Slingerpad
Het Slingerpad was niet meer dan een zandpad. De huisjes
die aan het weggetje stonden, waren voor het merendeel heel
klein, meestal opgetrokken met halfsteens muren en aan de
achterzijde een afdakje. Er zat in de bebouwing totaal geen
lijn en ze leken willekeurig neergezet. Veel bewoners huur
den land in het duinterrein om er onder andere aardappelen
en erwten op te telen. Naast tuinders, boeren en arbeiders was
er in het buurtje een grote verscheidenheid aan andere beroe
pen. Er waren twee kruideniers, een caféhouder en een gist-
boer, imker, stratenmaker, gemeentesecretarisjachtopziener,
personeel van het ziekenhuis, loodgieters enz.
Ver voor de aanleg van de spoorlijn liep het Slingerpad vanaf
de tegenwoordige Burgemeester Mooij straat (vroeger Kra
mersweg) het duin in. De oude naam was Slimpad, omdat
het de kortste weg was naar het buurtje, dat in 1830 nog maar
uit zes verspreide boerderijtjes of huisjes bestond. Het kwam
uit bij de boerderij, waar in de jaren dertig de familie Bakker
woonde. Daar liep het pad gewoon over het erf. De duinen
lagen hier voor de afgravingen bijna tot aan de boerderij. Er
werd gezegd dat in deze boerderij de zwaar getroffen familie
Duineveld had gewoond, wat Thijs Kramer in zijn boek over
de 'Slag bij Castricum' ook heeft vermeld.
Door de aanleg van de spoorlijn in 1867 werd de recht
streekse verbinding van het Slimpad met het dorpscentrum
verbroken en bleef alleen het deel vanaf de 'Gestichtsweg'
(later Duinenboschweg) over. De naam Slingerpad kwam
in gebruik en die naam is in 1930 door de gemeenteraad
officieel vastgesteld. Op sommige plaatsen was het pad
niet breder dan een meter.
Piet Stuifbergen (1921): "Je kon niet met een auto of met
een paard of kar over het hele pad. Dokter Leenaers reed
met een rotgang achteruit vanaf de Kramersweg voor ons
huis het Slingerpad in tot aan het erf van Bakker en van
de andere kant tot Freek Wulp zijn erf Dat Slingerpad
was een mooi wandelpad. In de zomer was het er hart
stikke druk met wandelaars. Bij de Gestichtsweg, waar
nu de voormalige veilinggebouwen staan, begon het pad.
De ingang lag tussen het kruidenierswinkeltje van Gerrit
Bleijendaal en de boerderij van Piet Zonneveld.
Gerrit Bleijendaal was jachtopziener geweest bij baron Van
Tuyll van Serooskerke in Heemskerk. In een boek over de
familie Bleijendaal wordt verhaald dat de baron soms langs
kwam om te controleren of er geen konijntje in de juspan
lag. In 1919 kreeg Gerrit ontslag, omdat hij het zoontje van
de baron een draai om zijn oren had gegeven, nadat die hun
kinderen met een katapult had beschoten. Gerrit en zijn
vrouw Trijn begonnen toen een winkeltje op de hoek van
de Duinenboschweg en het Slingerpad. Er werden behalve
kruidenierswaren ook noten, bonbons en sigaren verkocht.
De winkel was ook op zondag open en dan verkochten ze
fruit en versnaperingen aan treinreizigers die op bezoek
gingen in het ziekenhuis Duin en Bosch.
De boerderij van Piet Zonneveld en zijn vrouw Neeltje
Portegies was al heel oud. Boer Piet had altijd een zwarte
jas aan, een soort domineesjas en een zwarte hoed op. Hij
droeg altijd goed gepoetste schoenen en had toen hij ouder
werd mooi zilvergrijs haar. Het scheen overigens heel ge
woon te zijn dat mensen suikerwater in hun haar smeerden
of melk, zodat het goed bleef zitten. Piet was een echte
heer. Hij was heel precies en de naam 'Pietje Precies' lag
dus voor de hand. Zijn broer was Engel Zonneveld en die
woonde vlakbij, zoals trouwens wel meer familieleden.
Piet Zonneveld en zijn vrouw
Neeltje Portegies achter
de boerderij op de hoek
van het Slingerpad en de
Duinenboschweg
Een romantisch beeld van het Slingerpad.
