1
/•- r
1
in dienst. Van de gemeente kreeg ik later nog wel een
brief dat ik bij de organisatie Bescherming Bevolking aan
de slag moest. Daar heb ik op ingevuld: "ik wens geen
zaken te doen met jullie." Zo heb ik het in de brievenbus
gegooid. Ik heb er nooit meer iets van gehoord.
Op een gegeven moment ben ik helemaal in de bioscoop
terecht gekomen. Dat salaris droeg ik weer af en zo had ik
nog weer niks. Toen ben ik gaan helpen bij Biesterbos in
de fietsenstalling voor extra geld. Met een beetje heibel
ging ik bij de bioscoop weg.
Mijn volgende baan was de linoleumfabriek in Wormer-
veer. Ik walgde van de stank. Toen kreeg ik een aanbieding
uit Hilversum of ik bij een onderdeel van de NOS wilde
werken. Dat was door mijn contacten bij de Bioscoop
bond. Daar heb ik zo'n anderhalf jaar gewerkt. Ik was bij
de opnames van het programma van Mies Bouwman en
nog een paar andere afdelingen. Ik kon in dat wereldje
toch niet wennen. Daarvandaan ging ik naar de Hoog
ovens, waar ik 36 jaar heb gewerkt. Ik ging 's avonds ook
weer in de bioscoop aan de slag. Dat kwam zo: ik had net
scooterles gegeven bij Co Fontein, een ander bijbaantje,
toen ik werd gevraagd weer in te vallen want de operateur
was niet gekomen. Vanaf die tijd ben ik er gebleven. De
speciale donderdagavond-voorstellingen kwamen er op
mijn initiatief, Ik voelde me samen met de familie Bet-
tink verantwoordelijk voor de gang van zaken. Ik heb er
in totaal 41 jaar gewerkt. En diploma als operateur had ik
niet maar ik redde het evengoed.
Mijn vrouw Thea was verpleegster op Duinenbosch. Ik
ontmoette haar in 1958 en eind 1960 zijn we getrouwd.
Het feest was in de Brabantse Landbouw, waar toen een
zuster van mij woonde. Ik ging bij mijn vader en moeder
inwonen, maar in 1961 kregen we een huis aan de Poel
ven, Daarvoor heb ik toen een niet zo zachtzinnig gesprek
met de burgemeester moeten voeren. Later zijn we naar de
Zeeweg verhuisd. In 2010 hebben Thea en ik onze gouden
bruiloft samen met onze drie kinderen en vijf kleinkinde
ren gevierd in Hotel Borst. De zaal staat op de plaats waar
mijn geboortehuis heeft gestaan. Ik kan me geen andere
woonplaats dan Bakkum voorstellen.
Niek Kaan
In memoriam Lien Steeman-Borst
Op 9 oktober 2013 overleed op 91-jarige leeftijd Lien
Steeman. Lien heeft een grote bijdrage geleverd aan
de activiteiten van Oud-Castricum. Na het overlijden
van haar man Niek Steeman in 1973 heeft Lien zich
aangemeld als lid van de werkgroep. Haar man was
medeoprichter van de Werkgroep Oud-Castricum,
was de spil van de archeologisch onderzoeken en
speelde ook een belangrijke rol bij de inrichting van
ons gebouw De Duynkant.
Lien was heel betrokken bij het werk van Oud-Cas-
tricum. In 1976 bood zij aan om in de showroom van
haar zaak aan de Overtoom een fototentoonstelling in
te richten over de oude dorpskern, die op dat moment
in de politiek ter discussie stond. In de periode 1979
tot 1986 hielp Lien met de inventarisatie van gege
vens uit oude transportakten op het Regionaal Archief
te Alkmaar.
Zij heeft zich ook vooral verdiept in allerlei onderwer
pen uit de geschiedenis van Castricum en heeft daar
over alleen of samen met anderen artikelen geschre
ven die zijn gepubliceerd in onze jaarboeken. Samen
met Frans Baars verzorgde zij een artikel over tante
Sientje, een vrouw die tijdens de oorlog een grote rol
speelde in het verzet en een artikel over de geschie
denis van de rooms-katholieke Pancratiusparochie.
Met Wim Hespe schreef zij over de Burgemeester
Mooijstraat en vijf artikelen over de Dorpsstraat.
Van eigen hand verschenen de artikelen over de Cas-
tricumse korenmolen aan de Soomerweg, over de
oude dorpssmederij van Dorus de Groot in de School
straat en over de geschiedenis van de boerderij 'Het
Knophuis' aan de Verlegde Overtoom.
Gedurende vele jaren organiseerde Lien rondleidin
gen voor scholen en andere groepen in De Duynkant.
Wij denken met veel respect en waardering terug aan
Lien Steeman die veel voor Oud-Castricum heeft
betekend.
i
n
Loek met kleinzoon Sem op de tuin.
116
