In hetzelfde jaar toonde Heideman zich nauw betrokken bij een kerstpakkettenactie van het Katholieke Thuisfront voor 'de jongens overzee', de meer dan 80 Castricumse dienstplichtigen die betrok ken waren bij de politionele acties in het toenmalige Nederlands- Indië. Om de verkoop van de pakketten aan te moedigen stalde hij de inhoud van een pakket in een van zijn etalages ten toon: 1 goede roman, spel bridgekaarten, 1 flacon brillantine, 1 staaf scheerzeep, 1 pakje scheermesjes, 1 tube tandpasta, 20 vel schrijfpapier, 18 enve loppen, zakboekje, 1 potlood met puntbeschermer, 1 pakje sigaret ten (Old Mac), 2 poppen taaitaai, 2 rollen pepermunt, 1 doosje drop en 1 begeleidend schrijven van de volksdansgroep met artistieke illustraties, dit alles ter waarde van 8'A gulden. Vanaf 1949 ging Jan Heideman deel uitmaken van het bestuur van de pas opgerichte Castricumse Winkeliersvereniging, een functie die hij nog ruim 5 jaar heeft uitgeoefend tot hij in februari 1955 stopte met zijn activiteiten in de Dorpsstraat en verhuisde naar Egmond aan Zee. Nog in dezelfde maand vestigde zich op Dorpsstraat 69 vanuit Sassenheim de 40-jarige Comelis (Cees) Huitenga, die de verkoop activiteiten ging verleggen van textiel naar woninginrichting. Het is begrijpelijk, dat het bestaande pand voor deze omschakeling naar een uitgebreider assortiment onvoldoende ruimte bood en het wekt dan ook geen verbazing dat Cees Huitenga al snel plannen ontwik kelde voor een groter pand. In 1966 was het zover en kreeg hij ver gunning voor de bouw van een nieuw winkelpand met twee boven woningen. Om de nieuwbouw te realiseren werd het houten pand Doorkijk Dorpsstraat in 1988, met links op de voorgrond de ver vallen, toen leegstaande voormalige doorrijstal, Dorpsstraat 77, nu 'Het Malhuisvervolgens café-restaurant 'De Speckkoper Dorpsstraat 75 (nu café Centraal); daarachter het in 1967 ver nieuwde pand van de fa. Huitenga, Dorpsstraat 69, 71 en 73. 42 Dorpsstraat 71 afgebroken, dat dus nog opvallend lang heeft be staan. Het was door Huitenga in 1959 al van de erven Van Benthem gekocht en in gebruik genomen als schuur en opslagplaats. De afbraak leidde tot vreugde bij de plaatselijke krant, die de op slagplaats van Huitenga karakteriseerde als een 'ontsierend krot' en ook bij B&W van Castricum, die in een schrijven aan de firma Huitenga van 25 november 1966 opmerkten: "Op 11 oktober 1966 is de rijksgoedkeuring afgekomen voor Uw nieuwbouw aan de Dorpsstraat. Tot ons genoegen zien we dat U voor de eerste fase de keus heeft laten vallen op de voorzijde van de nieuwbouw. Dit is een wijze keuze geweest, want het wordt de hoogste tijd dat de houten bouwval Dorpsstraat 71 ten spoedigste wordt afgebroken. De nieuwbouw leidde tot een volumineus, breed pand met een aan tal etalages, noodzakelijk om de toegenomen verscheidenheid van artikelen ten toon te stellen: gordijnen, vloerbedekking, meubels, kleding, lakens, dekens, handdoeken, lingerie etc. In 1970 kreeg Cees Huitenga opnieuw vergunning voor een ver bouwing van zijn winkelpand. Het betrof het aanbouwen van een toonzaal en magazijn aan het bestaande winkelpand, nu Dorpsstraat 69, 71 en 73. In feite aan de achterkant, waardoor er dus geen sprake is van invloed op de voorgevel. Bij de exploitatie werden meerdere leden van de familie Huitenga betrokken in een Huitenga Holding BV. De holding werd bij de meest recente, hiervoor besproken verbouwing tot het 'glazen pa leis', gerepresenteerd door Ignatius Antonius (Ed) Huitenga, de in 1940 in Sassenheim geboren zoon van Cees Huitenga en Afra Borst. Hiervoor merkten we op dat de huidige firma Huitenga drie num mers in de Dorpsstraat omvat, 69, 71 en 73. In 1930, toen de huidige nummering van de huizen in de Dorpsstraat tot stand kwam, wer den de panden vanaf de Schoolstraat voor wat betreft de bewoners als volgt benoemd: Doipsstraat 69, winkel Heideman; Dorpsstraat 71, J.B. van Benthem (de postbode); Dorpsstraat 73, onbebouwd; Dorpsstraat 75 N.J. Stuijt (het cafépand). De indruk is dat het num mer Doipsstraat 73 gereserveerd was voor een nog te bouwen pand en dat het pas werd toegekend, toen Huitenga door de verbreding van zijn pand dit stuk grond in gebruik nam. Voor het bestaan van een afzonderlijk pand, dat ooit het nummer 73 zou hebben gedra gen, is er geen enkele aanwijzing. Dorpsstraat 75 (nu 'Café Centraal') De eerste kadasterkaart uit 1822 toont op vrijwel de plaats van het tegenwoordige café Centraal (tot voor kort Sam-Sam), op een per ceel met kadastemummer 389, reeds een bescheiden gebouwtje. Het was toen overigens al veel ouder, want in 1792 lieten de uit Duitsland afkomstige Andries Schreuder en zijn vrouw, de Castricumse Aagje van der Beek, het pand bouwen. De echtgeno ten worden in archiefstukken 'tapper' en 'tapster' genoemd, waaruit we kunnen concluderen dat zij er een herberg exploiteerden. Naast herbergier was Andries ook dagloner, waarmee hij wat kon bijver dienen, terwijl Aagje ongetwijfeld de klanten van de herberg ver zorgde. De ligging van het café aan de doorgaande Rijksweg door Castricum was natuurlijk goed gekozen, maar het bestaan van het gezin dat vier kinderen ging tellen, zal toch geen vetpot zijn ge weest. Andries werd namelijk in 1812 voor de dorpsomslag (een belasting) aangeslagen voor 4,20, het op een na laagste tarief. Hij overleed in 1824 in Castricum. Voor wat de verdere geschiedenis van het pand betreft, noemt het bevolkingsregister uit 1830 als bewoners de weduwe Aagje Schreuder-van der Beek, tapster, inmiddels 69 jaar en haar zoon Dirk Schreuder, tapper, bijna 30 jaar. Het was toen dus nog steeds een herberg. Het huwelijk van Dirk Schreuder in 1832 in Castricum met de uit Egmond-Binnen afkomstige Trijntje Eenhuijs, lijkt aanleiding te zijn geweest om het cafébedrijf op te geven want nog in hetzelfde Het in 1967 vernieuwde winkelpand hoek Dorpsstraat-Schoolstraat van de fa. Huitenga.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2006 | | pagina 45