Oorlogsjaren
Actief' leven
Ook voor het gezin Van Deelen veranderde er veel bij het uitbre
ken van de oorlog. In 1942 evacueerde de familie naar Limmen,
waar ze woonruimte hadden kunnen vinden. Het huisraad werd met
paard en wagen vervoerd. Het gezin ging op de fiets. Vader Van
Deelen had de transportfiets van Duin en Bosch geleend, zette daar
de waston op, deed er een paar kussens in en zette daar zijn eenja
rige dochter Ali in.
Er brak een moeilijke tijd aan. Derk van Deelen was een van de
velen die in de Wieringermeer naar tarwe-aren gingen zoeken. De
aren werden gedorst, gemalen en vermengd met krokusbollenmeel
en bietenpulp en dan werd er brood van gebakken.
Hij hield een soort kroniek bij van wat hij in de oorlogsjaren waar
nam. Een paar gebeurtenissen daaruit:
April 1943 In Castricum begint de grote afbraak
Augustus 1943 Etenhalers trekken door het dorp
23 oktober 1943 Zware bom bij de spoorlijn en vee! brandbom
men
22 april 1944 Bijna dagelijks vliegen 800 1000 bommenwer
pers over ons dorp
5 augustus 1944 Jagers schieten op trein tussen Castricum en
Uitgeest 2 doden en een aantal gewonden.
De kinderen van
het echtpaar Van
Deelen: vd.n.r.
Hannie, Hans. Ali
en Tonnie.
Op 6 april 1945 hoorde Van Deelen samen met zijn vrouw bij de
ooggetuigen van de executie van 10 gevangenen langs de provin
ciale weg. Ze wandelden in de richting van het kruispunt met de
Alkmaarderstraatweg, toen er een vrachtauto, met Duitsers en 10
gevangenen aan kwam. De jonge mannen moesten uit de wagen
komen en werden een voor een doodgeschoten. Zij moesten blijven
staan en werden gedwongen om de afschuwelijke gebeurtenis aan
te zien.
Na de oorlog keerde het gezin weer terug naar hun huis in Bakkum.
Er hadden Duitsers in gezeten en alles zag er vreselijk uit. Voor het
gezin waren de spanningen nog niet voorbij. De oudste zoon Hans
werd opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen bij de mariniers
in Nederlands-Indië. Toen hij in 1948 terug kwam was hij broodma
ger en woog nog maar 45 kg.
In de jaren die volgden, vloog de een na de ander uit. Dochter Ton
nie bleef nog tot 1958 thuis wonen en Ali tot 1969. Het werd een
stuk stiller in huis en al behoorden de hersengymnastiek, de quiz en
het houden van een voordracht tot het verleden, toch was er nog veel
aandacht voor elkaar. Vader Van Deelen zorgde altijd voor het wek
ken van de kinderen, tafel dekken en het klaarzetten van de fietsen.
Dochter Tonnie: "In de zomer was hij ai op de volkstuin als wij
op de fiets naar Alkmaar vertrokken. We zeiden hem dan gedag en
boven op de Dijk stapten we nog even af en zwaaiden naar hem en
hij zwaaide dan terug met zijn schoffel
Van de ontvangst van de uitwonende kinderen en later de klein
kinderen maakten Derk en Antonia een feest. Nooit was hen iets te
veel. Discussies ging hij liever uit de weg. Een typische uitspraak
van hem was: "Dat kan jij nu wel zeggen, maar ik weet het niet.
Buiten zijn gezin en zijn werk had Derk van Deelen ook aandacht
voor zijn medemens. Daar waar hij kon leverde hij een bijdrage aan
het kerkelijk en maatschappelijk leven. Zo was hij diaken en ook ou
derling van de Nederlands Hervormde Kerk in soms roerige tijden.
Hij ging voor de kerk op ziekenbezoek thuis en in ziekenhuizen. Ook
nam hij kerkdiensten op met de bandrecorder en ging er mee rond bij
de mensen die niet in staat waren geweest naar de kerk te gaan.
Lange tijd was hij bestuurslid van het bejaardencentrum, thans zorg
centrum "de Santmark'. De naam is op zijn voorstel gekozen en is
afkomstig uit een van de 'Kennemer Balladen' van W.J. Hofdijk, uit
gegeven rond 1850.
Derk van Deelen met collega-parkwachters en portiers: v.l.n.r.
staand: J. Koper. PG. Kappers, D. van Deelen en J. Kwadijk; zit
tend: J.W.F. de Jong, E.C.J. Sprengers en Vt'. Castricum; op de voor
grond zittend: G. van den Akker.
In 1958 was hij betrokken bij de oprichting van de Vogelwerkgroep
Castricum. Heel wat jaren wandelde hij samen met werkgroeplid
Scherjon op zaterdagen met patiënten langs de nestkastjes op het
terrein van het ziekenhuis. Ze konden boeiend vertellen over alle
bijzonderheden van de verschillende nesten en vogelsoorten.
Verder leverde Van Deelen zijn bijdrage in het bestuur van de afde
ling Castricum van het Witte Kruis. Hij had wel een eigen verga
derdiscipline. Zodra het officiële gedeelte van een vergadering was
afgehandeld en de gezelligheid begon, nam hij afscheid en ging naar
huis.
63
