Jaargang nr. 1 1987
De hele zaak lijkt trouwens tussen '37 en '38 in de versukkeling te
zijn geraakt. Eerst werd tussen juni en september de steun
stopgezet van ministerswege, om de werkelozen weer in het vrije
bedrijf te krijgen. Daarna duiden alle tekenen erop dat er helemaal
geen werkverschaffing was geweest en zelfs geen recht om van de
werkeloosheidskassen te trekken. Nu nog kun je wel het verwijt
horen dat de gemeente niets aan de wegen deed, terwijl bv.
Akersloot en Oudorp daarin juist veel werk verschaften
In 1939 konden de Limmenezen eindelijk 28 ct. per uur vangen in
de werkverschaffing. Regenuren werden ook betaald a 22 ct. In
datzelfde jaar werd een flinke som geld, f 16.000,- beschikbaar
gesteld om de waterkeringen van enkele polders langs de
Alkmaardermeer te verbeteren. Het is mij niet bekend of daar veel
Limmenezen van konden profiteren. Onder dreiging van de oorlog
werd in de Bergermeer een vliegveld aangelegd. Dat was ook voor
sommige Limmenezen een hele uitkomst.
Maar nu nog kun je mensen horen mopperen over het feit dat de
gemeente lang niet zoveel aan werkverschaffing deed als bv.
Akersloot en Oudorp. Die hadden, toen de oorlog begon, een
redelijk wegenstelsel. Bij ons was het nog steeds een bende en
niemand was er beter van geworden. De enige zorg van de
gemeente was al die tijd geweest om de begrotingen sluitend te
maken, niet om het welzijn van de mensen te vergroten.
Sommige mensen vonden in de Zaanstreek werk of werden door de
Duitsers te werk gesteld en raakten nog verder weg. Elke dag heen-
en-weer op de fiets was toen niet meer dan normaal. Na de oorlog
bleek het forensisme dan ook behoorlijk sterk toe te zijn genomen.
Het nam echter niet zo'n vlucht als in Heiloo of Castricum, omdat de
gemeente geweigerd had de spoorlijn door het dorp te laten lopen.
De trein nemen was dus niet zo gemakkelijk en heeft waarschijnlijk
de toevloed van mensen buiten het dorp geremd.
Kees Droog
23
