Cees de Wildt, 54 jaar slagersknecht bij Admiraal Die mochten niet vervoerd worden en daarom moest dat op dinsdagmiddag tussen 12.00 en 13.00 tijdens de schaft van de politieagenten gebeuren. De kalveren werden dan met de transportfiets bij de boeren opgehaald. Later deed ik ook aan 'klanten horen', oftewel het opne men van bestellingen bij de mensen thuis. Dat was een omslachtige procedure, want ze waren er vaak niet. Het was ook lastig, omdat sommigen per week van slager wisselden. Het klantenbestand werd wel groter door de uitbreidingen van ons dorp. Admiraal heeft trouwens nu nog klanten die ik heb aangebracht. Ik ging ook 'brieffies lopen'. Dat hield in dat ik bij de klanten langs ging om af te rekenen. Meestal werd er later betaald en soms moest je wel drie keer naar hetzelfde adres. Het bezorgen stopte in 1964 toen de supermarkten kwamen opzetten. Over de verdeling van de vakantieweken werd ieder jaar vergaderd met alle slagers. Er kwam echter nooit wat van terecht, want ze kregen altijd ruzie. In die 54 jaar heb ik van alles meegemaakt. Ik zal nooit de strenge winter van '63 vergeten. Dat was een hel. Alles was bevroren en het bezorgen kostte veel tijd, omdat je hele stukken niet kon fietsen. Om de kou te vergeten, begonnen mijn broers en ik maar in de slagerij te zingen en dat was in de wijde omgeving te horen. Het was een mooie tijd en ik heb altijd met veel plezier bij Admiraal gewerkt tot ik in 2010 afscheid nam. Wel is het jammer dat er van het vak eigenlijk weinig is overgebleven." De Uitgeester Cees Admiraal (1885-1965) vestigde zich als slager in Castricum in 1911. De zaak ging over op zoon Jan (1918 - 1992) en is sinds 1985 in handen van diens zoon Peter (1950). De familie heeft maar liefst 54 jaar een trouwe knecht in dienst gehad in de persoon van Cees de Wildt (1943). In een bijeenkomst van de Verhalenvertel lers bij Oud-Castricum op 28 februari 2012 deed hij zijn belevenissen uit de doeken: "Ik kom uit een gezin van 14 kinderen dat in Uitgeest woonde. Omdat we het niet breed hadden, moesten we zo snel mogelijk werk zoeken. Op 13-jarige leeftijd kon ik bij slager Jan Admiraal aan de slag. Mijn broers Willem en Jan werkten daar ook al. In het begin moest ik alle voorko mende werkzaamheden doen, zoals hakmessen schuren, benen afkrab ben en boodschappen bezorgen. Maar ook het gras maaien hoorde tot mijn taken. Toen ik wat ouder was mocht ik de slagersopleiding volgen en leerde onder andere worst maken en slach ten. Nadat ik slagers gezel was geworden hielp ik vaker mee in de slagerij en had ook meer contact met de klanten. Over het aantal uren, dat je werkte, werd niet gesproken. Soms duurde een dag wel 12 uur. Het was altijd vroeg beginnen en als je klaar was, ging je naar huis. Ik begon met een weekloon van zeven gulden en daarbij was de kost gratis. Een bijzondere gebeurtenis was het slachten van kalveren. Willem Borst of Johanna's Hof zouden zondags wel eens kunnen bellen Jan Jonker (1911-1984) uit Wijdewormer nam vlak na zijn huwelijk met Agie de Wolf in november 1936 van Piet Hourik een slagerij over aan de Vinkebaan 24. Het vak had hij geleerd bij slager Mul in Purmerend. Erg lang heeft het echtpaar, dat gezegend werd met 14 kinderen, niet van de winkel en woning kunnen genieten, want in 1942 werd het pand door de Duitsers gevorderd en afgebroken. Het gezin evacueerde naar De Rijp en kon in 1947 terugkeren naar Bakkum, zij het in een noodwinkel aan de Bakkummerstraat 36, omdat een definitieve winkel op nummer 11 pas in 1952 kon worden opgeleverd. De oud ste dochter Agaath (1937) werkte vanaf haar 14e tot haar 66e in de zaak en blikte terug: "Moeder hielp ook zoveel moge lijk mee, terwijl er toch bijna elk jaar een kind kwam. Alle kinderen deden na schooltijd en op zondag de bestellingen. Natuurlijk hadden ze daar vaak geen zin in en daarom renden de jongens weg om te gaan voetballen zodra de telefoon ging. Voor ons was er altijd eten genoeg, maar we kenden ook armoede, vooral in de vastentijd waarin er bijna niets ver kocht werd." Zoon Nico (1939) haakte Cees de Wildt in 1964. Jan Jonker voor zijn slagerij aan de Vinkebaan.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2013 | | pagina 60