torboot de Spirit heb ik nog een zeilkruiser gebouwd: de
Bounty. Het was een bakdekker. De kajuit was helemaal
doorgebouwd dat gaf de meeste ruimte. Je moest er ken
nen huizen. Kuijs had een mooie lange schuur achter met
een hoop ruimte die praktisch niet gebruikt werd en daar
bouwde ik hem. Hij kon precies de deur uit op de streep
af, twee meter breed.
Voor Jan Heideman van de manufacturenzaak van vroeger
heb ik een tweede zeilboot gebouwd: de Clipper. Ik heb
ook nog bij hem gewerkt als stoffeerder.
Wim Kuijs kon geen hamer vasthouden en hij hielp niet
mee. Hij keek maar toe. Hij had een hele andere inslag
als ik; hij had weer andere kwaliteiten. De watersport was
zijn leven niet, maar hij ging wel altijd mee.
Een jaar later kocht ik een kajuitjachtje/motorkruiser wat
al klaar was. Die heette de Triton. We zaten onder andere
op het IJsselmeer. Later heb ik nog met een Canadees ook
op zee gevaren. Een Canadees is een Indiaanse kano met
pagaaien. Er zat veel meer ruimte in dan in een gewone
kano. We gingen door het Noord-Hollands Kanaal naar
Den Helder en dan langs de kust terug en bij IJmuiden
weer naar binnen 's nachts om 2 uur. Ik zal het nooit ver
geten; het was prachtig weer en als er wat zou gebeuren
dan zat je zo weer aan de wal.
Het was een mooie tijd. Het is allemaal voorbij; ik leef
nog op mijn herinneringen.
We hebben veel vrienden opgedaan op het water. Met de
familie Vrolijk, Kaars Sijpestijn en Ab Vooges. Wim en ik
waren nogal gewilde mensen. We hadden gauw contact
met andere mensen en hadden interessante vrienden.
Lagere school
Ik heb in Castricum alleen lagere school gehad. Ik heb
mijn eerste schooljaren op de lagere school in de School
straat gezeten. In het raadhuis woonde hoofdmeester Bus
sen nog. Meester Dekker was er ook, die had een bochel.
Ik heb geen les van hem gehad. Je gebruikte een leitje en
een griffel op school. Als je erg je best deed dan kreeg je
een fabel; dat was een zachtere stift, daar kon je mooier
mee schrijven.
Later kwam de katholieke jongens- en meisjesschool. Dat
vond ik helemaal niet prettig. Ik ging liever naar die ouwe
school; allemaal meisjes en jongens door elkaar en alle
geloven door elkaar. Toen werd het allemaal gescheiden.
Ik vond dat niet leuk. Moest je 's morgens, allemaal in de
rij, eerst naar de kerk voordatje naar school ging. De mis
van achten. Je wasje vrijheid kwijt, wantje moest naar de
kerk. Het werd allemaal genoteerd of je wel was geweest
of niet. Het stond me helemaal niet aan.
Meester Van Westen was ook zo'n fijne katholiek. Nee,
dat lag me helemaal niet. Ze zagen het aan me en ze moes
ten me niet.
Meester Koot was een heel goeie onderwijzer en ook een
heel goed mens, eenvoudig en hij wist met kinderen om
te gaan. Ik was geen goeie leerling dat durf ik gerust te
bekennen, maar ik heb het altijd goed gemaakt in mijn le
ven. Ik heb van het leven genoten, samen met Wim Kuijs.
Op school waren we nog niet bevriend. Dat kwam na de
schooltijd pas. Dat was trouwens iemand met een heel an
dere inslag, dat was meer een humorist. Hij trad ook op
in de crisisjaren samen met Jan Liefting. Ze traden op in
cafés en bij bruiloften en partijen, daar verdienden ze geld
mee. Van dat geld bouwden we onze zeilboot.
De zeilboten de Bounty en de Clipper die Dirk Schotvanger heeft gebouwd bij de
Zaadhandel Kuijs (thans 't Eethuysje). V.l.n.r. Dirk, Wim Kuijs, Annie Twisk en Jan
Heideman.
Dirk met zijn trouwe vriend Wim Kuijs.
75
