Jaargang Nr. 2 1988 Door het ontbreken van bedden, waren de vrouwen gedoemd om op de vloer te slapen of zittend op het bankje. Zo heeft de gevangenschap acht dagen geduurd. Opmars naar de galg In de intimidatie-technieken van de Duitsers paste het om gevangenen te verhoren, nadat zij eerst een poos, onder zeer slechte omstandigheden, gevangen gezeten hadden. Aldus murw gemaakt zouden zij eerder tot bekennen bereid zijn. Na een dag of zeven werd Theo uit z'n cel gehaald en voor de bekende S.D.-agent Kapteyn geleid, teneinde nu eens goed aan de tand te worden gevoeld. 'Herr' Kapteyn bediende zich van de duitse taal. Hij zal voor ogen hebben gehad dat snauwen in de duitse taal heel wat indrukwekkender klinkt dan dat 'slappe nederlands'. De man die Theo van z'n cel naar Kapteyn had gebracht, liet bij het verlaten van het verhoor-kamertje de deur open staan. Theo pakte de deurkruk en sloot die deur. Daarop kwam Kapteyn naar Theo toelopen en gaf hem met de vlakke hand een harde klap midden in z'n gezicht; terwijl hij hem in het Duits toebrulde: "Laat die deur open, ik heb jou geen bevel gegeven die te sluiten." Het verhoor had voor de ijverige S.D.-man niet het zo vurig door hem gewenste resultaat. Theo ontkende dat hij joden had geholpen en Kapteyn kon z'n verdenking niet hard maken. Er zat niets anders op dan de familie Hollander maar weer los laten en dat gebeurde dan ook. Dat Kapteyn inmiddels al aan zijn eigen 'opmars naar de galg' begonnen was, drong toen nog niet tot hem door. Na de oorlog, in 1945, bezocht Ali Hollander, die een belangrijke koerierster in de illegaliteit was geweest, samen met mensen van de Binnenlandse Strijdkrachten, de gevangenis in Scheveningen, Nu waren de rollen omgedraaid. In een cel van de ter dood veroordeelden zat oud-S.D.-man Kapteyn op de 38

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Stichting Oud Limmen | 1988 | | pagina 39