Kort na de gemeenteraadsverkiezingen, begin juni 1970, organiseerden
de Castricumse kabouters als protest tegen de aanleg van een grote
parkeerplaats in het duingebied nabij het strand een symbolische
begrafenis van een stuk duin op het strand.
bouwen gaat bezetten, kan men toch wel sympathie op
brengen voor deze actie, want waar vele activiteiten ge
remd worden door ruimtegebrek, staat het veilinggebouw
al jaren leeg als gevolg van een conflict. Het wordt tijd
dat de heren herriemakers zich er op bezinnen het gebouw
voor diverse activiteiten beschikbaar te stellen.
Deze constatering was zeker ter zake, want hoewel al in
1967 was besloten tot sluiting van de groenteveiling, om
dat de exploitatie niet meer lonend zou zijn, wist tuinder en
raadslid Arie Zonneveld, gesteund door enkele medestan
ders, de definitieve sluiting enkele jaren te vertragen door
het uitlokken van conflicten op rumoerige vergaderingen
en gebruik te maken van juridische procedures. Daarbij
vestigde hij overigens in positieve zin de aandacht op een
gunstiger exploitatie van de veilinghal, door die te bestem
men voor andere doeleinden dan alleen de veiling, zoals bij
voorbeeld al eerder was gebleken in 1955, toen het Noord-
Hollands Philharmonisch Orkest er een succesvol concert
gaf. Intussen stond het gebouw leeg en raakte het in verval.
Het uitroepen van de Castricumse Oranje Vrijstaat vond
plaats op een strategisch en politiek goed gekozen mo
ment, want al kort na de oprichting op 3 juni 1970 zouden
de verkiezingen voor de gemeenteraad plaatsvinden en de
kabouters hoopten met hun plannen de bestaande politieke
stromingen in Castricum nog te kunnen beïnvloeden. In
derdaad trachtte de reeds genoemde Arie Zonneveld met
zijn onder de naam 'Groep Zonneveld' aan de 'Burgers
van Castricum' gepresenteerde politieke partij nog garen
te spinnen bij het bestaan van de kabouters, want een van
zijn programmapunten luidde meer aandacht voor de
ideeën van de kabouters'. Ook de PPR reikte de kabouters
de hand met als programmapunt voor de verkiezingen: 'de
bevordering van het gebruik van het oude veilinggebouw
De kabouters lieten zich echter door de bestaande politiek
niet inpalmen en maakten op de valreep kenbaar zelf aan
de gemeenteraadsverkiezingen te willen gaan deelnemen.
Men nam in een gepubliceerde verklaring met betrekking
tot het actievoeren wel wat gas terug. 'Oranje Vrijstaat
(Castricum) stelt zich ten doel: het sinjaleren en aan de
kaak stellen van misstanden en het uitdenken van alterna
tiefjes (moeilijk woord voor goed ideetje) zonder
gebruik making van geweld. Dit alles om het le
ven leefbaar te maken En welke positie is hier
nu beter voor geschikt, dan een meerderheid in
de gemeenteraad?
Voor wat betreft de beleidspunten waarmee de
actiegroep - ze wilde beslist geen politieke partij
worden genoemd - de verkiezingen inging, bleek
er echter weinig verschil met de doelstellingen van
andere Castricumse groeperingen. Hoewel uiter
aard met verschillen in formulering en het leggen
van accenten, pleitten alle partijen voor meer open
baarheid van bestuur met daarin meer inspraak en
participatie van de burgers, meer woningbouw,
betaalbare huisvesting, onderwijsvernieuwing, be
scherming van het milieu, meer sportfaciliteiten,
betere jeugdzorg, een ruimer cultuurbeleid etc. Ei
genlijk onderscheidde de kabouterpartij zich door
een meer concrete benoeming van enkele punten.
Zo richtte men wat betreft het milieu zijn pijlen op
de Hoogovens en werd het voornemen geuit tot vestiging in
Castricum van een verkooppunt voor onvergiftigde groente
en fruit. Het onderwijs zou baat hebben bij de opheffing van
de brandgevaarlijke noodlokalen, die alleen waren gesticht
om de kosten te drukken. Met betrekking tot de recreatie
werd gesteld, dat verdere uitbreiding van het zogenaamde
Biesterboscomplex aan het strand moest worden belem
merd. En wat de woningbouw betreft werd geopperd de
toevloed van mensen van buiten de gemeente te stoppen ten
gunste van de eigen inwoners.
De kabouterpartij kreeg met deze uitwerking van enkele
ideeën kennelijk onvoldoende steun, want de verkiezin
gen liepen uit op een fiasco. Men behaalde toch nog 228
stemmen, veel te weinig echter voor een zetel in de Cas
tricumse raad. Ook de lijst Zonneveld kwam niet tot een
zetel. In Amsterdam boekte de Kabouterpartij overigens
wel een groot succes, met niet minder dan vijf raadszetels.
Met de slechte verkiezingsuitslag leek de rol van de kabouter-
partij in Castricum uitgespeeld, maar men trachtte toch weer
de aandacht te trekken met nieuwe ludieke acties. Een klein
schalige actie had als doelwit de kinderspeelplaatsen. Aan de
Mr. Nijsenstraat werden op een speelveldje, dat verworden
was tot een vuilnisbelt, nieuwe speeltoestellen, een zandbak
en een 'kabouter-kinderkeethut' geplaatst. Onder de tegels van
klimrekken aan de Koningin Wilhelminalaan werden tegels
verwijderd en graszoden gedeponeerd, om meer veiligheid
voor de kinderen te waarborgen en daarmee het falende beleid
van de gemeente op dit punt aan de kaak te stellen. Opvallend
is dat sommige plaatselijke bewoners deze veronderstelde ver
betering van de speelplaatsen geheel niet waardeerden en de
politie waarschuwden, die dan ook arrestaties verrichtte.
Wat spectaculairder was de 'aksie Biesterbos aan Zee',
een protest tegen de aanleg van een groot parkeerterrein
in het duingebied, wat de opoffering werd genoemd van
een stuk natuur aan de 'heilige koe'. Onder het zingen van
klaagliederen en begeleid door een op een bakfiets ge
plaatst orgel, droeg een begrafenisoptocht van in zwarte
kleding gestoken kabouters een stuk duin in een kist naar
het strand om daar te begraven.
30
