hard gewerkt. Tenslotte was het mijn moeder die niet lan
ger voor de boeren wilde werken. Rond 1919 gingen we
naar Kramersweg om er een tuindersbedrijf te stichten,
samen met mijn oudste broers. We hebben daar een nieuw
huis laten zetten waarvoor een ouder huis werd afgebro
ken. Van dat bouwmateriaal is zoveel mogelijk gebruik ge
maakt. Daar in De Duinkant ben ik opgegroeid.
Er woonden allerlei bijzondere mensen. Je had het ho-
ningvrouwtje, dat was een Duitse mevrouw en die was
met Arie Bakker getrouwd. Ze verkochten bijenhoning. Er
stond een bordje bij het huis met de tekst: 'Mensen, men
sen eet toch honing, eet toch zoete zonneschijn. 'De zoon
van het honingvrouwtje was kapitein en die kwam eens in
de zoveel tijd over. Dan kwam hij met zijn (Duitse) vrouw.
Ik kreeg een dubbeltje als ik haar fiets aanpakte.
Je had er het winkeltje van Jaap Stuifbergen alias 'Kluit
Ik weet nog goed, het was op een zondagmiddag toen mijn
ouders naar de kerk waren. Samen met mijn broer heb
ik door een klein kelderraampje mijn spaarpot gepakt en
er wat centen uitgehaald om snoep te kopen. Mijn ouders
kwamen er later toch achter, want het werd doorverteld.
Onze buurvrouw was zuster Plas, die op Duin en Bosch
werkte. Die had altijd vreemde mensen over de vloer. Ze
heeft in de crisisjaren nog een jasje voor mij gemaakt van
een oude jas. Die werd uit elkaar gehaald en er kwam een
bontkraag]'e op. Ik mocht daarmee de klassen in de rondte.
Maar ik was niet achterlijk, ik merkte dat ze me voor de
gek hielden.
Mijn eerste betrekking was in de strandtent van Dirk Bak
ker. Ik was toen een jaar of 15. Ik was net 16 toen ik bij een
vroedvrouw in dienst kwam. Ze was nogal modern. Moeder
kwam op visite en ze zag naaktfoto 's hangen en toen moest
ik ontslag nemen. Eind 1939, begin 1940 werkte ik in de
kantine bij de bouw van de bergplaats voor het Stedelijk
Museum in de duinen. Ik ben in 1942 getrouwd met Gerrit
Veldt. Hij werd Gert Best genoemd. Die had eerst verkering
met mijn zuster Nel. Die is later nooit getrouwd. Mijn man
had altijd zijn eigen stoel bij haar thuis. We waren thuis met
zeven meiden, maar ik ben de enige die ooit getrouwd is.
Vader Manus Zomerdijk stichtte na zijn vertrek uit de kaas-
fabriek met medewerking van zijn zoons een flinke tuinde
rij aan de Kramersweg, waar later ook een grote kas bijge
bouwd werd. Aan de opbouw van zijn bedrijf kwam na ruim
23 jaar een eind. Door beschietingen van de trein werden
verschillende panden onder andere van Bleijendaal, Stolk
en Van Duijn getroffen. Ook het huis en de kas van Zo
merdijk werden behoorlijk geraakt. De kogels waren door
het huis gevlogen en er was veel schade aan het dak en de
muren. Ze konden daar niet meer blijven. Nog voor de grote
afbraak was begonnen, vertrok de familie in 1942 naar een
woning aan het Schoutenbosch en vervolgens naar een huis
tegenover de r.-k. kerk. Zowel in Egmond als in Castricum
hebben de zoons van Manus de tuinderij voortgezet.
Oorlog en afbraak
Theo van der Himst: "Jonkheer Gevers was de eerste die
tegen mijn vader zei dat de oorlog was begonnen. Mijn va
der stond op de Papenberg naar de vliegtuigen te kijken.
Vloekend kwam de jonker met z 'n witte kop ook de berg
op. Hij zei: "Gijs hoor je g\>d dat die vuile rotmoffen het
vliegveld in Bergen bombarderen?
Mijn vader zei: "Het wordt wel link voor u. U mag wel
uitkijken met het dak van uw huis. Het is van golfplaat en
het glimt dat is goed te zien uit de lucht.
Jhr. Gevers: "Gijs gvd, ga direct naar Portegies en haal
een pot groene verf en ga m'n dak
schilderen. Zo is het echt gebeurd.
Onderwerp5
Afbraak hulzen.
GatSEKES GASTEICUM
CASiaiCUM,lö Augustus 19^3
Aan
G stolk
te
Üiinenbw l4
8A4ÏRICUM
Ik doel U mode,dat Uw wpning:_
8
no.
kadastraal "bekend 8octie_
2443
_ia opdracht van het Bijks-
ooraalssariaat op korten tormijn afgobroken wordt.
De taxatie zal U door het Dopartomont van ïinancion nader bekend
wordon gemaakt ondor mododooling van de wijze waarop U schadeloos zal
worden gesteld.
De Burgemeester van C A S T B I CUM
In november 1942 begon de evacu
atie. Bevolen werd dat iedereen de ge
meente moest verlaten, behalve land
en tuinbouwers en personen wier
verblijf noodzakelijk was. Degenen
die geen werk hadden, moesten op 30
november 1942 weg zijn; de anderen
op 31 december 1942.
Op 18 augustus 1943 kregen veel wo
ningbezitters een brief met de tekst:
"Ik deel u mede, dat uw woning ....in
opdracht van het Rijkscommissariaat
op korten termijn afgebroken wordt.
Niet minder dan 267 huizen, bedrij
ven en boerderijen aan de Vinkebaan,
Mient, Stetweg, Kooiweg, Ooster-
buurt moesten verdwijnen, waaronder
de hele Duinkant. De Atlantikwall
moest ook aan de landzijde verdedigd
kunnen worden. De tankmuur, een
stukje van de tankgracht en een enkele
verdwaalde bunker zijn nog de stille
getuigen van wat Castricum is over
komen.
B. fio:ad
:io
De kennisgeving aan radiopionier Cornells Stolk, waarin werd meegedeeld dat zijn pand zou
worden afgebroken.
17
