Binnen enkele jaren promoveerde Vitesse achtereenvolgens naar de
Ie klasse DHVB en de 4e klasse van de IVCB-competitie.
Langzaam maar zeker kwamen er betere voorzieningen op het terrein
aan de Oudeweg. Kabel bouwde een echt kleedlokaal met aparte ruim
tes voor de thuisploeg en de bezoekende club. In het midden bevond
zich een kiosk. De eerste beheerder was Jan Castricum, melkboer uit
de Dorpsstraat. Na verloop van tijd zorgde men ook voor een water
leiding, werd een hoge afrastering om het veld gerealiseerd en verrees
bij de ingang een hokje voor de kaartjescontrole. Tot slot werd zelfs
een echte tribune opgetrokken, die plaats bood aan honderd toeschou
wers. Het hele dorp liep op zondagmiddag uit voor een bezoek aan de
thuiswedstrijden van het eerste elftal. Na afloop gingen de spelers naar
café De Landbouw om te biljarten.
In de jaren dertig was Vitesse de ploeg van de middenmoot. Spelers
waren onder andere Cor Bakker, Jan Kabel, Lots Res, Siem Bakker,
Thijs Schut, Tinus Admiraal, Piet Lute, Joop Hageman, Piet Veldt,
Niek de Zeeuw, Toon Hollenberg, Toon Lute, Nic. van Weenen, Piet
Stengs, Gerard de Groot, Jan Tromp, Twan Toepoel, Willem de Wildt,
Klaas Zonneveld, Herman van Velzen en Henk Zeeman.
De economische crisis drukte in deze tijd ook haar stempel op het
verenigingsleven. Er heerste een grote werkloosheid. Sommige leden
konden hun contributie niet meer voldoen en het publiek had moeite
om entreegeld te betalen. Toch wist de club zich dankzij enkele gulle
gevers te handhaven.
Tengevolge van de mobilisatie waren vele jongemannen eind dertiger
jaren onder de wapenen. Bij het dreigende oorlogsgeweld zag het er
somber uit voor de vereniging.
Uit donker dal naar successen
Spoedig na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam Vitesse
uit in de KNVB, omdat de IVCB daarin was opgenomen op last van de
bezetter. Ondanks gedwongen tewerkstelling van verschillende spe
lers in Duitsland slaagde de club erin om in 1942 het kampioenschap
van de 4e klasse te behalen. De promotiewedstrijden tegen ADO'20
uit Heemskerk gingen echter verloren, zodat men geen treetje hoger
mocht spelen.
Vanwege de oorlogssituatie kon Vitesse haar eigen veld niet meer be
treden. De club zag zich genoodzaakt haar thuiswedstrijden elders te
spelen en daarvoor bood GVO in Krommenie onderdak. Dat was ech
ter van korte duur, want de competitie 1944-'45 kwam in zijn geheel
stil te liggen.
Een week na de bevrijding speelde Vitesse haar eerste wedstrijd tegen
ADO'20. De Castricummers wonnen maar liefst met 5-1Zij kwamen
in die periode ook uit tegen de Binnenlandse Strijdkrachten en een
team bestaande uit soldaten van de geallieerden.
Vanaf oktober 1945 werd een eigen clubblad uitgegeven. Het gesten
cilde blaadje kreeg de naam 'Climax' en genoot vanaf het begin grote
populariteit, omdat het vol stond met gezellige Vitesse-nieuwtjes.
De supportersvereniging
Op 15 augustus 1945 werd de supportersvereniging 'Blauw
zwart' opgericht. De naam ontleende men aan de clubkleu
ren van Vitesse. Gerrit Lute Bzn was de eerste voorzitter. De
doelstelling was het geven van morele steun aan de club in
de ruimste zin van het woord. Daaronder werd onder andere
verstaan het 'smeden van een hechte band tussen de suppor
ters en het kweken van een sportieve geest' door het organi
seren van contact- en spelregelavonden. Ook beijverde de
club zich in de beginperiode voor het meereizen van de sup
porters naar uitwedstrijden tegen een gereduceerde prijs. De
contributie bedroeg toen een kwartje per maand.
Het bestuur van Blauw-Zwart tijdens het 25-jarig bestaan
van de supportersvereniging in 1970. V.l.n.r. zittend: Siem
Admiraal, voorzitter Bank Bakker en Jan Bakker: staand:
Piet Kok, Nico Beentjes en Rikus Beerse.
In 1970 werd de supportersvereniging in het zonnetje gezet
ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan. Blauw-Zwart
zorgde zelf voor een grootse feestavond in De Clinghe met
na afloop bal bij Endstra in De Rustende Jager.
Ook tijdens het 75-jarig bestaan van Vitesse was Blauw-
Zwart springlevend en organiseerde volop loterijen, kla-
verjasdrives etc. Zij beschikte toen over 500 leden. Het
bestuur werd gevormd door Kees Louter (voorzitter),
Henny Reijnders (secretaris), Jos Kos (penningmeester) en
de leden Nico Lute, Rikus Beerse en Piet Nieuwenhuizen.
Al zo'n kleine 40 jaar is de door Blauw-Zwart gehouden
'ouderenmiddag' in de kantine op de Puikman een jaar
lijkse traditie. De senioren kunnen dan, onder het genot
van een borreltje, meedoen aan allerlei spelletjes.
In augustus 2005 werd er een receptie gehouden ter gele
genheid van het 60-jarig jubileum van Blauw-Zwart.
Tevens was dit de afscheidsreceptie voor Kees Louter, die
bijna 26 jaar bestuurslid was geweest van de supportersver
eniging, waarvan 14 jaar als voorzitter. Hij werd opgevolgd
door Henny Reijnders.
De eerste poging om de derde klasse te bereiken strandde in de laat
ste wedstrijd van het seizoen 1945-'46. Tegen VVB uit kreeg Vitesse
vlak voor tijd een penalty tegen. De Velsenaren maakten er dankbaar
gebruik van en promoveerden.
Het seizoen 1946-'47 bracht wel het verdiende succes: het kampioen
schap en promotie naar de derde klasse. Vitesse had in die tijd ook een
bloeiende handbalafdeling.
Tot 1947 kon Vitesse op het terrein aan de Oudeweg blijven voetbal
len. Door de geplande woningbouw aldaar moest men verkassen naar
het noodterrein aan de Oude Haarlemmerweg achter de boerderij van
Jaap Beentjes. De jeugdelftallen speelden op een tweede noodterrein
aan de Doodweg. Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van de
vereniging verscheen op 11 mei 1947 een extra uitgave van de Cli
max. In het voorwoord werd naast de feestvreugde stilgestaan bij het
feit dat een groot aantal leden in Indië vertoefde. Naar deze jongens
stuurde men bij elkaar gespaarde pakketten met artikelen zoals post
papier, scheerzeep, pepermunt en een zang- en kerkboekje. Ook werd
er onder de militairen een prijsvraag gehouden. Daarbij ging het om
het aangeven van zoveel mogelijk namen van de 160 personen op een
foto, die ter ere van het zilveren jubileum was gemaakt.
In 1948 eindigde Vitesse opnieuw als kampioen. De promotiewedstrij
den tegen Alkmaarse Boys, Zaandijk en De Meteoor leverden echter,
ondanks de extra treinen met Castricumse supporters, niet meer dan
een derde plaats op.
