Kruideniers
vleeswaren. De Verkadekoekjes stonden in blikken op een
toonbank en de snoep lag los in verschillende laatjes.
Na het afwegen werden de producten in zakjes verpakt
Hans vult haar aan: "Die zakjes moesten op een speciale
manier worden gevouwen en dichtgemaakt. Ook vulde ik
zelf meegebrachte potjes met stroop en hielp mee met het
sjouwen van balen suiker of het sorteren van flessen waar
statiegeld op zat."
Uiteraard hebben de kinderen het bezorgen van dichtbij
meegemaakt. Trudi: "Met de bakfiets werden de bood
schappenboekjes tot ver in Heemskerk en bij de bewoners
in het duin (onder andere boswachters) opgehaald. Hal
verwege de jaren '50 werd de bakfiets vervangen door een
bestelautootje, een Fiat 500, die een paar jaar later werd
opgevolgd door een grotere auto. Daar gingen we ook
mee op vakantie naar Drenthe en Texel." Hans: "Ik ben
vaak met mijn vader mee geweest om te bezorgen. Wat mij
toen verbaasde was dat hij aan de inhoud van een doos
Cor Stolk stopte al op 49-jarige leeftijd met zijn
winkel, zoals Hans toelicht: "In de eerste plaats
dacht hij niet op te kunnen tegen supermarkten
als De Gruyter en Simon de Wit. Ook was er geen
opvolger en het leek hem lucratief om een imke
rij te beginnen. Daarom liet hij een huisje bou
wen aan de Doodweg. De bijenteelt werd ech
ter, vooral door de strenge winter van 1963, een
grote teleurstelling. Hij bleef nog wel bezorgen
voor zijn broer Krijn die de zaak aan de Stati
onsweg overnam en vader werkte ook nog enige
tijd achter het loket van camping Geversduin."
De kinderen van Cor konden zich beiden ook nog
wel wat grappige voorvallen herinneren. Trudi:
"Tijdens de oorlog kwamen er ook Duitsers in
de winkel. Mijn moeder was in de hongerwinter
zwanger van mij en mijn vader kende iemand die
een kinderwagen had. Die kon hij krijgen in ruil
voor een zak aardappels. Toen een Duitse mili
tair weer eens wat kwam kopen en vroeg om een
pot vruchten op sap, zei Cor dat hij die kreeg als
hij daarvoor een zak aardappels leverde. Dat
gebeurde en zodoende kreeg ik mijn kinderwa
gen..."
Hans: "Een fameuze klant van ons was jonk
heer Gevers. Hij kocht nooit veel, want de man
was ontzettend zuinig. Altijd fietste hij van en
naar zijn jachthuis bij Kijk-Uit en als hij voor
en Grutterswaren,
Verpakkingsmateriaal van De Nieuwe Winkel van Jan Stolk.
kon zien voor welke klant deze was. Ik vergeet ook nooit
dat ik mijn vader voorstelde om te helpen bij het optellen
van de bedragen in de boekjes. Hij zei toen dat ik het eerst
maar snel moest leren door de nummers in het
telefoonboek bij elkaar op te gaan tellen
Ook uit dit gesprek blijkt dat het kruideniersvak
geen eenvoudig bestaan was. Trudi: "De win
kel was open tot en met zaterdagavond zes uur.
Vervolgens moest er worden schoongemaakt en
soms kwam nog iemand achterom. Op zondag
ochtend werd de balans opgemaakt door het geld
te tellen. Alleen de zondagmiddag was vrij en
dan gingen we vaak het duin in. Moeder Alida
stond ook regelmatig in de winkel en daarnaast
hebben we twee winkelmeisjes gehad. Nee, het
was geen vetpot. Mijn ouders vonden het ook
zeer onredelijk dat ze geen kinderbijslag kregen,
omdat ze middenstanders waren!"
55
Hannes Stolk voor zijn winkel aan de Stationsweg.
Viering van het 50-jarig jubileum van kruidenier Stolk. V.l.n.r. Marie, echtgenoot Krijn,
vader Hannes, Cor en echtgenote Alida.
