I
stoppen. Daarnaast heb ik bijgedragen aan de oprich
ting van een marathonploeg voor veteranen, die nog
steeds bestaat. Ook was ik betrokken bij diverse ver
bouwingen voor de club, omdat ik van origine bouw
kundige ben. Nadat ik in 2008 met de VUT ging, heb
ik voorgesteld een team van circa vijf personen te vor
men die de baan en het clubhuis onderhouden. Ik ben
nu het aanspreekpunt van de werkgroep Onderhoud,
die prima functioneert, en regel de onderlinge contac
ten en die met het PWN. En wat het schaatsen betreft,
dat doe ik nog altijd met veel plezier. Niet alleen aan
de Zeeweg, maar ook op de kunstijsbaan. Daar blijft
het niet bij, want ik rij zo gauw als het kan ook op
natuurijs in Friesland en in de polders van Noord
Holland. Af en toe ga ik ook mee met een groep lief
hebbers naar de Weissensee in Oostenrijk. Mijn grote
wens is om aan mijn twee Elfstedentochten nog een
derde toe te voegen en de tocht bij daglicht te kunnen
volbrengen. Naast het schaatsen train ik ook nog met
hardlopen en doe elk jaar nog mee aan de halve mara
thon van Egmond."
Na de schaatswinters van 1985 en 1986 zijn in de STG
twee groepen ontstaan: de tochtenrijders en de wed
strijdrijders. Een tocht op natuurijs is namelijk heel
wat anders dan het zo snel mogelijk rondjes rijden op
een ijsbaan.
In 1989 werd de STG een zelfstandige vereniging
onder de vleugels van VKIJ. Achtereenvolgens wer
den Rinus Sprangers, Klaas Wokke en Chris van
Betuw voorzitter van de nieuwe vereniging.
Als natuurwinters uitblijven, zoekt een schaatser
toch andere mogelijkheden. In 1989 kwam de Weis-
sensee in Oostenrijk (ook wel alternatieve Elfsteden
tocht genoemd) in beeld: 200 km op natuurijs in 8
ronden van 25 km. Herman Becker, Bert Hendrikse,
Frank Leonard, Rinus Sprangers en Tijmen de Vries
namen daaraan deel. Een jaar later deden er nog meer
STG'ers mee, te weten Geertje Becker, Iede Boorsma,
Margriet Lok en André van der Zande.
Ook werd er in 1989 een licentiegroep voor de jeugd
samengesteld. Voor de deelnemers gold de eis dat zij
500 meter in 60 seconden moesten kunnen rijden. In
1990 startte Henk Zonneveld met een fietstraining
voor senioren die enorm aansloeg.
De STG organiseerde ook het gezamenlijk rijden van
schaatstochten in Nederland als de vorst die mogelijk
maakte. Een van de eerste was de Eilandspoldertocht,
een rit van 35 km, die in de winter van 1990-1991
werd gereden.
De STG in maart 1988.
Mariska van Veen, het honderdste lid van STG, met links burgemeester
Schouwenaar en rechts voorzitter Klaas Wokke.
11
