c I
Onderwijs
hoofdinspecteur Dr. Wafelbakker) de zogenaamde status
van AWBZ-huis krijgen, hetgeen betekende dat de gehele
financiering van het huis door de wet AWBZ wordt gedra
gen. Antonius verkrijgt deze status in 1970, als tweede
kindertehuis in Nederland. Het financieringsprobleem
behoorde hiermee tot het verleden.
Antonius wordt verbouwd om aan de gestelde eisen te
voldoen en de staf van het huis wordt uitgebreid met
de benodigde disciplines (onder meer met arts, kinder
arts, psycholoog, pedagoog, maatschappelijk werker en
gezinstherapeut). Het verplicht dragen van een uniform
wordt afgeschaft. De kindergroepen worden kleiner van
omvang (maximaal acht kinderen) en de leiding per groep
is in handen van vier personen. De aanpak kan nu geheel
op elk individu afgestemd worden. Er wordt met grote
regelmaat overleg gepleegd tussen de betrokken stafleden
en de school- en groepsleiding, om een grote continuïteit
te verkrijgen in de behandeling van ieder kind apart. De
groepsleiding wordt beter geschoold (hboniveau) en kan
dan ook goed bijdragen aan het gehele proces.
In 1978 wordt een nieuwe school in gebruik genomen.
Naast de interne leerlingen bezoeken steeds meer externe
leerlingen de school. Als de school te klein is gewor
den, wordt vergunning aangevraagd voor de aanbouw
van een klaslokaal, een personeelsruimte en twee werk
kamers. In maart 1994 wordt dit nieuwe deel in gebruik
genomen. Vanaf 1995 viel de school onder de Stichting
Katholiek Onderwijs (later Tabijn) en vanaf 2000 onder
de Aloysiusstichting. De groei gaat door en enkele jaren
later heeft de Antoniusschool drie locaties in Castricum:
de hoofdlocatie aan de Heereweg, de Duinrandschool en
de Molenweidschool. Deze maken deel uit van de Aloy-
siusstichting. Deze stichting is in 1891 opgericht met als
doel onderwijs te bieden aan sociaal-emotioneel zwakkere
jongeren en heeft scholen op meerdere locaties. Aloysius
is de patroonheilige van de jeugd, in het bijzonder de stu
derende jeugd. De naam en het jaar van de oprichting ver
wijst naar een lange katholieke geschiedenis.
wijs). Eerst wordt er onderwijs gegeven in het Antonius-
gebouw, later in de rooms-katholieke jeugdherberg De
Mantelmeeuw aan de Bleumerweg en weer later in nood
gebouwen op het eigen terrein. De school krijgt in 1974
een eigen bestuur.
De verbintenis tussen Antonius en de Antoniusschool wordt
steeds losser, maar dit geldt niet voor de gezamenlijke aan
pak van het kind. Er was wekelijks overleg met leerkrach
ten, hoofd groepsleiding en psychologe onder voorzitter
schap van de directrice. Het overleg tussen het kinderhuis
en de school over vorderingen op didactisch en pedagogisch
gebied is gebleven tot aan de sluiting. Op dit moment zijn er
veel scholen in Noord-Holland die de naam Antoniusschool
hebben en onder de Aloysiusstichting vallen.
Er wordt er ook onderwijs gegeven. Door de achtergrond
van veel kinderen is gekozen voor het zogenaamde bui
tengewoon bijzonder lager onderwijs (nu speciaal onder-
44
Marijke Borst is in augustus 1971 begonnen als leerkracht,
wordt in 1998 coördinator-locatieleider voor de onder
bouw van de Duinrandschool en is de laatste paar jaren lid
van het zorgteam van de school en contactpersoon tussen
school en huis. Na iets meer dan 40 jaren op de Antonius-
school is zij in 2012 gestopt. Een anekdote van Marijke:
“Een jongen van acht jaar, wonend in een leefgroep in
het kinderhuis, vroeg op een woensdagochtend aan mij of
Er wordt intensief samengewerkt met de ouders en soms
het gehele gezin, waaruit de pupil afkomstig is. Ouders
komen regelmatig naar het Antonius om een dag lang aan
wezig te zijn in de groep van hun kind om de behandelwijze
van dichtbij mee te maken. De gezinstherapeut bezoekt de
gezinnen voor soms een intensieve begeleiding thuis. Alles
is erop gericht om het kind zich in het Antonius thuis te
laten voelen en voor te bereiden op terugplaatsing in het
gezin (soms pas na een therapie van twee jaar).
Marlou: “Dat de kinderen zich in het algemeen thuis voel
den in het Antonius, manifesteerde zich nog al eens in het
weekend, wanneer oud-bewoners langs kwamen om aan
hun vriend of vriendin te laten zien waar zij een deel van
hun jeugd hadden doorgebracht en om herinneringen op
te halen.”
In de klas met juf Marijke Borst.
Vanaf 1975 is Marlou Nijst directrice. Zij heeft vele veranderingen
meegemaakt en doorgevoerd.
