Interview met Lida Bruggeling-Hes (1957) in 2004
"Ik was 16 jaar toen ik van de huishoudschool kwam
en naar het bejaardencentrum 'Huize De Boogaert'
ging. De zusters leerden mij het vak van het 'huishou
delijk werk'. Poetsen, poetsen en nog eens poetsen.
Alles moest blinken! Alles moest ontsmet worden! Het
moest op en top schoon zijn. Overal een boenwasgeur
of spiritusgeur, immers dat stond garant voor zuiver
heid en helderheid. De handen mochten niet stilstaan.
Er heerste een strak 'zuiveringsregime'. Alles werd
gecontroleerd en geïnspecteerd. Overal waren ogen
die alles in de gaten hielden. Als het niet goed schoon
was, naar de zin van de zusters, dan moest het over of
nog eens extra worden gedaan. Zo leerden we dat de
wc-bril een extra glanzende tint kreeg wanneer deze
werd ingesmeerd met schoenpoets.
We deden ook alles: huishouding, verzorging, acti
viteiten en vrijwilligerswerk. Elke avond werd een
rozenhoedje gebeden, waaraan vrijwel alle bewo
ners deelnamen. Alles moest volgens protocollen en
strakke regels (die overigens alleen in de hoofden van
de zusters zaten). Bij het afruimen van de tafels (de
bewoners aten toen gezamenlijk in de eetzaal) wer
den de vorken, lepels en messen in een emmer gedaan,
daarna mochten pas de borden worden afgeruimd.
En bij het schoonmaken van het bestek werd prompt
gezegd, dat deze niet mochten worden meegenomen
voor de huwelijksuitzet. Neen, er is heel wat gestoft,
gesopt, geboend, gedweild en ontsmet. Maar we pro
beerden ook wel eens te smokkelen. Als we wat te lang
hadden zitten praten met de bewoners, en dat mocht
niet, werd de spiritus wat overvloedig gebruikt om
een 'speciaalgeurtje te creëren, zodat het leek of de
kamer helemaal schoongepoetst was.
De zorg is veel zakelijker geworden. Er is veel papie
ren rompslomp bijgekomen: dossiers bijhouden,
medicijnen registreren en aftekenen, veel regels en
voorschriften dienen gehanteerd te worden. Veel vei
ligheidsmaatregelen, arbo-voorschriften, kwaliteit
seisen in allerlei vorm. De bewoners zijn mondiger
geworden, maar eisen ook veel meer. Vroeger hadden
we veel meer tijd. Of misschien lijkt dat wel zo? Het
was allemaal intiemer, gezelliger, knusser en veel meer
voor en met elkaar. Nu lijkt alles veel beter georgani
seerd, er zijn algemene (gedrags)regels, protocollen
en procedures. Alles staat op papier en in mappen op
de afdelingen. Persoonlijke verantwoordelijkheid is
veel meer gedeelde verantwoordelijkheid geworden.
Tijd is nu een te belangrijk woord in het woordenboek
in de zorg. Menskracht is er helaas te weinig. Of mis
schien willen wij met ons allen wel teveel en eisen we
teveel van elkaar
Lida Bruggeling op kantoor circa 1983.
Al 40 jaar trouw aan De Boogaert...
24
