Eldert op zijn geliefde plekje bij het zijraam van het Voerhuis met
zijn echtgenote Betty.
komen, wandelde je door grote buizen van de vroegere WRK-lei-
ding. Kortenoever herkende de buizen, maar in de expositieruimte
zag hij weinig bekende dingen meer. Toch was hij blij dat hij de
opening had meegemaakt.
Zijn leven werd door toenemende lichamelijke gebreken steeds
moeilijker. Uiteindelijk was het voor hem niet langer mogelijk om
op de Kruisberg te blijven wonen. Kortenoever ging naar het ver
pleeghuis in het Heemskerk. Zelfs daar was het mogelijk iets van
de natuureducatie door te geven. Zoon Dirkjan plaatste bij het huis
een vogelvoederpiank. Vanaf zijn stoel kon Kortenoever naar de vo
gels blijven kijken. Er kwamen staartmezen, groenlingen, vinken,
diverse mezensoorten en wat extra leuk was, een winterkonink
je. Het winterkoninkje was en is het logo van de vogelwerkgroep
Castricum, een vogel met een bijzondere betekenis. Kortenoever
droeg dit teken als dasspeld. De winterkoning was uitgezaagd uit
een Engelse munt, de farthing penny). Tot aan zijn dood heeft
Kortenoever de bewoners van het verpleeghuis uitleg gegeven over
de vogels die rond het huis waren te horen of op de voederplank
waren te zien.
bouwd ter nagedachtenis aan Eldert Kortenoever. De naam van de
hut: 'De Winterkoning.'
Hanneke Kortenoever
Met dank aan: Dirkjan Kortenoever, Pieter Groot, Peter de Heer,
Cor Mooij, Jan Zonneveld, Klaas Zwart en Niek Kaan.
De tekening van de winterkoning die gebruikt is voor het bronzen
beeldje op het graf van Eldert Kortenoever op de begraafplaats
Onderlangs.
Op 12 juni 1996 overleed Eldert Kortenoever op 82-jarige leeftijd.
Zijn laatste levensdag werd opnieuw een dag waarin de winterko
ning een bijzondere rol kreeg. Op de dag dat hij per ambulance naar
het Rode Kruis ziekenhuis gebracht werd, was het daar erg druk. Er
was geen plaats en Kortenoever werd gedwongen te wachten in de
kelder van het ziekenhuis. Dochter Hanneke was bij hem. Ineens
hoorde ze de schelle klanken van de zang van een winterkoning. Via
een klein raampje kon je een met klimop begroeide wand zien. In de
klimop zat het nest van een winterkoning. Het lange wachten werd
een beetje minder erg doordat Kortenoever het in- en uitvliegen kon
volgen vanaf zijn brancard. Een laatste groet van de vogel die voor
Kortenoever vanaf zijn vroegste jeugd zoveel betekenis had.
Kortenoever werd volgens zijn eigen wens begraven op Onderlangs,
de begraafplaats in Castricum aan de voet van de duinen, dichtbij
het gebied dat in zijn leven zo'n grote plaats had ingenomen. Op het
graf bloeien typische duinplanten als slangekruid en teunisbloem.
Vlinders bezoeken de bloemen. Dochter Hanneke vroeg een kun-
stenaar uit Rotterdam een winterkoning in brons te maken om op de
steen te plaatsen. De winterkoning, gemaakt naar een tekening van
een vriend uit zijn NJN-tijd, staat in een vechthouding. Het is goed
gelukt, want regelmatig komen levende exemplaren in gevecht met
hun bronzen broeder.
In 2001 werd een vogelhut geopend bij het voormalig pompstation
Castricum niet ver van het nieuwe bezoekerscentrum. De hut is ge-
60
