een met de transportfiets op te halen. Het kalf ging dan in
de grote mand voorop en het is me een keer bij de spoor
wegovergang bij Kornman overkomen dat het dier eruit
sprong. Later kreeg ik 'm toch weer te pakken
Naast het werk in de slagerij had Jan Jonker ook de zorg
voor het op peil houden van zijn klantenbestand.
Agaath: "Op maandag ging hij 's middags en 's avonds
bestellingen bij de mensen opnemen. Toen het wat slechter
ging, kon hij altijd bouwen op goede klanten in Noord-
Bakkum en Egmond-Binnen, waarvan hij zei: die hebben
mij gered". Nico vulde aan: "Zondags bleef vader altijd
thuis, want Willem Borst of Johanna's Hof zouden wel
eens kunnen bellen voor een paar biefstukken en dan ging
ie die ook brengen."
Toen in januari 1968 de btw werd ingevoerd, vond Jan
Jonker het welletjes en deed de slagerij over aan zijn zoons
Aan de Breedeweg zaten vroeger ook slagerijen.
Jan Castricum (1881-1959) begon op nummer 36
een winkel met daarachter een slachterij. Het pand
werd in 1970 gesloopt voor een wegverlegging bij
het zwembad. Jan sr. was niet alleen slager, maar ook
noodslachter en veeverloskundige. Zijn zoon Dirk
(1916-1965) trad in de voetsporen van vader en ves
tigde zich rond 1950 als slager op Breedeweg 16. Dirk
kreeg met Cornelia Zonneveld negen kinderen. Met
de oudste dochter Cornelia (1943) en de jongste San-
die (1949) hadden wij een gesprek over de slagersfa
milie. Cornelia: "Mijn vader was ookpaardenslager.
Daarvoor had hij de licentie overgenomen van Jan
Huiberts die een zaak had aan de Vinkebaan totdat
die in de oorlog werd afgebroken. Net als opa Jan
was vader ook veeverloskundige. Hij werd daarom
regelmatig opgetrommeld door boeren om dieren 'af
te halen Ik was een jaar of 15 en toen moest ik met
mijn vader mee om te helpen bij de geboorte van een
biggetje, omdat zijn handen te groot waren om bij het
varken naar binnen te gaan. Ook bij een schaap heb
ik nog een keer geassisteerd."
Zoals bij de meeste middenstandsgezinnen werden de kin
deren van Dirk Castricum zoveel mogelijk ingeschakeld
om hand- en spandiensten voor de slagerij te verrichten.
Sandie herinnerde zich dat nog goed: "Op woensdagmid
dag moesten we klanten horen (zie verhaal Cees de Wildt)
en vrijdag en zaterdag gingen we weer naar ze toe om te
bezorgen. Ze kwamen uit heel Castricum, Bakkum, Lim-
men en Heemskerk. Ook hielpen we bloedworst maken.
Daartoe werd eerst een grote kuip gevuld met varkens-
bloed, rogge, spekkies en kruiden. Na goed roeren werd het
mengsel in kunstdarmen gegoten en daarna werd alles in
een ketel gekookt. Het schoonmaken van de zaak behoorde
ook tot onze taken. Behalve de vleeskeuring werd er door
een keurmeester ook op hygiëne gecontroleerd. Alles werd
daarom intensief geboend met kokendheet water en het
ontsmettingsmiddel halamid. Het hakblok werd schoon-
Hennie en Nico. Zij vernieuwden het pand totaal, dat
anderhalf maal zo groot werd. Van de overige kinde
ren werkten de zoons Wim en Peter en zus Ria ook
in de zaak en de rest koos een andere weg. Ook Alie,
de echtgenote van Hennie, sprong af en toe bij. Het
ging zo goed met de zaken dat Hennie en Nico het in
1973 aandurfden om een tweede slagerij in Limmen
te openen.
In 1982 bracht de bekende sportverslaggever Theo
Koomen een bezoek aan de winkel in Bakkum van
wege een interview met zoon Jos, die in die tijd zijn
gloriejaren bij AZ'67 doormaakte. Voetballen kon
den ze namelijk allemaal, zodat het een keer voor
kwam dat er zes Jonkers in het eerste elftal van
Vitesse stonden. Op 5 juli 2003 sloot slagerij Jonker
definitief haar deur aan de Bakkummerstraat 11 en
gingen Hennie en Alie met pensioen. "Er zijn geen
opvolgers en de slagerij is op deze plek niet levens
vatbaar", zo schreef het Nieuwsblad voor Castricum.
Het 'vrijbankvlees' van de noodslacht moest
direct verkocht worden
Jan Castricum had zijn winkel en slachterij op Breedeweg 36 tot het pand in
1970 werd gesloopt.
62
Sportverslaggever Theo Koomen bezocht de slagerij in 1982 voor een interview
met AZ-voetballer Jos Jonker.
