HI'F
I
9'
B
Iiif
I ilW-1
J.LU B J?
li t
teHail
DE TABAKS HANDEL
GZ
Sigaartje
Geluk
tot burgemeester Lommen en trok daarin alle argumenten
die hij kon verzinnen uit de kast. Het uit elkaar halen en in
elkaar zetten zou veel schade doen aan het huisje met kans
op breuk door transport. Ook wees hij erop dat opslag hem
op aanzienlijke kosten zou jagen. Lub voerde verder aan dat
hij van Borst had gehoord dat die enige werklieden zou moe
ten ontslaan als de bouw niet doorging. Hij voegde er aan
toe: “Met alle bescheidenheid maak ik er U op attent, dat dit
de werkeloosheid in uw district vergroot en tevens dat U het
vreemdelingenverkeer ter plaatse er niet mee bevordert.”
Nog was Lub niet uitgesproken. Elders aan het Duinpad
vlakbij de Sifriedstraat had de gemeente ook een hou
ten zomerhuis toegestaan, genaamd ‘Uit en Thuis’, dus
waarom zou hij dan niet mogen bouwen? Wist de burge
meester wel dat op de Veluwe en in het Gooi zomerhuisjes
ook werden toegestaan? Lub wees zelfs op voorbeelden in
Duitsland en Frankrijk: zomerhuisjes in Wannsee bij Ber
lijn en Montigny-sur- Loing en Fontainebleau bij Parijs.
Burgemeester Lommen schreef Lub een dag later alweer
terug. Met de verwijzing naar zomerhuis ‘Uit en Thuis’
had de heer Lub wel een punt. Hiervoor had de gemeente
in 1927 wat te gemakkelijk een bouwvergunning afgege
ven, maar dat kon naar zijn mening geen reden zijn voor
de gemeente om die fout te herhalen.
Inderdaad stond er ooit een zomerhuisje achter de Sifried-
straat. Oud-Castricum heeft er zelfs een foto van. Het
gemeentebestuur heeft enkele jaren geleden toegestaan
dat er een nieuwe woning op de plaats van het zomerhuisje
gebouwd werd en daarmee is de gemeentelijke vergissing
uit 1927 in steen vereeuwigd.
Terug naar 1932. De burgemeester deed Lub een sugges
tie aan de hand. Misschien zou wel een tijdelijke bouw
vergunning voor vijf jaren kunnen worden verleend.
Die oplossing pakte Lub met beide handen aan en een
dag later diende hij een nieuw verzoek in. Na een week
werd de vergunning verleend. Er moest nog wel iets aan
de kap worden veranderd en een voorwaarde was dat het
huisje, net als ‘Uit en Thuis’, alleen in de zomermaanden
bewoond mocht worden. De vergunning was persoonlijk
en zou vervallen zodra het huisje aan iemand anders werd
overgedragen. Hoe dan ook, er kon gebouwd worden. De
bouwkosten werden begroot op 850 gulden.
Meer dan twintig jaar was de familie Lub de gelukkige
eigenaar van de ‘zomerwoning’. Er zal menig sigaartje
zijn opgestoken. Tijdelijke bewoning of afbraak is nooit
meer aan de orde geweest. Na het einde van de oorlog
verhuurde de familie het huisje nog enkele keren voor een
korte tijd, maar tenslotte verkocht Johan Lub jr. zijn bezit
in oktober 1955 voor 5000 gulden aan aannemer Jan Bies-
terbos, die toen vlakbij in de Sifriedstraat woonde.
Ook Biesterbos verhuurde het huisje nog even. In die tijd
was woonruimte schaars en er was belangstelling genoeg.
In 1959 besloot Biesterbos het huisje te verkopen aan zijn
opperman Beene Warink en zijn jonge echtgenote Alida
Johanna Catharine Zonneveld. Ze waren net getrouwd en
hadden al op verschillende plaatsen tijdelijk gewoond. Ze
snakten naar een eigen onderkomen. Voor 5500 gulden wis
selde de ‘zomerwoning’ voor de tweede keer van eigenaar.
Warink en zijn echtgenote waren heel blij dat ze nu einde
lijk eigen woonruimte hadden, al was het dan klein, pri
mitief en vochtig. Het jonge stel begon het huisje op te
knappen en hier en daar wat uit te bouwen. In de loop van
de jaren kwamen er een slaapkamertje, een zolder en een
serre bij. Water, riolering en stroom waren er eerst nog
niet, maar daar werden andere oplossingen voor gevon
den. Ze hadden zelf een waterpomp en een septic tank
en met een kolenkachel was het snel warm. Vanaf het
begin genoten ze van de rust en de natuur om hen heen.
Het huisje was voor Beene en Alie het einde. Het kreeg
de naam ‘de Merel’. Hun geluk werd compleet door de
geboorte van zoon Jacob in 1962.
Jan Biesterbos zag het met lede ogen aan. Inmiddels was hij
bezig met de bouw van honderden woningen in de wijk Kooi
weg en hij besloot de familie Warink een aanbod te doen. Hij
wilde zijn voormalige bezit graag terug hebben in ruil voor
een nieuwe woning aan de Oranjelaan. Warink en zijn echt
genote waren zo verknocht aan het plekje dat ze het aanbod
afsloegen. Biesterbos probeerde het opnieuw en bood nu een
nieuw huis aan inclusief volledige stoffering. Ook dat voorstel
werd afgeslagen. Later bouwde de aannemer een grote villa
aan de Geversweg, Hij had mogelijk liever aan het Duinpad
gewoond, maar Beene en Alie werkten er niet aan mee.
'S™l
a"
Mi
II
BW; 1
pw!
.v8
37
^•wajggj
xj
.jfi yÜÜ
Cl
FABRICEERT EN VERKOOPT ALLE SOORTEN VAN
iwsw
ra ■k’a.«c. a>r
/MSTE^DAl^
Sigarenzakje van tabakshandel Lub. De verpakking is bedrukt met
een afbeelding van de winkelpui en de naam van de winkel, die later
in de Damstraat gevestigd was.
L
