Jaargang nr. 1 1987
Co stapte toen maar in, want ja, ook toen zat de macht in de loop van een
geweer en doodgeschoten worden wil niemand graag. Dat kan altijd nog,
zal hij gedacht hebben. Hij kende de theorie van 'de laatste galg':
proberen te rekken, in de hoop op redding. Dus stapte Co in de laadbak
van de auto, tussen de andere gevangenen. Toen zij bij de prikkeldraad
hekken van het kamp gekomen waren, stopte de auto. De Duitse officier
stapte uit de cabine en riep: "Heraus De gevangenen keken elkaar aan
als of zij het in Keulen hoorden donderen, niet begrijpend wat de vent
bedoelde. Toen wendde hij zich direct tot Co Hollander, herhaalde zijn
bevel en voegde er nog aan toe: "Sukkel, stommeling, maak dat je weg
komt". En terwijl Co als een hazewindhond uit de bak sprong kreeg hij nog
het advies: "En laat je hier niet meer zien, want anders laat ik je er aan de
binnenkant van het hek uit, inplaats van aan de buitenkant, domkop,
begrepen Nou, Co snapte alles en terwijl hij zich, gnuivend van plezier
over z'n herkregen vrijheid, door de bossen op weg naar het station begaf,
snapte hij ook dat de grootste domkop die mof was die hem liet gaan; niet
beseffend welke 'vette kluif' hij op z'n auto had. Intussen was de Duitser
weer naast de chauffeur in de cabine gaan zitten. Zich handenwrijvend
verheugend omdat hij zo tactvol die domme hollandse boerenman een
lesje geleerd had
Wie weinig reden tot vreugde hadden, waren die ongelukkige mensen. De
gevangenen in het kamp, die in de afschuwelijke situatie leefden van hard
werken, weinig eten en veel slaag. Een onmenselijk bestaan, waarin naast
vele duizenden, ook Sjaak van Til zich bevond. De ontmoeting op het
station in Vught met Co Hollander was het laatste contact met een
Limmer. Sjaak is later naar een concentratiekamp in Duitsland of Polen
getransporteerd en daar door de Nazi's vermoord.
Piet van der Steen
29
