In hetzelfde jaar toonde Heideman zich nauw betrokken bij een
kerstpakkettenactie van het Katholieke Thuisfront voor 'de jongens
overzee', de meer dan 80 Castricumse dienstplichtigen die betrok
ken waren bij de politionele acties in het toenmalige Nederlands-
Indië. Om de verkoop van de pakketten aan te moedigen stalde hij
de inhoud van een pakket in een van zijn etalages ten toon: 1 goede
roman, spel bridgekaarten, 1 flacon brillantine, 1 staaf scheerzeep, 1
pakje scheermesjes, 1 tube tandpasta, 20 vel schrijfpapier, 18 enve
loppen, zakboekje, 1 potlood met puntbeschermer, 1 pakje sigaret
ten (Old Mac), 2 poppen taaitaai, 2 rollen pepermunt, 1 doosje drop
en 1 begeleidend schrijven van de volksdansgroep met artistieke
illustraties, dit alles ter waarde van 8'A gulden.
Vanaf 1949 ging Jan Heideman deel uitmaken van het bestuur van
de pas opgerichte Castricumse Winkeliersvereniging, een functie
die hij nog ruim 5 jaar heeft uitgeoefend tot hij in februari 1955
stopte met zijn activiteiten in de Dorpsstraat en verhuisde naar
Egmond aan Zee.
Nog in dezelfde maand vestigde zich op Dorpsstraat 69 vanuit
Sassenheim de 40-jarige Comelis (Cees) Huitenga, die de verkoop
activiteiten ging verleggen van textiel naar woninginrichting. Het is
begrijpelijk, dat het bestaande pand voor deze omschakeling naar
een uitgebreider assortiment onvoldoende ruimte bood en het wekt
dan ook geen verbazing dat Cees Huitenga al snel plannen ontwik
kelde voor een groter pand. In 1966 was het zover en kreeg hij ver
gunning voor de bouw van een nieuw winkelpand met twee boven
woningen. Om de nieuwbouw te realiseren werd het houten pand
Doorkijk Dorpsstraat in 1988, met links op de voorgrond de ver
vallen, toen leegstaande voormalige doorrijstal, Dorpsstraat 77,
nu 'Het Malhuisvervolgens café-restaurant 'De Speckkoper
Dorpsstraat 75 (nu café Centraal); daarachter het in 1967 ver
nieuwde pand van de fa. Huitenga, Dorpsstraat 69, 71 en 73.
42
Dorpsstraat 71 afgebroken, dat dus nog opvallend lang heeft be
staan. Het was door Huitenga in 1959 al van de erven Van Benthem
gekocht en in gebruik genomen als schuur en opslagplaats.
De afbraak leidde tot vreugde bij de plaatselijke krant, die de op
slagplaats van Huitenga karakteriseerde als een 'ontsierend krot'
en ook bij B&W van Castricum, die in een schrijven aan de firma
Huitenga van 25 november 1966 opmerkten: "Op 11 oktober 1966
is de rijksgoedkeuring afgekomen voor Uw nieuwbouw aan de
Dorpsstraat. Tot ons genoegen zien we dat U voor de eerste fase de
keus heeft laten vallen op de voorzijde van de nieuwbouw. Dit is een
wijze keuze geweest, want het wordt de hoogste tijd dat de houten
bouwval Dorpsstraat 71 ten spoedigste wordt afgebroken.
De nieuwbouw leidde tot een volumineus, breed pand met een aan
tal etalages, noodzakelijk om de toegenomen verscheidenheid van
artikelen ten toon te stellen: gordijnen, vloerbedekking, meubels,
kleding, lakens, dekens, handdoeken, lingerie etc.
In 1970 kreeg Cees Huitenga opnieuw vergunning voor een ver
bouwing van zijn winkelpand. Het betrof het aanbouwen van een
toonzaal en magazijn aan het bestaande winkelpand, nu Dorpsstraat
69, 71 en 73. In feite aan de achterkant, waardoor er dus geen sprake
is van invloed op de voorgevel.
Bij de exploitatie werden meerdere leden van de familie Huitenga
betrokken in een Huitenga Holding BV. De holding werd bij de
meest recente, hiervoor besproken verbouwing tot het 'glazen pa
leis', gerepresenteerd door Ignatius Antonius (Ed) Huitenga, de
in 1940 in Sassenheim geboren zoon van Cees Huitenga en Afra
Borst.
Hiervoor merkten we op dat de huidige firma Huitenga drie num
mers in de Dorpsstraat omvat, 69, 71 en 73. In 1930, toen de huidige
nummering van de huizen in de Dorpsstraat tot stand kwam, wer
den de panden vanaf de Schoolstraat voor wat betreft de bewoners
als volgt benoemd: Doipsstraat 69, winkel Heideman; Dorpsstraat
71, J.B. van Benthem (de postbode); Dorpsstraat 73, onbebouwd;
Dorpsstraat 75 N.J. Stuijt (het cafépand). De indruk is dat het num
mer Doipsstraat 73 gereserveerd was voor een nog te bouwen pand
en dat het pas werd toegekend, toen Huitenga door de verbreding
van zijn pand dit stuk grond in gebruik nam. Voor het bestaan van
een afzonderlijk pand, dat ooit het nummer 73 zou hebben gedra
gen, is er geen enkele aanwijzing.
Dorpsstraat 75 (nu 'Café Centraal')
De eerste kadasterkaart uit 1822 toont op vrijwel de plaats van het
tegenwoordige café Centraal (tot voor kort Sam-Sam), op een per
ceel met kadastemummer 389, reeds een bescheiden gebouwtje.
Het was toen overigens al veel ouder, want in 1792 lieten de
uit Duitsland afkomstige Andries Schreuder en zijn vrouw, de
Castricumse Aagje van der Beek, het pand bouwen. De echtgeno
ten worden in archiefstukken 'tapper' en 'tapster' genoemd, waaruit
we kunnen concluderen dat zij er een herberg exploiteerden. Naast
herbergier was Andries ook dagloner, waarmee hij wat kon bijver
dienen, terwijl Aagje ongetwijfeld de klanten van de herberg ver
zorgde. De ligging van het café aan de doorgaande Rijksweg door
Castricum was natuurlijk goed gekozen, maar het bestaan van het
gezin dat vier kinderen ging tellen, zal toch geen vetpot zijn ge
weest. Andries werd namelijk in 1812 voor de dorpsomslag (een
belasting) aangeslagen voor 4,20, het op een na laagste tarief. Hij
overleed in 1824 in Castricum.
Voor wat de verdere geschiedenis van het pand betreft, noemt
het bevolkingsregister uit 1830 als bewoners de weduwe Aagje
Schreuder-van der Beek, tapster, inmiddels 69 jaar en haar zoon
Dirk Schreuder, tapper, bijna 30 jaar. Het was toen dus nog steeds
een herberg.
Het huwelijk van Dirk Schreuder in 1832 in Castricum met de uit
Egmond-Binnen afkomstige Trijntje Eenhuijs, lijkt aanleiding te
zijn geweest om het cafébedrijf op te geven want nog in hetzelfde
Het in 1967 vernieuwde winkelpand hoek Dorpsstraat-Schoolstraat
van de fa. Huitenga.