dat vijfenzestig jaar volgehouden. Sinds kort doe ik het
wat rustiger aan. Ik ben een nachtmens. Het was in de
kleine uurtjes voordat ik naar huis kon, want we hadden
altijd wel een paar klanten die ook na sluitingstijd bleven
zitten. Dan gingen de deuren op slot en praatten we na
totdat soms de politie met grote zaklampen door de ramen
scheen. Hoewel we dan buiten zicht trachtten te blijven
door onder het biljart te kruipen of achter de bar, werden
we wel eens gesnapt. Ik werd daarom verscheidene keren
bij de burgemeester op het matje geroepen. Ook gebeurde
het wel dat ik mijn echtgenoot Dirk, die veehandelaar
was, 's morgens vroeg op straat tegen kwam. Hij ging dan
de ene kant op naar de veemarkt en ik de andere kant,
naar bed..."
de kroonkurk kon aanhaken en daarna ophijsen.
Tijdens een openbare verkoping tikte Willem een orgel
met echte pijpen op de kop. Dat orgel kwam naast de grote
kolenkachel te staan en zou jarenlang de dansliefhebbers
begeleiden.
De vijf kinderen van Willem en Hendrika hielpen van
jongs af aan mee in de zaak. Dochter Trien (1920-2006) en
zoon Kees (1919-1996) assisteerden moeder in de bedie
ning en zoon Dirk (1927-2004), die aanvankelijk voor
aannemer Borst werkte, ruilde op een gegeven moment
zijn troffel om voor het koksmes in de keuken. Later ging
hij zich met zijn vrouw Corrie (1928) meer richten op het
hotelbedrijf.
Trien Borst, die voor heel Bakkum bekend was als Tante
Trien, vertelde in het Noord-Hollands Dagblad van 31
maart 1998: "Vanaf mijn dertiende werkte ik mee en heb
In het verleden heeft het nabijgelegen psychiatrisch zie
kenhuis Duin en Bosch een flinke stempel gedrukt op de
exploitatie van café Borst. Als de patiënten tussen de mid
dag moesten eten, ging de familie vaak voor de lunch naar
Borst. Daar zat het iedere zondag stampvol.
Omdat de inrichting jarenlang ouderwets knus was, werd
Borst vaak 'de grootste huiskamer van Bakkum' genoemd.
Talloze vergaderingen, optredens, bruiloften en andere
feesten hebben in zaal Borst plaatsgevonden en deze fun
geerde soms ook als bioscoop. Artiesten als Snip en Snap,
Kees Stet, De Mounties, Rudi Carell en Tom Manders
hebben er in de jaren '50 en '60 op het podium gestaan
en ook de plaatselijke toneelverenigingen hadden hier
jarenlang hun domicilie. Bovendien was de Castricumse
popgroep The Frogs vanaf 1964 daar acht jaar lang elke
zondag van 20.00 tot 23.00 uur goed voor een enorme
publieke belangstelling. Hotel Borst werd in die tijd de
belangrijkste poptempel in de regio genoemd (zie ook het
artikel over de popmuziek in het 31e Jaarboek, 2008).
Een andere 'artiest' die opviel, zoals Trien
Borst in een artikel in het Noord-Hol
lands Dagblad van 31 maart 1998 vertelt,
was pater Henri de Greve. Hij was een
gedreven man en goed verteller, die zeer
bekend was geworden door zijn radio
praatjes in het programma 'Lichtbakens'
van de KRO. De Greve richtte in 1938 de
'Bond zonder Naam' op, een beweging
gericht op naastenliefde, los van geloofs
overtuiging of levensbeschouwing. Toen
hij in 1949 naar Borst kwam, liep heel
Bakkum uit. Zowel de grote zaal als de
kleine zijzalen zaten tot aan de nok toe
vol. Er waren zelfs mensen die een ladder
tegen het gebouw zetten en op het platte
dak klommen om via de geopende ramen
van de twee glazen koepels mee te kunnen
luisteren naar de wondermooie moralisti
sche verhalen van deze pater.
De naam Borst is sinds mensenheugenis
gekoppeld aan de Bakkummer kermis. Op
de tweede zondag van oktober ontmoeten
jong en oud elkaar voor de terrassen en
kan je spreken van een heuse reünie. Weer
of geen weer, elk jaar is het een gedrang
van jewelste en vloeit het bier rijkelijk.
Tante Trien achter de bar.
Een biljartgroep bij Borst in 1994. V.l.n.r. achterste rij: Jan Castricum, Wil Castricum en René
Glorie; tweede rij: René Hooijschuur, Jan Reijnders, Karel Glorie, William Borst, Nol van Wandelen,
Erik Zonneveld en Rick Weerstand; geknield: Hans van der Himst, Nico Mooij, Dick Zonneveld, Wil
Lute, René Hoogeboom en Jan Willem Zonneveld.
59
