De gemeente had tijdens de eerste sluiting toegezegd om
op zoek te gaan in Castricum naar een alternatieve loca
tie. Het poppodium kreeg echter niks en moest met niks
alles doen. De activiteiten die op touw werden gezet lie
pen goed en De Bakkerij bevestigde zijn bestaansrecht in
Castricum nog meer. Helaas kwam in december 2006 het
'verlossende' woord van de gemeente: 'Er is geen alter
natieve locatie voor De Bakkerij'. Een doffe klap voor de
vrijwilligers, het bestuur en bezoekers.
Ondersteund door voldoende handtekeningen wisten Hans
van Balgooi en Paul Schekkerman in 2007 door het eerste
burgerinitiatief in Castricum een voorstel op de raadsagenda
te krijgen voor een onderzoek naar vestiging op de locatie
Dorpsstraat 24 en 24A. De gemeenteraad besloot op 8 maart
2007 een bedrag van 10.000 euro beschikbaar te stellen, maar
het pand werd uiteindelijk aan derden verkocht.
De Bakkerij ging op 15 augustus 2007 definitief dicht.
Rouwkransen, kaarsjes en liters lauwe Schultenbrau van
de Aldi (liefkozend ook wel Sjoet genoemd) bezegelden
het lot van 'de ouwe bak'. In februari 2008 werd het pand
definitief gesloopt om plaats te maken voor het nieuwe
Bakkerspleintje.
De 'Bakloze' tijd
Tussen 2007 en 2010 is door de vrijwilligers en het bestuur
gezocht naar een nieuw pand. Deze tijd staat in de historie
van De Bakkerij bekend als de 'Bakloze' tijd. In die peri
ode zijn er een heleboel leuke, toffe en interessante eve
nementen en optredens geweest in bevriende kroegen en
podia. Erwin Bennink, heel actief betrokken bij de Bak
loze tijd, heeft daarover het volgende geschreven: "De
Bakloze periode wordt het genoemd. Een ludieke, maar
44
toch ook trieste verwijzing naar het feit dat De Bakkerij
dakloos was geworden. Ik was toen net bezig om vrijwil
liger te worden. Mijn carrière binnen De Bakkerij was al
bijna voorbij, voordat deze goed en wel was begonnen.
Gelukkig was dit niet direct het einde van De Bakkerij zelf.
De vrijwilligers en de bezoekers van De Bakkerij zijn er
de personen niet naar om snel op te geven. Waar een wil
is, is een weg. Dat hebben 'De Bakkerijers', zowel recent
als in het verleden, meerdere malen bewezen.
De Bakkerij kon toen terecht bij andere cafés en poppo
dia in de regio. Er werden afspraken gemaakt, avonden
gepland en bandjes geboekt. Onze eigen apparatuur werd
dan in de BakBus (een brandweerrode Ford Transit uit
1968) geladen en gereden naar de locatie. Met veel bel
len, e-mailen en sms'en werden de chauffeurs, technici,
tilhulpen en entreeërs (de vrijwilligers die op een avond
de entreegelden innen) tevoorschijn getoverd die de avon-
den voorbereidden en tot een succes maakten. De mensen
hiervoor hadden we nog in huis of werden snel hiertoe
opgeleid. Het werk kon verschillen van een rondje rijden
met de BakBus (het lieve ding had nu eenmaal een eigen
wil) tot een cursus geluidstechniek. Dat ging gepaard met
een trouw publiek voor de avonden. Omdat er op een vrij
komen: vier muren, een dak, een geluidsinstallatie, geen
buren, geen geld, een bar en een heleboel vrijwilligers
met meer motivatie dan ooit. En vergeet het koffiehuis
niet. De bron van menig, wat later bleek, geniale avond,
tevens ook de bron van veel waardeloze avonden maar
die laat ik even buiten beschouwing(...)."
Sluiting van De Bakkerij op 15 augustus 2007.
bt€\cnihoi»fCTk£n.i7i
Sloop van het pand in februari 2008.
De bezoekers van De Bakkerij vonden tijdelijk onderdak in de leegstaande
Voem Voembar.
