3 de oor- atie voor voorko- knipoog tannend, den. Het moeilijk, le bewo- ■leefd. leweg in t dit mo len door dherberg als doel tiers. De huis een y en hij- het huis •laten, in aats bin- vies niet ;n achter van het leen nog uren de gedeelte och kon- n evacu- ig bij de er boven nneveld, dennen i zonder oever de t kunnen als ban- t kregen tegraven veld nog •ak diens litgraven kjan was door het akte ooit rduikers )geerden Het wa- at ze 23 i' kregen ijd: "De lanks de Het ge- •an, nam langs de i konden Vele jaren werd in de herfst de grote paddestoelententoonstelling gehouden, waarvoor bij Johanna's Hof een tent werd neergezet. De act met de 'vallende 'blikken in het kindercircus op kamp Bakkum doorgaan naar de Kruisberg. Eenmaal in het duin bleef het mogelijk vanuit het duin de polder in te gaan om bij boeren voedsel te vragen. Het hebben van genoeg voedsel is het grootste probleem naast de voortdurende angst voor het onvoorspelbare gedrag van de Duitsers Pieter Groot vertelde ook de volgende geschiedenis: "Kortenoever voerde een handeling uit die in oorlogstijd voorstel baar was, maar die helemaal niet paste bij een natuurliefhebber. In het duingebied, het voormalige jachtgebied van baron Van Tuyll van Serooskerken, leefden naar verhouding veel fazanten. Vlees vim heel schaars en het vangen van fazanten werd heel aanlokkelijk. Kortenoever zag een groot en een klein exemplaar. Hij sprong van zijn fiets en gooide zijn jas over de beide fazanten, draaide de nek ken om en nam de fazanten mee naar huis. De dikste werd door de familie Kortenoever en de gasten opgegeten en met de kleine fa zant reisde de heer Kortenoever naar zijn schoonmoeder in Utrecht. Nog voor Kortenoever kon aanbellen bij zijn schoonmoeder, werd de deur opengedaan. "Ik weet wat je bij je hebt, in de tas zit een fazant, maar het is wel de kleinste. Schoonmoeder heeft 's nachts gedroomd hoe haar schoonzoon de fazanten ving. Het was wel heel frappant dat ook de informatie over de kleinste fazant in de droom terugkwam. Dit verhaal is waarschijnlijk aan heel veel vrienden verteld, want in veel gesprekken kwam dit bijzondere voorval naar voren. Gezinsuitbreiding In 1946 werd dochter Hanneke geboren en drie jaar later zoon Dirkjan. De drukke werkzaamheden: de zorg voor het museum, lezingen, excursies, activiteiten voor het kampeerterrein Bakkum, maakten dat Kortenoever niet veel aanwezig was in het gezin. De kinderen kregen op een andere manier zijn aandacht. Zo maakte hij bijvoorbeeld een boorinstallatie van blikken, je kon de boorinstal latie echt in werking stellen. Ook zorgde hij voor veel speelhuisjes en hutten, een juk waaraan je echt emmers kon hangen, enzovoort; attributen waaraan ze veel plezier beleefden. Tijdens de volksfeesten in Heemskerk maakte Kortenoever versierde wagens, waarin alle kinderen van de Kruisberg een plaats konden vin den. Er was in het dorp Heemskerk geen openbare school. De maat schappij tot Nut van het algemeen heeft ervoor gezorgd dat er in 1954 een school gesticht kon worden. Kortenoever zette zich ook daarvoor in en werd in 1954 de eerste voorzitter van de oudercommissie. Kindercircus Na de oorlog kreeg Kortenoever een andere taak. Hij werd aange steld om de recreatieve activiteiten op het PWN-kampeerterrein Bakkum te organiseren. De activiteiten waren heel divers: kinder spelen, volksdansen enzovoort. Op het terrein was een duinpan die ingericht werd als theaterkuil. Er werd ook een kindercircus opgericht. Kortenoever speelde de rol van circusdirecteur, gekleed in jacquet met een hoge hoed kondigde hij onder andere het circusorkest van 'groenpetters' (boswachters) aan. De kinderen traden op als clowns, acrobaten, leeuwen, dansers enz. Een keer toen de leeuwen gevoerd werden met stukken kant- koek, gaf een klein leeuwtje in plaats van de gebruikelijke grauw in plat Amsterdams het antwoord: "Ik ben al geweest, mijnheer." Het paard Arabei, gemaakt van jute zakken, maakte zo'n echte in druk dat kleine kinderen op de voorste rij dachten dat het paard echt was. Later gingen ook de kinderen van de kinderkolonie St.- Antonius meedoen met het kindercircus; het werd een grote orga nisatie. Een van de kleine danseresjes, toen negen jaar, heeft een professionele carrière als danseres gemaakt en werd later directeur en artistiek leider van het Nederlands Danstheater. Haar naam: Marianne Sarstadt. Peter de Heer vertelde: "Samen met Dirkjan Kortenoever vormden wij in onze lagere schooltijd een clownsduo voor het kindercircus. We traden op in een grote tent, die later als kerk dienst deed. Onze zeer succesvolle hoofdact was niet eenvoudig en vereiste de nodige training. Kortenoever had een constructie gemaakt, bestaande uit een stok met een plateau, waarop conservenblikken waren opgesta peld. Met die stok moesten we dan balanceren boven de hoofden van de kinderen, die begonnen te schreeuwen als iedereen verwachtte dat de blikken zouden vallen. Dat gebeurde natuurlijk niet, want Kortenoever had een dusdanig mechanisme ontworpen dat de blik ken niet naar beneden kwamen. Ook werd ik wel geschminkt om als tijger mee te doen. 55

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2006 | | pagina 58