Jaargang nr. 3 1989 Het was nog kil maarts weer met fikse buien, die de karresporen in de zandwegen veranderden in flinke moddergeulen. Er werd natuurlijk door Crelis Pepping modder gegooid en Jantje Lute probeerde Jacob Stet in de geul te krijgen. Zijn klompjes bleven dan ook steken in die prut. De meisjes bleven op eerbiedige afstand. Er liepen wat kinderen achter de koeien aan van boer IJpelaan, die zijn vee door de drab van de Kerklaan weer eens naar zijn weiland bracht. Opgeschrikt door een vreemde brul van Jantje de Boer week een koe van het rechte pad af en liep achter het hooihoopje om dat voor het tuintje van Willem Metz stond opgesteld, juist ter wering van dit soort ongemak. Willem stapte net zijn deur uit en bekeek dit met gemende gevoelens. Toen de kindertjes dan ook met hun vijfenzeventigen opeengehoopt zaten, en Willem nors het Onze Vader had opgezegd, riep hij Jantje naar voren: "Dit zal je verder wel laten, en als je niet weet wat ik bedoel, zó klonk het!" En hij liet de knuppel - die hij altijd voor het grijpen had - neerkomen op de rug en billetjes van.kleine Jantje die het uitbrulde. Hij sloeg er meteen de kou uit, want warm was het lang niet in het lokaaltje. De kinderen hadden daarom hun dikke winterplunje nog aan. Willem wilde nu geen turf je meer verstoken, daar slonk het stapeltje maar van. Hij kreeg immers een armzalig tractement van de gemeente, en omdat die ook de voorzieningen voor het schooltje betaalde, lag een turfje uitsparen voor eigen gebruik voor de hand. Het kinderaantal was nu trouwens weer op volle sterkte en gaf altijd wel wat extra warmte. Van de winter was het wat anders, toen was het met die kou niet te bestoken, en bleven er velen weg - en ook het ijsvermaak verlokte! Trouwens, in de zomer werden de jongens uit de hoogste klas thuisgehouden bij de drukke hooibouw, en even later was het weer raak bij de oogst op de akkers. 'Een boerenzoon mocht liever goed melken en hooien dan lezen'. Het was werken - of stil zijn. Als er niets te doen viel kon het kind wel naar school, dan kon het daar leren stilzitten, daarvoor werd het al 11

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1989 | | pagina 12