Het was een slechte tijd; er was geen werk. In mijn jonge
jaren woonde ik in De Harmonie en gestempeld heb ik
eigenlijk nooit. Ik zat in de middenstand en dat was mijn
geluk. Ik ben er altijd nog dankbaar voor dat het stempelen
5) mij bespaard is gebleven. Als je daar buiten kon blijven
was dat wel heerlijk. We hadden het thuis nog wel mid
delmatig goed. Dat kon lijen.
Ik heb nooit meegewerkt in de zaak. Wel mijn oudere
broer. Als ik geen werk had, leefde ik dus op kosten van
mijn ouders; dat kon, wantje zat in de middenstand.
voor zoeken en dat bracht ook nog wat geld op. Het abon
nementsgeld was 1 gulden per maand en de krant kwam
een keer per week net als nu. Ik was ook bezig in de af
deling boekbinderij, boeken innaaien en ik vouwde kran
ten. Er stonden twee grote drukpersen en een kleine voor
kaartjes en zo. De zetters van de krant kwamen met de
trein uit Alkmaar. De directeur was Winkeler die schreef
ook stukken in de krant onder de naam 'Barbertje'. Het
was een bekende man in het dorp. Hij zat altijd in de cafés,
want daar deed hij alle dorpsnieuwtjes op. Daar moest hij
het toch van hebben.
Ik hoefde niet in militaire dienst. Mijn broer heeft gediend.
Hij zat in de tuinderij. Dat was overigens werk waar ik he
lemaal niet van hield.
Ik heb burgemeester Mooij nog meegemaakt. Hij woonde
aan de Dorpsstraat waar later de winkel van De Rooij in
kwam. Zijn vrouw droeg nog een gouden Friese kap. Het
was een halve kap met kant. Het was echt een Westfriese
dracht. Je keek natuurlijk erg tegen hem op.
Onze dokter was Schoonhoff, die in Hermana State woon
de, wat later van Heideman werd. Schoonhoff was een
echt geneesheertype. Statig met een rechtopstaand kuiffie.
Nu zeggen ze dokter en toen zeiden ze geneesheer. In Her
mana State heb ik vroeger nog gespeeld als kind, want ik
was bevriend met Gé Heideman. Die werd later stuurman;
ik weet niet of hij nog leeft.
Duin en Bosch
Eerst werkte ik nog een tijdje bij een bedrijf in IJmuiden,
dat stoomleidingen aanlegde in de machinekamer van
trawlers. Tenslotte heb ik bijna 30 jaar bij Duin en Bosch
gewerkt en ben daar gepensioneerd met een heel leuk pen
sioen. Ik mag niet mopperen. Ik werkte in de keuken als
hulpkok. Daar heb ik een mooie tijd gewerkt en daar zat
ik goed.
Oorlog
In de oorlog heb ik ook in Frankrijk gewerkt. Ik stapte in
de trein en ik dacht, ik blijf net zo lang zitten totdat hij aan
het eind is. Dat was bij de Spaanse grens. Toen stapte ik er
uit. Daar heb ik nog een heerlijke tijd meegemaakt. Ik was
de hele oorlog vergeten. Ik genoot gewoon. Er was een ha
ven met mooie schepen. Het was een plaatsje tegen Biar
ritz aan. Ik heb daar materiaal gelost voor de Spoorwegen.
Je werkte wel voor de Duitse Wehrmacht. Iedereen werkte
ervoor. Ik was toen alleen. Wim had dat niet. Ik heb daar
denk ik een maand of drie gewerkt. Toen dacht ik: "Nou
gaan 'k naar huis. Toen ging ik zogenaamd op vakantie en
ben niet meer teruggegaan"
Castricummer Courant
Toen ik van school kwam heb ik eerst nog een paar jaar
op de drukkerij Dante Alighieri gewerkt; toen kwam net
(1924) 'de Castricummer' uit. Daar ging ik toen abonnees
76
De patiënten van Duin en Bosch hadden gestichtskle-
ding aan. Je was een getekende als je krankzinnig was.
In groepjes gingen ze wel wandelen in het dorp. Je had ze
ook die kwamen nooit meer op straat.
Dat patiënten de kolenwagon naar het ziekenhuis moesten
trekken, zoals wel eens wordt verteld, heb ik nooit gezien.
Ik weet wel dat Jo Borst dat deed met een trekker en daar
voor trok een paard die wagon.
Dirk aan het
roer van zijn
motorkruiser
Triton.
Dirk Schotvanger leest en herleest zijn boeken en tijdschriften over
scheepvaart en luchtvaart.
