Van Ginhoven in de luchtcel van het huis van bewaring aan de
Weteringschans in Amsterdam. De foto is gemaakt door een
gevangen isbewaarder.
gedetailleerde plattegrond van de Fokkerfabriek in Amsterdam. Tot
27 maart verbleef Ligtvoet in de woning van Stellbrink in Leiden en
op die dag werd hij door een auto afgehaald voor zijn zogenaamde
tocht naar Engeland. Het bleek een valstrik. In Wassenaar werd hij
aangehouden en gearresteerd.
In deel 5 van het boek 'Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede
Wereldoorlog' onthult dr. L. de Jong dat Stellbrink lid was van de
Abwehr, een dienst die zich bezig hield met contraspionage. Vier
NSB'ers, waaronder Stellbrink. bekend onder de naam V-Manner,
vormden het groepje Nederlandse verraders, dat de opdracht had
steeds dieper in te dringen in de illegale groepen waarmee zij in
contact kwamen.
Ligtvoet werd in de gevangenis van Scheveningen onder druk gezet
om alle details van de plannen voor de Engelandvaart te onthullen.
Van Ginhoven zette zich, onwetend van dit alles, nog steeds in
voor de overtocht van Kop-Jansen en Van 't Schip. Op 8 mei 1941
ontmoette Van Ginhoven de twee in café Central in Amsterdam.
Vandaar vertrokken ze in een vrachtwagen naar Den Haag. In de
buurt van Haarlem werden ook zij gearresteerd. Op de 8e mei zijn
alle anderen die hulp hadden verleend of onderdak hadden geboden,
ook opgepakt. In totaal 18 mannen werden in afwachting van hun
vonnis in Scheveningen gevangen gezet.
Bij huiszoekingen werd bij de buurvrouw van Van Ginhoven een
pakketje gevonden met de tekening die Belgraver had gemaakt van
de veranderingen op het vliegveld Bergen en berichten bestemd voor
Engeland. Dat pakketje was in de pedaalkast van de piano verstopt.
Een zoon van Van Ginhoven had haar gevraagd er goed op te passen.
In het gerechtelijk vonnis worden voorbeelden gegeven van de
inhoud van de berichten zoals:
Marinetroepen uit Noord-Holland op zondagmiddag om 05.00
uur vertrokken volgens informatie van een luitenant op weg
naar Spanje.
In een confectiefabriek in Noord-Brabant worden Turkse
uniformen gemaakt.
Van de U 88 staan 16 stukken in de duinen bij Bergen.
Langs de weg tussen Chaussee en Bio zijn betonnen startbanen
gebouwd.
De oude werf van Conrad aan de Paul Krugerkade wordt
vermoedelijk een basis voor torpedoboten.
Het Russenduin wordt een meteorologische post voor het leger.
De aanklager had het niet moeilijk om het bewijs te leveren dat Van
Ginhoven geheime informatie verzamelde.
Doodvonnis
Op 29 september werden alle 18 mannen van de groep Van Ginhoven
van het 'Oranjehotel' in Scheveningen overgebracht naar het Huis
van Bewaring aan de Weteringschans. Het proces vond plaats op 2,
3 en 4 oktober 1941Het ontkennen van de feiten was vanwege alle
bewijsmateriaal zinloos.
Van Ginhoven en Ligtvoet kregen de doodstraf wegens begunstiging
van de vijand in combinatie met verraad van staatsgeheimen. Uit het
vonnis: "Derartige veranrwortungslose Personen mussen nach der
Überzeugung des Gerichtes erbarmungslos ausgerottet werden.
De andere aangeklaagden werden veroordeeld van levenslange
tuchthuisstraf tot tenminste drie jaren. Simon Belgraver. die
componenten voor de verrijking van de benzine had geleverd en
ook hulp had verleend bij het onder dak brengen van Ligtvoet en
Van 't Schip, kreeg vier jaar tuchthuisstraf die hij in Duitsland onder
verschrikkelijke omstandigheden doorbracht. In 1951 emigreerde
Belgraver naar Australië, waar hij opnieuw werk vond op een
laboratorium. Hij heeft zijn hele verdere leven geleden onder zijn
oorlogservaringen.
Krösschell werd vrijgesproken omdat zijn spionageactiviteiten
verborgen bleven en hij volhield helemaal niets van de intenties van
Van Ginhoven af te weten.
De uitvoering van de doodvonnissen van Van Ginhoven en Ligtvoet
zou op 17 november 1941 plaatsvinden, maar deze werd uitgesteld
omdat Ligtvoet een revisieproces zou krijgen. Bij dat proces moest
Van Ginhoven als getuige optreden. Ligtvoet werd op de dag van
het revisieproces, 11 februari 1942, opnieuw ter dood veroordeeld,
maar op 16 maart kreeg hij gratie en werd zijn straf veranderd in
levenslange gevangenisstraf, waarvoor ook hij naar Duitsland werd
overgebracht.
Op 17 maart 1942 werd Van Ginhoven om twee minuten over vier
ter dood gebracht op de schietbaan van Laren. Aan zijn vrouw en
aan ieder kind persoonlijk heeft hij een afscheidsbrief geschreven.
Kees van Ginhoven: "Ik zat op de school met de Bijbel en werd door
mijn zusje opgehaald en naar Amsterdam gebracht, waar wij op
de Lekstraat op I-hoog in aanwezigheid van familie, mijn moeder,
broertje en zusje het tijdstip van vaders executie meemaakten.
Johan van Ginhoven: "Mijn vader heeft er zeer onder geleden dat
hij vijf maanden als ter dood veroordeelde in de gevangenis zat
zonder dat er verandering in de toestand kwam. maar aan de andere
kant was hij er Gode dankbaar voor dat hij een zo lange tijd kreeg
om zich voor te bereiden, in tegenstelling tot vele anderen.
Herinneringen
Kees van Ginhoven: "Geëxecuteerden werden gecremeerd, de
urn werd door een militair (die kreeg daarvoor een paar dagen
extra verlof) naar Duitsland gebracht. In mijn vaders geval naar
een begraafplaats ten oosten van Berlijn (de zogenaamde Franse
begraafplaatsNa de oorlog werden de urnen opgespoord door de
Oorlogsgravenstichting en overgebracht naar Erebegraafplaatsen.
Het graf van mijn vader is op het Kriegsfriedliof in Osnabrück.
69