3 de oor-
atie voor
voorko-
knipoog
tannend,
den. Het
moeilijk,
le bewo-
■leefd.
leweg in
t dit mo
len door
dherberg
als doel
tiers. De
huis een
y en hij-
het huis
•laten, in
aats bin-
vies niet
;n achter
van het
leen nog
uren de
gedeelte
och kon-
n evacu-
ig bij de
er boven
nneveld,
dennen
i zonder
oever de
t kunnen
als ban-
t kregen
tegraven
veld nog
•ak diens
litgraven
kjan was
door het
akte ooit
rduikers
)geerden
Het wa-
at ze 23
i' kregen
ijd: "De
lanks de
Het ge-
•an, nam
langs de
i konden
Vele jaren werd in de herfst de grote paddestoelententoonstelling
gehouden, waarvoor bij Johanna's Hof een tent werd neergezet.
De act met de 'vallende 'blikken in het kindercircus op kamp
Bakkum
doorgaan naar de Kruisberg. Eenmaal in het duin bleef het mogelijk
vanuit het duin de polder in te gaan om bij boeren voedsel te vragen.
Het hebben van genoeg voedsel is het grootste probleem naast de
voortdurende angst voor het onvoorspelbare gedrag van de Duitsers
Pieter Groot vertelde ook de volgende geschiedenis:
"Kortenoever voerde een handeling uit die in oorlogstijd voorstel
baar was, maar die helemaal niet paste bij een natuurliefhebber.
In het duingebied, het voormalige jachtgebied van baron Van Tuyll
van Serooskerken, leefden naar verhouding veel fazanten. Vlees vim
heel schaars en het vangen van fazanten werd heel aanlokkelijk.
Kortenoever zag een groot en een klein exemplaar. Hij sprong van
zijn fiets en gooide zijn jas over de beide fazanten, draaide de nek
ken om en nam de fazanten mee naar huis. De dikste werd door de
familie Kortenoever en de gasten opgegeten en met de kleine fa
zant reisde de heer Kortenoever naar zijn schoonmoeder in Utrecht.
Nog voor Kortenoever kon aanbellen bij zijn schoonmoeder, werd
de deur opengedaan. "Ik weet wat je bij je hebt, in de tas zit een
fazant, maar het is wel de kleinste. Schoonmoeder heeft 's nachts
gedroomd hoe haar schoonzoon de fazanten ving. Het was wel heel
frappant dat ook de informatie over de kleinste fazant in de droom
terugkwam.
Dit verhaal is waarschijnlijk aan heel veel vrienden verteld, want in
veel gesprekken kwam dit bijzondere voorval naar voren.
Gezinsuitbreiding
In 1946 werd dochter Hanneke geboren en drie jaar later zoon
Dirkjan. De drukke werkzaamheden: de zorg voor het museum,
lezingen, excursies, activiteiten voor het kampeerterrein Bakkum,
maakten dat Kortenoever niet veel aanwezig was in het gezin. De
kinderen kregen op een andere manier zijn aandacht. Zo maakte hij
bijvoorbeeld een boorinstallatie van blikken, je kon de boorinstal
latie echt in werking stellen. Ook zorgde hij voor veel speelhuisjes
en hutten, een juk waaraan je echt emmers kon hangen, enzovoort;
attributen waaraan ze veel plezier beleefden.
Tijdens de volksfeesten in Heemskerk maakte Kortenoever versierde
wagens, waarin alle kinderen van de Kruisberg een plaats konden vin
den. Er was in het dorp Heemskerk geen openbare school. De maat
schappij tot Nut van het algemeen heeft ervoor gezorgd dat er in 1954
een school gesticht kon worden. Kortenoever zette zich ook daarvoor
in en werd in 1954 de eerste voorzitter van de oudercommissie.
Kindercircus
Na de oorlog kreeg Kortenoever een andere taak. Hij werd aange
steld om de recreatieve activiteiten op het PWN-kampeerterrein
Bakkum te organiseren. De activiteiten waren heel divers: kinder
spelen, volksdansen enzovoort. Op het terrein was een duinpan die
ingericht werd als theaterkuil.
Er werd ook een kindercircus opgericht. Kortenoever speelde de rol
van circusdirecteur, gekleed in jacquet met een hoge hoed kondigde
hij onder andere het circusorkest van 'groenpetters' (boswachters)
aan. De kinderen traden op als clowns, acrobaten, leeuwen, dansers
enz. Een keer toen de leeuwen gevoerd werden met stukken kant-
koek, gaf een klein leeuwtje in plaats van de gebruikelijke grauw in
plat Amsterdams het antwoord: "Ik ben al geweest, mijnheer."
Het paard Arabei, gemaakt van jute zakken, maakte zo'n echte in
druk dat kleine kinderen op de voorste rij dachten dat het paard
echt was. Later gingen ook de kinderen van de kinderkolonie St.-
Antonius meedoen met het kindercircus; het werd een grote orga
nisatie. Een van de kleine danseresjes, toen negen jaar, heeft een
professionele carrière als danseres gemaakt en werd later directeur
en artistiek leider van het Nederlands Danstheater. Haar naam:
Marianne Sarstadt.
Peter de Heer vertelde: "Samen met Dirkjan Kortenoever vormden
wij in onze lagere schooltijd een clownsduo voor het kindercircus.
We traden op in een grote tent, die later als kerk dienst deed. Onze
zeer succesvolle hoofdact was niet eenvoudig en vereiste de nodige
training. Kortenoever had een constructie gemaakt, bestaande uit
een stok met een plateau, waarop conservenblikken waren opgesta
peld. Met die stok moesten we dan balanceren boven de hoofden van
de kinderen, die begonnen te schreeuwen als iedereen verwachtte
dat de blikken zouden vallen. Dat gebeurde natuurlijk niet, want
Kortenoever had een dusdanig mechanisme ontworpen dat de blik
ken niet naar beneden kwamen. Ook werd ik wel geschminkt om als
tijger mee te doen.
55
