keld en dat betekende het einde van het wapenbezit voor de 80-plus- ser jonker Frits. Ook moest hij voor de rechtbank in Alkmaar ver schijnen. Vergezeld door zijn bankman Vunderink heeft de jonker aan de oproep voldaan. Hij verklaarde dat hij zenuwachtig was ge worden en dat hij daarom had geschoten. De zaak is uiteindelijk ge seponeerd. Egberts Duin De laatste jaren van zijn leven bleef jonker Frits de knorrige aristo craat die hij altijd was geweest. Klaas Westland van Hotel-restaurant Komman sloeg alarm toen de jonker niet opendeed, toen hij hem kwam ophalen om te komen eten. Hij bleek in de gang te liggen en moest in het Sint-Jozef ziekenhuis in Heemskerk worden opgeno men. Freule Christine Gevers zocht hem op, maar ze herkende hem eerst niet eens vanwege zijn lange haar. Duidelijk was dat hij niet langer zelfstandig kon wonen. Zijn huis was totaal verwaarloosd. De gordijnen waren vergaan en zijn matras was tot op de draad versle ten. Naast zijn bed lag een hakmes, waaruit toch wel bleek hoe bang hij eigenlijk was geweest in zijn eenzame woning. Geert en Lucas Boreel namen de taak op zich om een oplossing te vinden. Per 1 no vember 1982 werd huur van het terrein namens de jonker opgezegd. Vanaf die datum werd de enclave van Gevers, inclusief jachthuis, gewoon PWN-terrein. Zijn huis stond vol met antiek meubilair dat bij de 'Oprechte veiling' in Haarlem onder hamer kwam en ruim 40.000 gulden opbracht. Met behulp van een maatschappelijk werkster werd een klein prote stants-christelijk verzorgingshuis in Wijk aan Zee gevonden. 'Egberts Duin' was de naam van het inmiddels afgebroken gebouw. Astrid Willems, die er werkzaam was, ziet de lange, gebogen gedaante, weg gedoken in een loden jas, nog komen. Ze herinnert zich hem als een zwijgzame en wereldvreemde man. Hij keek erg op van het bestaan van papieren zakdoekjes en dat een drankje in het huis 50 cent moest kosten vond hij belachelijk veel geld. Hij kon vloeken en tieren, maar deed dat volgens Astrid op een gedistingeerde manier. Hij hield erg van zoetigheid en voor een chocolaatje kregen de verzorgsters veel van hem gedaan Hij kon absoluut niet tegen lawaai; als er muziek was, stopte hij zijn vingers in zijn oren. Hij sprak niet of nauwelijks met de andere be woners. Als zijn vroegere buren, het echtpaar Benjamin, hem be zochten, bloeide hij weer op. want dan kon hij het weer even over de jacht en het duingebied hebben. De andere bewoners keken ervan op dat hij dan opeens zijn mond weer opendeed. Ook de jonkheren Geert en Lucas Boreel zochten hem op. Om zijn kleine kamer wat aan te kleden brachten ze een afbeelding van kas teel Marquette voor hem mee, maar dat deed hem weinig meer. Hij begon geestelijk wel wat achteruit te gaan, maar toen de banteng- jacht in Ned-Indië ter sprake werd gebracht, wist hij alles nog pre cies. Lucas Boreel vertelde hem dat hij nu was uitgenodigd lid te worden van het Gilde van Sint-Hubert. Hij suggereerde de plaats van zijn oom te hebben ingenomen en dat hij nu zijn zilveren hoorntje had ontvangen als symbool van het lidmaatschap. Oom Frits ant woordde daarop dat dat onmogelijk waar kon zijn, omdat hij een gou den hoorntje had gehad. Ze vroegen hem: Oom heeft u nog ergens spijt van gehad in uw le ven"Na lang nadenken kwam zijn antwoord; "Waar ik spijt van heb gehad is, dat ik nooit beslissingen heb durven nemen. Ik ben altijd bang geweest en heb altijd alles uitgesteld en daar heb ik mijn leven mee vergooid." "Maar u moet toch ook een fijne periode in uw leven hebben gehad "Ja, de mooiste jaren waren toen ik op een plantage op Java werkte." Na nog geen twee jaar in 'Egberts Duin' te hebben gewoond is de jonker op 2 mei 1984 op 93-jarige leeftijd overleden. Bij zijn crema tie in Driehuis waren twee personen aanwezig: notaris Stuart, exe cuteur testamentair en Vunderink, de trouwe kontaktpersoon van zijn bank. Noch zijn broer en schoonzuster, noch anderen werden in de gelegenheid gesteld afscheid te nemen. Zijn resterende kapitaal, meer dan drie miljoen gulden, heeft jonkheer Gevers vermaakt aan de Vereniging Natuurmonumenten en aan het Wereldnatuurfonds. Niek Kaan Verantwoording: Bijzondere dank aan jhr. Lucas Boreel voor zijn medewerking en de beschikbaarstelling van foto's uit de nalatenschap van jhr. Frits Gevers. Voorts dank aan: de heer K. Aardenburg, de heer L. van de Berg. mevr. N. Benjamin-Bunschoten, mevr J. Zelfelder-Benjamin de heer A. Bleyendaal, jhr. G. Boreel, de heer R. Eykmans, de heer en mevr. Th.J. de Hoop, mevr. J.Idsinga, de heer P.J.C.M. Janssens, mevr. KKuys-Wiendelsde heer Hde Kruyff, de heer KMaassen de heer J.A. Marsman, de heer C. Mooij, de heer A. Schellevis, de heer J.W.H. Vunderink, de heer mr. Vrijland, de heer en mevrouw K. Westland.jkvr. P.A. Wiendels-Gevers. mevr. A. Willems.de heer J.G.A. Zentveldt en de heer S.P.A. Zuurbier. Overige bronnen: Indisch familie archief. Nationaal Archief Rijksarchief Noord-Holland Archiefdienst voor Kennemerland Gemeentearchief Amsterdam Gemeentearchief Utrecht Centraal Bureau voor Genealogie Iconografisch Bureau Kadaster Alkmaar Regionaal Archief Alkmaar Stichting Ons Bloemendaal. mevr. Joan Patijn Scottish Tourist Board Jelles, ir. J.G.G., Geschiedenis van Beheer en gebruik van het Noordhollands Duinreservaat, Arnhem 1968. Groesbeek. mr. J.W., Heemskerk onderweg van verleden naar he den. Heemskerk 1978 Jonker Frits in het verzorgingshuis Egberts Duin in Wijk aan Zee. 63

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2003 | | pagina 63