Een groep Wilfriedverkenners in
1950. V.l.n.r. helemaal achteraan
staand: hopman Jan de Groot en
kapelaan Cees Bakkerdaarvoor
staand: Nico Rozemeijer, Hans
de Nijs, Piet Deen. Johan
Zonneveld, Kees Bakker, Alfons
van Westen, Co van de Ven,
hopman Joop Zijlstra, Mats de
Nijs, André Bakker, Kees de Nijs
en Jan Nebeling; gehurkt: Chris
Dijkman, Kees Tromp, Nico de
Graaf, Jan Louwe, Jan Beentjes,
Jan Hoebe, Wim Nanne, Mats
Kaandorp, Kees de Nijs (in het
gips). Joop Marcker, Jan van
Amsterdam en Henk Poet.
hopman Brakenhoff, groepsvoorzitter Lambers en de vaandrigs
Theissling en Brakenhoff. In 1984 stonden de le Burgess Hill en
St. Wilfried op een terrein in West-Sussex, waar 2400 scouts uit
23 landen bijeenkwamen op het 'WS84 Camp'. De patrouilles
waren tijdens dat kamp gemengd. De Castricumse deelname werd
grotendeels bekostigd door de verkenners zelf. Zij hadden in de
voorafgaande seizoenen auto's gewassen op de parkeerterreinen
van het Bakkerspleintje en winkelcentrum Geesterduin.
Daarna waren de verkenners nog geruime tijd actief tot ook voor
hen het doek viel in 2002.
De rowans
In 1964 werd de rowanafdeling opgezet, waaraan de oudere
verkenners vanaf 15 jaar konden deelnemen. Daarvoor was het
fiat nodig van het landelijk comité van Scouting Nederland. De
eerste acht rowans werden in Egmond aan den Hoef bij de Zusters
Carmelitessen geïnstalleerd. Biet Hein van Cranenburgh werd
chef van de rowanafdeling en aangezien deze groep de 72e was in
Nederland, kreeg die de naam 'RA 72'.
De rowans kregen hun eigen plek in de blokhut op de Zanderij, maar
daarvoor moest de hut wel worden uitgebreid. In de hut hadden ze
de ruimte voor allerlei hobby's en zelfs hun huiswerk mochten ze er
maken. Een van de activiteiten was fotograferen en ontwikkelen. Dit
groeide uit tot het 'Film-Dia-Foto-Weekend-Castricum', waaraan
andere groepen uit de omgeving ook meewerkten.
Andere projecten in die tijd waren het maken van een speelfilm 'De
Gevangene' en het maken van kunststof kano's. Ook werd er veel
gesport en de rowans hielden zich regelmatig bezig met oriënteren
en kaartlezen.
Op een van de eerste rowankampen werden de jongens met de
vrachtwagen (ook van Stet) naar Limburg gebracht, vanwaar ze verdel
gingen naar België. Tegen het einde van de vakantie bleek echter dat
het geld op was en werd er in kleine groepjes naar Limburg gelift,
waar Stet ze weer oppikte. Later werd er per trein, autobus of een
personenbusje gereisd en dat was wat makkelijker. Tijdens de vakantie
werd er met de rugzak van de ene plaats naar de andere gelopen en et-
werd gekampeerd bij een boer. kerk of school, 's Avonds werd er vaak
een kampvuur gebouwd, waarbij werd gezongen en gitaar gespeeld.
Deze loopvakanties zorgden voor een goede groepssfeer en een
nauwe band tussen de jongens. Een goed voorbeeld hiervan was de
trektocht door het Sauerland in 1965. Er werden toen vanuit Duitsland
eigengemaakte ansichtkaarten naar het thuisfront gestuurd.
De rowankampen waren vaak zwaar, maar er zijn nooit grote
ongelukken gebeurd.
Aan het eind van de vakantie werd er een rovvanraad voor het nieuwe
seizoen gekozen.
In 1978 kreeg Piet Hein van Cranenburgh versterking in de leiding
met Marcel de Geest. Het begin van dat jaar was echter niet
de beste tijd voor de rowans, want de sfeer en motivatie waren
minder geworden. Op 21 juni kreeg men ook nog eens met een
geweldige tegenslag te maken. Toen werd de hut door vandalen
in brand gestoken en was de stemming begrijpelijk erg down. Na
het zomerkamp zetten de rowans en leiding de schouders er echter
onder en er kwam een strijdplan om de hut weer op te bouwen. In
vier zaterdagen lukte het om, met behulp van ouders, vrijwilligers
en bouwbedrijf M.J. de Nijs. een heel nieuw pand uit de grond
te stampen. Zo kon op 17 december 1978 de nieuwe hut officieel
geopend worden. Toen bleek dat, hoe raar het ook klinkt, deze brand
had bijgedragen aan het herstel van het saamhorigheidsgevoel en
teamverband binnen de groep.
In 1979 gaf Piet Hein van Cranenburgh. na ruim 15 jaar leiding te
hebben gegeven, het stokje over aan Marcel de Geest.
Ook de rowans hielden zich in de loop van hun bestaan met diverse
activiteiten bezig. Ieder jaar werd er vlak voor Kerstmis een
kersttocht georganiseerd. Na de kerstviering werd dan iedereen
naar het strand gereden en liep men naar 'het licht'. Eerst gebeurde