In april 2001 zochten de clubs toch weer toenadering, omdat door
ledenverlies de noodzaak was toegenomen om samen een sterke
jeugdafdeling te vormen. De emoties waren inmiddels wat afgezakt
en er was wederzijds de wil om het fusietraject weer op te pakken. Er
werd opnieuw een fusiewerkgroep samengesteld. Ook de gemeente
was er alles aan gelegen dat het dit keer zou lukken en stelde een
fors hogere bijdrage in het vooruitzicht. In september 2001 stemde de
gemeenteraad in met de aankoop van het clubgebouw van SCC voor
een bedrag van een half miljoen gulden. De werkgroep leverde een
fusievoorstel voor de gezamenlijke bespreking in december 2001Op
27 februari 2002 stemden de leden van beide clubs in een afzonder
lijke vergadering over het aangaan van een juridische fusie. Bij SCC
werd de vereiste meerderheid gehaald, maar bij CSV was de uitslag
ongeldig, omdat er met stemmen was geknoeid. Het gevolg was dat er
een herstemming moest worden gehouden, die drie weken later plaats
vond. Toen kwam het voorstel er met 186 stemmen voor en 17 tegen
gemakkelijk doorheen.
Op 10 juli 2002 werd de notariële akte betreffende de fusie bij de
notaris gepasseerd. Dat betekende na ruim 72 jaar het einde van de
Castricumse Sportvereniging CSV. Daarvoor was in mei onder het
motto 'CSVtabé!' de feestelijke en sportieve afsluiting van de
club reeds gevierd.
De allerlaatste wedstrijd van CSV 1 werd gespeeld op 12 mei 2002.
De Castricumse zesdeklasser won weliswaar, maar kwam een punt te
kort om aan de nacompetitie te mogen deelnemen. Het laatste club
blad verscheen twee dagen later, waarin Cees Jansen tot slot schreef:
"Wij sluiten een rijke periode af en beginnen aan een nieuw bestaan
dat hopelijk op diverse fronten zeer succesvol zal zijn.
De verhouding tussen Vitesse en CSV
Het valt niet te ontkennen dat er tussen Vitesse en CSV
altijd een zekere mate van rivaliteit was, alhoewel dat
vroeger veel meer speelde dan in de laatste jaren dat CSV
nog bestond. Wat in de eerste vijftig jaar soms zwaar woog,
was het geloofsverschil tussen beide verenigingen. Heel
simpel gezegd: als je katholiek was ging je naar Vitesse en
de 'openbaren' werden lid van CSV. Het kwam toen wel
voor dat spelers van Vitesse zich wegens onvrede bij CSV
aanmeldden, maar andersom gebeurde dat niet. Een andere
reden voor de wedijver was het feit dat Vitesse altijd
veel groter was en een of meerdere klassen hoger heeft
gespeeld. Desondanks was de relatie tussen de twee clubs
niet slecht te noemen en werd er ook aan gewerkt om zo
goed mogelijk met elkaar om te gaan. Een mooi voorbeeld
hiervan blijkt uit het Nieuwsblad voor Castricum van 10
juli 1946, waarin verslag wordt gedaan van de algemene
jaarvergadering van Vitesse. Voorzitter Schermer ver
klaarde toen dat de verhouding met CSV toch zeker goed
moest worden genoemd en dat enkele geschillen inmiddels
waren bijgelegd. Spreker hekelde de lasterpraatjes en zei
dat vooral in een plaats als Castricum tweedracht moest
worden venneden.
Op de velden troffen diverse jeugd- en seniorenteams van
Vitesse en CSV elkaar regelmatig en het was doorgaans
vooral voor CSV een eer om te winnen. Een van de eerste
onderlinge ontmoetingen van de eerste elftallen eindigde in
2-2. Dat was onbevredigend voor de CSV-ers, die zich toen
nog superieur voelden. Zij zinden op wraak in de return aan
de Zeeweg, maar een geladen Vitesse keerde na afloop met
een 0-8 zege huiswaarts. Op nieuwjaarsdag in 1945 versloeg
CSV Vitesse met 0-1 door een doelpunt van Cor Boot. De
krant schreef: "Het laaiende enthousiasme van de CSV-
aanhang leek het CSV-elftal naar voren te stuwen. CSV won,
tegen veler verwachting, deze plaatselijke wedstrijd. Vitesse
kon haar meerderheid na de rust door het gebrek aan schut
ters niet in doelpunten uitdrukken. In mei van dat jaar was
er van rivaliteit tussen beide verenigingen even geen sprake.
Toen speelde men gebroederlijk tegen de bevrijders die hier
waren gelegerd.
Vanaf 1971 wilden Vitesse en CS V een traditie opbouwen door
elk jaar op nieuwjaarsdag tegen elkaar te spelen en daarna een
gezamenlijke receptie te houden. De eerste keer vond dit ge
beuren op het Vitesse-terrein plaats en het jaar daarop bij CSV.
Zo ging dat om en om totdat de traditie in 1982 werd afgeschaft.
Naast de nieuwjaarswedstrijden speelden de eerste elftal
len ook vele vriendschappelijke wedstrijden tegen elkaar of
voor een goed doel. Zo werd er in de Castricummer krant van
30 augustus 1947 een ontmoeting van beide hoofdmachten
aangekondigd om de gemeentebeker, waarvan de opbrengst
ten goede zou komen aan een kerstpakkettenactie.
In de laatste decennia van de vorige eeuw is de rivaliteit tus
sen Vitesse en CSV steeds minder geworden.
Ook niet-katholieken werden lid van Vitesse, meestal omdat
ze een hoger niveau hoopten te bereiken of dat de Puikman
vanaf hun woning dichterbij was dan Noord-End.
In mei 1945 speelden Vitesse en CSV
gebroederlijk tegen de bevrijders.
22