25 en 55 middenstandswoningen zijn koopwoningen en voor de 40
arbeiderswoningen mag het gemeentebestuur huurders aanwijzen.
Het gemeentebestuur heeft het aanbod dankbaar aanvaard.
Uiteindelijk bouwde Biesterbos in de Oranjebuurt 376 woningen.
dacht. Op de Zanderij is
een villapark getekend, een
idee dat al in de twintiger
jaren speelde. Er was re
kening gehouden met een
westelijke randweg (tussen
de Beverwijkerstraatweg
en de Van Oldenbame-
veldweg) en een oostelijke
omleiding van de rijksweg
werd schematisch aange
geven. De doortrekking
van de Koningin Wilhel-
minalaan en de Prinses
Irenestraat en de Prinses
Margrietstraat werden ont
worpen. Het plan uit 1936 ging nog niet verder dan de lijn Ruiter-
weg-Prinses Bcatrixstraat, maar nu werden de ten noorden daarvan
liggende tuinderijen ook in de plannen betrokken. De Poelven en de
Schelgeest-Vondelstraat zijn uit het plan van 1936 in het Wederop-
bouwplan overgenomen.
Stedenbouwkundige ir.
Gouwetor 1903-1972).
Hij ontwierp ook de
woningen en de patiobun
galows ten westen van
het buurtwinkelcentrum
Kooiplein.
De verplaatsing van de tuinders woning van de familie Schut van de
Koningin Wilhelminalaan naar de Prinses Bcatrixstraat symboli
seert de verandering van tuinbouwcentrum tot forensendorp.
Biesterbos
Het gemeentebestuur verleende voor de eerste officiële herbouw-
woning in maart 1948 vergunning. In totaal zouden 217 herbouw-
woningen gerealiseerd worden. In 1949 wordt het Brinkplan aan
gepakt en de daarin opgenomen straten krijgen de namen van de
straten die door de afbraak van de woningen aan De Puikman waren
vervallen: Burgemeester Boreel-, Burgemeester Lommen- en Bur
gemeester Zaalbergstraat.
De Vondelstraat, PC. Hooftstraat en de Constantijn Huygenstraat
worden gebouwd en ook 12 bejaardenwoningen aan het Rusthof.
Het bouwbedrijf Biesterbos doet het aanbod 96 woningen te realise
ren in de Oranjebuurt, waarvan er 48 voor verhuur worden bestemd.
Op deze manier wordt het tekort aan woningbouwcontingenten on
dervangen. Het probleem voor Castricum was dat die contingenten
aanvankelijk alleen werden toegewezen aan gemeenten binnen wier
grondgebied of in de onmiddellijke nabijheid daarvan werkgelegen
heid aanwezig was en Castricum viel daar niet onder. De gemeente
omarmt het aanbod van Biesterbos dan ook om toch te kunnen bou
wen.
Het is een grote stap voor de jonge Jan Biesterbos. Zijn vader, ook
aannemer, schrikt zo van de risico's die zijn zoon neemt, dat hij wei
gert op 28 februari 1952 bij de eerste steenlegging aanwezig te zijn.
Een enorme stunt levert Biesterbos, wanneer hij in september 1952
het stenen huis van de familie Schut, dat de verlenging van de Ko
ningin Wilhelminalaan in de weg staat, in zijn geheel verplaatst. Het
huis wordt op een soort stalen slee gezet en met een lier voortge
trokken door de Prinses Irenestraat, richting Prinses Beatrixstraat.
Het huis staat nog op de plaats waar het destijds is aangekomen, op
de hoek van de Prinses Beatrixstraat en de Dorpsstraat.
Jan Biesterbos bouwt verder. In februari 1953 wordt ten zuiden van
de Prinses Beatrixstraat grond voor 25 woningen verkocht en ten
noorden van de Prinses Beatrixstraat voor 55 en 40 woningen. De
12
Tuinbouw of woningbouw
Tegen de groei van Castricum ontstaat oppositie van agrarische
zijde. Omdat de beste tuingrond niet in de graslandpolder ligt, wil
de Rijksconsulent voor Grond- en Pachtzaken op twee punten in
een nieuw ontwerp-uitbreidingsplan van Castricum snoeien: het ge
deelte van het woongebied ten noorden van de Ruiterweg en het
beoogde villapark op de Zanderij.
Dit levert een impasse op. Voordat met het uitbreidingsplan verder
wordt gegaan, moet een bodemkarteringskaart gemaakt worden. De
Provinciale Planologische Dienst van Noord-Holland wordt op 6
oktober 1948 gevraagd om een studie naar de economische kant
van het forensisme en de toekomst van de tuinbouw. De vraag is of
het al dan niet verantwoord is om de tuinbouw verder te verdrijven
voor woningbouw.
In een rapport met de omvang van 43 bladzijden wordt de vraag van
het gemeentebestuur enkele jaren later bevestigend beantwoord.
Verdere verdringing van de tuinbouw ligt voor de hand en de mo
gelijkheid om benadeelde tuinders elders in de gemeente aan ge
schikte grond te helpen is aanwezig, zij het dat daarvoor drie of vier
veehouderbedrijven zouden moeten wijken.
Daarmee is de strijd nog niet helemaal beslecht. Nadat uit een rap
port van de Stichting voor Bodemkartering is gebleken dat de Zan
derij uit eerste klas bollengrond bestaat, wordt het daar geplande
villaparkje geschrapt.
Op 26 juni 1953 stelt de gemeenteraad een plan vast voor het gebied
ten noorden van de Prinses Beatrixstraat tot aan de tegenwoordige
Oranjelaan. Met bloedend hart zien veel raadsleden dat cultuur
grond voor woningbouw wordt opgeofferd. Raadslid en agrariër
Klaas Veldt wijst op de gevoelens van eigenaren van wie de grond
van vader op zoon is overgegaan.
Hij wil zijn stem aan het plan geven onder voorwaarde dat aan de
eigenaren en gebruikersindien mogelijk, andere grond wordt terug
gegeven.
