VRIJDAG
ZATERDAG715 en
.Dl ZONDAG
scoop. Hij heeft dat werk toen enthousiast weer opgepakt.
Loek: "Ik werd op het laatst een beetje als de bedrijfslei
der van de bioscoop gezien. Ik heb nog eens voor elkaar
gekregen dat de beroemde film 'Greasebij ons eerder
draaide dan in de grote bioscopen in de omgeving. Het
vertonen van tekenfilms heb ik er ook doorgekregen. Die
waren een groot succes en bovendien kostten ze toen nog
niets ook. Ik ben ook wel een beetje trots op mijn aandeel
in de invoering van de speciale donderdagavondfilm. De
eerste film heette 'Moederen dat werd zo 'n succes dat
die zelfs drie weken bleef al was dat niet de opzet.
Loek was kind aan huis in de bioscoop en herinnert zich
heel wat hoogte- en dieptepunten. "Na de oorlog was het
nodig om het vergeelde filmdoek te vervangen. Dat moest
helemaal uit Engeland komen en het zou nog al wat kos
ten. Het kon wel goedkoper volgens schilder Theo Weda.
Hij zou het wel een verfbeurt geven. Aldus geschiedde,
maar tijdens de voorstelling droop het condenswater van
het bewerkte doek. Het werd zo erg dat Roland Bettink er
tijdens de voorstelling af en toe een wisser overheen moest
halen. Nu moest er zeker een nieuw filmdoek worden aan
geschaft.
Loek Zonneveld voor de vitrine met filmaffiches.
Jaap Stuifbergen en Loek Zonneveld timmerden in 1987
ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van de bio
scoop een bijzonder programma in elkaar met films van
Roland Bettink, zoals 'Ditjes en Datjes van Castricum',
kleine rapportages over de eigen omgeving en een nog ou
dere film over het uitgaan van de r.-k. kerk die in de jaren
'30 was gemaakt door De Jong van het Biograaftheater,
bekend van de jaarlijkse kermis. Er was zoveel belangstel
ling voor dat er wel acht voorstellingen gegeven moesten
worden.
De 41 -jarige loopbaan van Loek Zonneveld bij het theater
eindigde in 1988, maar voor zijn gevoel liep hij er gisteren
nog rond.
8 uur
9.30 uur
8 uur
Filmaffiche van het Corsotheater uit de vijftiger jaren.
Andere activiteiten
Het Corsotheater werd behalve voor filmvertoningen regel
matig gebruikt voor diverse doeleinden. Soms traden er pa
ragnosten op. Chris van Keeken (1923) bezocht rond 1942
met zijn vader zo'n voorstelling van een helderziende. "Die
man gaf uitleg aan de hand van foto 's, dus wij hadden er
ook een paar meegenomen van drie zusters van mijn vader
die in Indië woonden. Volgens de helderziende ging het
wel goed met die tantes van me en hoefden we ons geen
zorgen te maken.
Er viel niet te spotten met de helderziende. Soms werden
mensen de zaal uitgestuurd, omdat ze zijn blik zouden
vertroebelden.
In de jaren vijftig organiseerde de supportersvereniging
van CSV er jaarlijks een sinterklaasfeest voor kinderen
van de leden. De echte Sint in de persoon van Henk van
Elven kwam dan. Men nam het in die tijd nog niet zo
nauw met de tere kinderzieltjes. Enkele keren is een jon
getje echt in de zak gestopt en schreeuwend het theater
uitgedragen. Japie Sanders en Pietje Eikel overkwam dat.
Veel kinderen in de zaal verstijfden van schrik en waren
in tranen. Van de feestelijke stemming was dan niet veel
meer over. Ze waren wel verbaasd als ze de slachtoffers de
volgende dag weer in het dorp of op school tegenkwamen.
12
