Na de bevrijding
De patronaatsfanfare opzij van café Van Benthem in 1932. Staand v.l.nr.: Arie Hageman,
Piet Dijkman. Cor de Graaf, Wub Baars. Piet Late, Dirk Stuifbergen, Piet Brakenhoff, Dirk
Liefting, Jan van Bentliem, Piet Beentjes, Krun Schram en Willem Res; zittend: Piet Kuijs, Joop
Hageman,Cor Nijman, Adriaan Dekker, Cees Mooij, Ber van Benthem en Gerrit Baars.
Het was direct doodstil en de repetitie verliep vervolgens succesvol.
Aan het verhaal zit echter nog een staartje. Piet Kuijs had namelijk
zijn eigen zoon Niek te pakken genomen, die zich van geen schuld
bewust was en na afloop ontdaan was thuisgekomen. Toen moeder
Trijn aan vader Piet vroeg waarom hij dit had gedaan, antwoordde
hij: "Wat moest ik anders, ik kon toch geen andere jongen een schop
geven, geef Niek maar gauw een reep chocolade Het optreden van
Piet Kuijs en zijn honderd jongens werd een grandioos succes. Het
evenement vond plaats voor het gemeentehuis ten overstaan van de
notabelen van het dorp.
De patronaatsfanfare verleende, evenals D.I.U., ook muzikale
medewerking aan de feestweek van 2 tot 10 augustus 1930 ter
gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de V.V.V. 'Castricum
Vooruit'.
Toen het bericht kwam dat Nederland
bevrijd was, werden er direct plannen
gemaakt om deze feestelijke gebeurtenis
muzikaal op te luisteren. Het gevolg was
dat die leden van de fanfares van D.I.U.
en Aloysius, die niet op bevel van de
bezetter naar elders waren geëvacueerd,
hun instrumenten te voorschijn haalden
en gezamenlijk een feestelijke rondgang
maakten door het dorp. Voor de villa op
de hoek van de Van Oldenbarneveldweg
en de Zeeweg, die later als kantoor van het
PWN de naam 'Fochteloo' kreeg, werd
toen apart gestopt, omdat de militairen
van het Engelse corps van de Royal
Artillery daar waren ondergebracht. Op
zeer plechtige wijze speelden de fanfares vervolgens het Wilhelmus
en God Save The Queen, waarbij staande in de houding de aubade
werd afgenomen.
In januari 1947 organiseerde Aloysius voor het eerst na de bevrijding
een feestavond voor haar leden en donateurs in zaal Borst. Voorzitter
Van der Zee memoreerde in zijn openingswoord de moeilijke jaren
die de vereniging had doorgemaakt. Er werd die avond afscheid
genomen van Piet Kuijs, die om gezondheidsredenen moest stoppen.
Voor de laatste maal nam deze legendarische man de dirigeerstok ter
hand en voor zijn vele bewezen diensten werd hem een schilderstuk
overhandigd. Een overzicht in het Nieuwsblad voor Castricum van
22 januari 1947 laat zien dat er onder leiding van Piet Kuijs werd
deelgenomen aan zestien concoursen, waarop negen eerste en zeven
tweede prijzen werden behaald.
In 1923 werd E.M.M. omgedoopt in het jongerenkorps 'St. Aloysius'. Naar voorbeeld van een
jeugdkorps uit Alkmaar werden er witte petten aangeschaft, die men nog jaren bleef dragen.
Daarnaast liet Aloysius zien dat het
kwaliteiten bezat, die niet alleen in
Castricum maar ook buiten de gemeente
grenzen werden gewaardeerd.
In Amsterdam werd in Artis een festival
georganiseerd, waaraan ook door Aloysius
werd deelgenomen. Een gedeelte van dit
festival werd op de radio uitgezonden en
uitgerekend Aloysius was zo gelukkig dat
ze in de uitzending zaten. Men kan zich
voorstellen hoe trots het korps was.
Het concours in Obdam in 1941 zou het
laatste zijn in verband met de oorlogsjaren.
Na het concours moest men enige tijd
wachten op het perron in Alkmaar om
over te stappen op de trein naar Castricum.
Omdat de stemming er goed in zat vanwege
het behalen van een eerste prijs en de
nawerking van een paar biertjes, klonk
op een gegeven moment het Wilhelmus
uit de kelen van de Aloysiusmuzikanten.
Het publiek wist niet wat het hoorde, want
op het perron wemelde het van de Duitse
officieren. Gelukkig begrepen zij niet wat
er precies aan de hand was en sprongen
in de houding in plaats van in te grijpen.
De dienstdoende stationschef wist niet
hoe snel hij de zingende jongens na afloop
in de gereedstaande trein moest krijgen.
Later heeft hij zijn Castricumse collega
verteld dat hij doodsangsten uitgestaan
had en met een zucht van verlichting de
vertrekkende trein nakeek.
36
