zitting nog naar voren dat het voor de gemeente van belang is bij de voorbereiding van plannen verder te kijken dan 10 jaar en pleitte ervoor tenminste een reservering voor de periode daarna aan te ge ven. Over de exacte grens wilde de provincie nog wel praten, maar de aangegeven oostelijke uitbreiding zou de definitieve afronding van Castricum moeten betekenen. Dit betekende een behoorlijke ver mindering van woningbouwmogelijkheden ten opzichte van het streekplan van 1962 en nog meer ten opzichte van de structuur schets 1973. Van een zuidelijke randweg, de verbinding tussen de Beverwijker straatweg en de S16 (Uitgeest-Castricum) werd weinig effect verwacht voor de verkeersafwikkeling in Castricum en dat gold eveneens voor een verbinding vanuit Castricum-Oost naar de SI6. De westelijke randweg, die nog in het streekplan van 1962 voorkwam, was van de kaart verdwenen. In plaats van een verlenging van de Zeeweg naar de A9 werd meer gevoeld voor een verbinding bij Heiloo. De provincie haalde in het streekplan van 1982 definitief een streep door eventuele groeiaspiraties en de aanleg van nieuwe hoofdwegen en de gemeen teraad kon daar prima mee leven. Door de uitvoering van het plan I let Strengh, bij het zwembad, op het programma te zetten werd een verbinding van de Dokter de Jonghweg met de Beverwijkerstraatweg ook in de toekomst onmogelijk gemaakt. In latere jaren, werd de noodzaak van realisatie van randwegen toch nog enkele keren op de gemeentelijke politieke agenda gezet. Tot op de dag van vandaag zijn er stromingen die het ontbreken van dergelijke randwegen als een onjuiste beslissing uit het verleden beschouwen. Kooiweg-Noord Het plan Kooiweg-Noord, een bestemmingsplan met een omvang van ongeveer 5 hectare en ruimte voor circa 275 woningen, stond als het volgende te ontwikkelen plan op het programma. Het werd begrensd door de Brakersweg, Bizetstraat en Soomerwegh. In het streekplan van 1962 was vrijwel het hele gebied ten noorden van de Brakersweg als woongebied aangeduid, maar de gemeenteraad had in het kader van de structuurschets besloten dit gebied grotendeels te sparen. In juni 1975 werd het definitieve plan vastgesteld. Natuurlijk waren er de nodige obstakels. Diverse belanghebbenden hadden bezwaar aangetekend tegen de ontwikkeling van het plan en zoals dit voor Castricum usance werd, gingen bezwaarmakers tot in hoogste in stantie in beroep. Eind 1980 werden de bezwaren eindelijk niet ont vankelijk verklaard en werd het bestemmingsplan onherroepelijk. Hoofddoel was het zoveel mogelijk realiseren van betaalbare wonin gen voor de eigen inwoners, in de huursector en de goedkope koop sector. Het college liet onderzoeken op welke w ijze en in welke ver houding een positief financieel resultaat kon worden bereikt. Om een plan financieel haalbaar te maken, moesten er ook duurdere koopwo ningen worden gerealiseerd, als drager voor de tekorten voortkomend uit de sociale bouw. De gemeenteraad wenste maximale inspraak van de toekomstige bewoners bij de uitwerking van het plan. In april 1979 werd de inspraakprocedure gestart en zaten ruim 400 woningzoekenden in de aula van het Bonhoeffercollege in spanning af te wachten wat ging komen. De inspraak werd begeleid door het Amsterdamse bureau Cebeon, centrum voor beleidsadvisering van Hedy d'Ancona en Maurice de Hond. De insprekers konden kiezen uit modellen voor het karakter dat hun woonomgeving en woningen zou kunnen krijgen. Een vijftal in spraakrondes werden gepland om tot een eindresultaat te komen. Er ontstonden programma's van eisen voor een drietal buurten. Iedere buurt kreeg zijn eigen kenmerken. De woningen in de drie buurten werden door drie verschillende architectenbureaus ontworpen. De grondverwerving leverde nog even een probleem op. Het bouw bedrijf Jac. De Nijs had een aanzienlijk grondbezit (ca. 1,6 hectare) en was niet van plan dit grondbezit te verkopen aan de gemeente zonder de garantie te krijgen voor een toekomstig bouwcontingent en dan met name in de koopsector. Nu de gemeente maximale aan tallen woningen in de sociale sector wenste, verzette het bouw bedrijf zich met alle macht. Het was dan ook voor het eerst in de Castricumse geschiedenis dat de raad een besluit tot onteigening van de grond (1981) vaststelde en ook van plan was de procedure tot het einde tot volgen. Gelukkig voor de Castricumse woningzoekenden werd een compro mis bereikt, waardoor alsnog de grond via een minnelijke schikking (1982) eigendom werd van de gemeente. De publieke opinie was er mede debet aan dat het niet op een confrontatie was uitgelopen. Bestemmingsplan dorpskom In dezelfde periode vond de discussie plaats over de nota Dorpskom. Na een uitgebreide inspraakprocedure, 17 gespreksgroepen en 200 deelnemers, werd eind oktober 1976 een eindrapport opgesteld. De raad moest zich definitief uitspreken over de uitgangspunten voor een nieuw vast te stellen bestemmingsplan Dorpskom. Raadsbreed was men het erover eens dat het karakter van het dorp moest worden behouden, maar dat was ook het enige. Grote meningsverschillen bestonden bijvoorbeeld over het omzetten van vrijkomende be drijfsruimten en woningen in winkels, het wel of niet uitbreiden van de parkeergelegenheid achter de Rabobank etc. Ook het doorgaande verkeer leverde de nodige meningsverschillen op, al was er wel een meerderheid voor handhaving van de functie van de weg. De doortrekking van de Dokter de Jonghweg naar de Beverwijkerstraatweg werd verworpen en besloten werd dat ook definitief onmogelijk te maken door de realisering van het woning bouwplan Het Strengh. Uiteindelijk schaarde de raad zich achter het collegevoorstel over de uitgangspunten voor een nieuw bestemmingsplan, waarin veel aandacht werd besteed aan het behoud van de karakteristieke waar den. De Dorpsstraat zelf is heringericht met bredere trottoirs, meer groen en een versmalde rijbaan. Het doorgaand verkeer wordt ver deeld over de Ruiterweg en de Dorpsstraat. Vooral omdat fietsers in de Dorpsstraat nog al eens in de verdrukking komen, staat al enige jaren weer een nieuwe discussie op het programma.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2007 | | pagina 24