nog geprobeerd op de koksschool te komen, net zoals een
vriend Piet Portegies, maar dat ging niet door. Daarvoor
moest je 18 jaar zijn.
Ik heb een paar jaar gevaren. Ik begon op het grote pas
sagiersschip 'Oranje' en daarna heb ik op verschillende
coasters gewerkt, onder andere op de 'Stientje Mensinga'.
Het zal eind jaren vijftig zijn geweest dat ik met Pasen
afmonsterde en voor mijn vader ging werken. Met mijn
laatste schip is het niet goed afgelopen. In december 1961
liep het vast op de Ierse kust. Van de bemanningsleden
zijn er 6 gered. De kapitein, de stuurman en twee machi
nisten kwamen om.
Na het overlijden van mijn vader in 1957 heeft mijn moe
der het bedrijf zo'n beetje voortgezet. Ik heb nog de vloe
ren gelegd in het klooster Lioba in Egmond en kreeg een
paar tientjes zakgeld in de week. Ik ben ook bij aannemer
Apeldoorn gaan werken.
Toen de bouw wat inzakte, stapte ik over naar een tegel
zetterij in Bergen. Dat heb ik heel wat jaren gedaan en
tegelzetter was ook mijn laatste beroep. Het was geen
gezond werk, want ik heb er problemen met mijn longen
aan overgehouden.
Woon je sinds je huwelijk met Meta Verhulst al aan de
Heereweg?
Ja, het is mijn eerste woning. Mijn moeder heeft het met
financiële steun van mijn grootvader gekocht van Jan Zon
neveld, vroeger bewoner van het Commissarishuis. Heel
vroeger was het een bollenschuur. Daar is een woning van
gemaakt en ik heb het zelf verder uitgebouwd en opge
knapt.
Ik ontmoette Meta op een van de zondagen toen we uit
gingen in de Dorpsstraat. Zij woonde op de Beverwij
kerstraatweg. Ze ging in Bakkum naar de School met de
Bijbel. We trouwden op 11 september 1962. Dat we van
huis uit een verschillend geloof hadden, speelde bij ons
geen rol. Onze kinderen zijn niet katholiek opgevoed.
Hoe heb je die prachtige verzameling ansichtkaarten en
foto's opgebouwd?
Ik had contact met een verzamelaar in Amsterdam. Hij
bewaarde alles voor mij wat hij over Castricum en Bak
kum tegenkwam. Om de 14 dagen ging ik naar hem toe
en zo ben ik aan veel spullen gekomen. Het hielp ook dat
ik veel mensen kende. De mensen vonden het gezellig als
ik langs kwam. De albums kwamen op tafel en ze wilden
me graag helpen. Eerst had ik alleen belangstelling voor
gebouwen en plaatsen, maar later interesseerde ik me ook
voor familiefoto's.
Iemand liet me eens een foto zien van een huis dat in de
Duinkant gestaan had, de in de oorlogsjaren gesloopte
buurt. Hij vertelde waar het precies stond en ik kreeg de
foto zo maar mee. Langzamerhand bouwde ik een verza
meling op van de panden in dat buurtje, waardoor ik er een
heel fotoboek van heb kunnen maken.
Soms kwam je bij toeval iets tegen. Bij een achternicht in
Egmond-Binnen zag ik aan de wand in de keuken een foto
van een boerderij. Ik bekeek hem eens goed en zag dat het
een boerderij aan de Bleumerweg in Bakkum moest zijn.
Een prachtig mooie foto. Neem maar mee", zei ze. "Ik
zal hem niet missen".
Laatst kreeg ik nog een mooie foto van de Schoolstraat.
Zo komt er heel af en toe nog iets bij. Ik heb ook wel
eens foto's gevonden in een container bij het bejaarden
centrum. Als opa of oma is overleden, gooien sommigen
alles weg.
Sinds kort heb ik een scootmobiel en nu kan ik er zelf
weer eens op uit gaan.
Oud-Castricum waardeert het bijzonder dat je altijd
bereid bent foto's uit te lenen. Ben je niet bang dat we in
elkaars vaarwater zitten?
Ik heb er geen problemen mee om mee te helpen aan
de illustratie van verhalen in jullie mooie jaarboek. Het
schrijven van verhalen is nu eenmaal niet mijn sterkste
kant.
Je hebt nog genoeg materiaal. Is er kans op een vijfde
fotoboek?
Ik denk niet dat er een nieuw fotoboek uitkomt. Mijn
generatie en die van de nog ouderen neemt langzamer
hand af. Er zijn er maar weinig over. Jongeren hebben
hooguit belangstelling voor hun jeugdjaren en verder spe
len ze met hun digitale wondertjes. Met muziek is het ook
zo. De grootheden uit onze tijd worden vergeten. Ik was
gek op Fats Domino, The Platters, Little Richard en Louis
Armstrong. Net als mijn vader ben ik ook erg van Sinatra
gaan houden. Meta en ik hebben een paar keer optredens
van hem en ook samen met Sammy Davis jr. in Amerika
meegemaakt. De tegenwoordige muziek spreekt mij niet
meer aan. Tijden veranderen. Frank Sinatra zingt het zo
mooi: "That's Life".
Niek Kaan
Het gezin van Henk Heideman. Henk en zijn echtgenote Meta Verhulst met
hun kinderen v.l.n.r.: John, Richard en Wilma.
