Van Kinomategraaf tot Corso
75 jaar Corsotheater
Zeker ouderen zullen zich hun eerste bioscoopbe
zoek nog goed herinneren. Iemand met een zak
lantaarn bracht je naar je plaats. Voor de hoofdfilm
eindelijk begon, was er altijd het Polygoonjour
naal met de bekende stem van Philip Bloemen-
daal. Een paar keer per jaar ging de collectebus
rond voor het Bio-vakantieoord. Het filmpje met
uitleg over het goede doel hoorde ook helemaal
bij de sfeer in die tijd. Enkele jaren voor de oorlog
kreeg ook Castricum zijn bioscoop. Met een gala
voorstelling voor genodigden en relaties ging op
17 september 1937 het Corsotheater van start en
het was meteen een daverend succes. In het eerste
jaar werden 80.000 bezoekers geteld!
Aan de opening is een lange geschiedenis voor
afgegaan. Al ver voor 1937 maakten de Castri-
cummers kennis met de film. De kinomategraaf
kwam langs als het kermis was en zelfs een vaste
bioscoop was hier al eerder. Wim Kuijs heeft bij
het 50-jarig jubileum voor Piet en Jenny Wefers
Bettink, de toenmalige exploitanten van 'de Cor
so', de 'prehistorie' opgeschreven.
Wim Kuijs en zijn vriend Dirk Schotvanger waren vanaf de
opening trouwe bezoekers van het Corsotheater. De mannen
trokken altijd met elkaar op. Ze woonden beiden samen met
hun ongetrouwde zusters. Jenny Bettink: "Die mannen had
den altijd een plaats op de voorste rij van de loge, maar niet
naast elkaar.Voor de viering van het 50-jarig jubileum van
de bioscoop in 1987 kregen ze een officiële uitnodiging. Wim
Kuijs, toen 78 jaar, was zeer vereerd. Het bracht hem op het
idee om zijn persoonlijke herinneringen aan de Castricumse
filmgeschiedenis, teruggaande tot 1916, op te schrijven en aan
Piet en Jenny Bettink aan te bieden. Die hebben dat weer door
gegeven en wij zijn ze daar dankbaar voor, anders zou er veel
voor altijd de vergetelheid zijn ingegaan. Het verhaal hebben
we volledig overgenomen. Als u zich in uw geriefelijke zetel
in 'de Corso' neervlijt, kunt u misschien nog heel even aan het
verleden terugdenken voordat de film u in beslag neemt.
Lachen in de 'Witte Bioscoop'
Zoals blijkt uit het relaas van Wim Kuijs waren reizende
bioscopen tientallen jaren populaire attracties op de ker
mis. De oudste, waar de stomme films werden gedraaid,
werden vanaf de jaren dertig opgevolgd door bioscopen
met geluidsfilms. De reisbioscopen kregen wel steeds
meer concurrentie van de vaste bioscopen.
Het nieuwe medium veroorzaakte onrust in de samenleving.
Vooral vanuit katholieke hoek werd tegen de ontwikkelingen
stelling genomen. Films werden al snel zedeloos gevonden.
Daarom ontstonden op verschillende plaatsen bioscopen,
waarvan de programmering onder toezicht stond van een ei
gen vertrouwenwekkende commissie. Met namen als 'Witte
Bioscoop' of 'Familie-Bioscoop' probeerden de onderne
mers het publiek te overtuigen datje hier, zelfs met het hele
gezin, met een gerust hart naar binnen kon gaan.
Herinneringen van Wim Kuijs
"Als oud-Castricummer heb ik vanaf mijn jeugd dit gebeuren van aanvang af beleefd.
Het woord 'bioscoop' was niet bekend. In 1916 sprak men over de Kinomategraaf.
Dat woord was voor onze voorouders heel moeilijk. Die spraken gewoon over een
voorstelling met levende beelden (hetzelfde gold ook voor 'electriciteit', wat in 1918
'knoppies licht'werd genoemd).
Pas later is het woord bioscoop in gebruik genomen of cinema, zoals ook wel werd
gezegd.
Op de hoek bij de tegenwoordige Beatrixklok in Bakkum stond een café dat later is
afgebrand. Daar werden in 1916 levende beelden vertoond. Ik weet de naam van de
film nog: 'De vergiftigde bonbonsHet ging om een meisje dat om erfenisreden uit de
weg moest worden geruimd. Het speelde zich af in een park. Het meisje zat met haar
gouvernante op een bank Twee schurken vielen haar aan en de gouvernante riep om
hulp en twee heren namen het voor het meisje op. Veel geknok zelfs met hoge hoeden
op. De schurken werden met wandelstokken buiten gevecht gesteld. Dit was 1916,
entree 10 cent, duur voorstelling 20 minuten.
Wim Kuijs (1909-1989). Van 1946 tot 1973 werkte Wim Kuijs bij het ziekenhuis Duin en Bosch in verschillende functies, zoals schoonmaker en
gastheer in het oude theehuis. Het was een man met een zeer positieve levensinstelling en een filosofische inslag (foto Cees Aay).
4
