Winkelplein 'Buitenlust'.
Complex De Bloemen
Sinds 1969 hebben het bestuur van de tuindersvereniging
en dat van de gemeente vele gesprekken gevoerd over de
vestiging van een permanent volkstuincomplex in Castri-
cum. In 1975 moet worden geconstateerd dat enigszins
concrete plannen nog ontbreken. Nog meer onverteerbaar
voor de tuinders is dat het gemeentebestuur nu echt tot
actie overgaat door de huur op te zeggen van het perceel
Onderlangs, het laatste stukje dat de vereniging van de ge
meente huurt. De vereniging, daarbij gesteund door raads-
nestor Piet Janzen, verzoekt het gemeentebestuur dan ook
met klem niet tot deze stap over te gaan, tenzij tegelijker
tijd althans een deel van een nieuw permanent complex
in gebruik kan worden genomen. Bij toewijzing van weer
een tijdelijk complex zou de volkstuinvereniging opnieuw
voor een korte termijn veel geld en energie moeten inves
teren.
In februari 1976 daagt er weer enige hoop voor de tuin
ders. Het college doet de raad een voorstel om de ama-
Het complex aan De Bloemen anno 2011.
86
teurtuinders een definitief complex aan te bieden van
drie hectare groot ten oosten van sportpark Noord-End, dat
na aftrek van paden, plaatsing clubhuis en opbergruimte,
goed is voor zo'n 100 tuinen van 250m2. Daarbij bestaat
de mogelijkheid van uitbreiding in de toekomst. De raad
stemt hiermee in en stelt 15.000 gulden beschikbaar om
de kosten van het maken van een plan te dekken. Ondanks
het feit dat er een einde zou komen aan het gebruik van de
complexen aan de Oude Haarlemmerweg en Onderlangs,
is er reden tot enig optimisme. Het volkstuincomplex aan
de Breedeweg blijft gehandhaafd, zodat de vereniging in
de nabije toekomst dan over twee grote volkstuincom
plexen zou kunnen beschikken.
Echter, in de het verdere verloop van 1976 is er toch weer
slecht nieuws. Enkele pioniers zijn een paar maanden op
het complex Noord-End aan de gang gegaan en hebben
ervaren dat de grond totaal ongeschikt blijkt te zijn voor
volkstuinieren. In grote delen van de grond bevindt zich
de zogenoemde pikklei, een substantie die de waterhuis
houding negatief beïnvloedt.
De toenmalige voorzitter Henk Zijm zei desgevraagd hier
over het volgende:
Voordat we het perceel in Noord-End aanvaardden, heb
ben we de structuur grondig laten onderzoeken. Land- en
tuinbouwconsulenten hebben gezegd dat de grond niet
best was, maar ze hebben niet gezegd dat verbetering erg
kostbaar zou zijn. De tuinders waren al lang blij dat ze in
Noord-End een complex konden inrichten en trokken er
heen. Toen de gemeente nadien nog een onderzoek pleeg
de, kwam de aap uit de mouw. De grond, die altijd voor
veeteelt is gebruikt, was met geen mogelijkheid geschikt
voor akkerbouw. De pikklei (kattenklei!) is een moeilijk
waterdoorlatende laag onder de oppervlakte. Die laag
zou verwijderd moeten worden en vervangen door andere
grond, een hels karwei, waarbij je je kan voorstellen dat
dit in de papieren gaat lopen. Overigens is er ook goede
grond op het perceel aanwezig, omdat het terrein ongelijk
is wat de hoogte betreft. De mensen die op de wachtlijst
van de vereniging staan, kunnen, als ze dat willen, van
deze stukken gebruik maken, totdat de gemeente erin is
geslaagd om andere grond voor de tuinders te vinden
Henk Zijm is overigens zeer te spreken over de samen
werking met de gemeente om de hiervoor geschetste
problematiek op te lossen.
De vereniging telt op dat moment zo'n 300 leden, in
clusief een wachtlijst van 80 tuinlustigen. Het is dus een
welkom gebaar dat de vereniging in staat wordt gesteld
het complex aan de Oude Haarlemmerweg nog een jaar
tje langer te huren. Voorlopig blijft er echter wel een le
denstop van kracht, want de toekomst is te onzeker.
In 1980 wordt het ruimteprobleem verder vergroot in
verband met de plannen van de gemeente om de sport
velden uit te breiden. Gelijkertijd verschijnt een rapport
waarin wordt geadviseerd om toch over te gaan op diep
spitten van het hele terrein. Er wordt besloten deze actie
uit te voeren, zij het dat er een spreiding plaats vindt
over 10 jaar vanwege de hoge kosten. De werkzaam
heden worden verricht door het grondbedrijf van Kees
Hes, waarbij een diepte van wel 6 meter wordt bereikt.
Uiteindelijk kost de klus zo'n 30.000 gulden.
