keld en dat betekende het einde van het wapenbezit voor de 80-plus-
ser jonker Frits. Ook moest hij voor de rechtbank in Alkmaar ver
schijnen. Vergezeld door zijn bankman Vunderink heeft de jonker
aan de oproep voldaan. Hij verklaarde dat hij zenuwachtig was ge
worden en dat hij daarom had geschoten. De zaak is uiteindelijk ge
seponeerd.
Egberts Duin
De laatste jaren van zijn leven bleef jonker Frits de knorrige aristo
craat die hij altijd was geweest. Klaas Westland van Hotel-restaurant
Komman sloeg alarm toen de jonker niet opendeed, toen hij hem
kwam ophalen om te komen eten. Hij bleek in de gang te liggen en
moest in het Sint-Jozef ziekenhuis in Heemskerk worden opgeno
men. Freule Christine Gevers zocht hem op, maar ze herkende hem
eerst niet eens vanwege zijn lange haar. Duidelijk was dat hij niet
langer zelfstandig kon wonen. Zijn huis was totaal verwaarloosd. De
gordijnen waren vergaan en zijn matras was tot op de draad versle
ten. Naast zijn bed lag een hakmes, waaruit toch wel bleek hoe bang
hij eigenlijk was geweest in zijn eenzame woning. Geert en Lucas
Boreel namen de taak op zich om een oplossing te vinden. Per 1 no
vember 1982 werd huur van het terrein namens de jonker opgezegd.
Vanaf die datum werd de enclave van Gevers, inclusief jachthuis,
gewoon PWN-terrein. Zijn huis stond vol met antiek meubilair dat
bij de 'Oprechte veiling' in Haarlem onder hamer kwam en ruim
40.000 gulden opbracht.
Met behulp van een maatschappelijk werkster werd een klein prote
stants-christelijk verzorgingshuis in Wijk aan Zee gevonden. 'Egberts
Duin' was de naam van het inmiddels afgebroken gebouw. Astrid
Willems, die er werkzaam was, ziet de lange, gebogen gedaante, weg
gedoken in een loden jas, nog komen. Ze herinnert zich hem als een
zwijgzame en wereldvreemde man. Hij keek erg op van het bestaan
van papieren zakdoekjes en dat een drankje in het huis 50 cent moest
kosten vond hij belachelijk veel geld. Hij kon vloeken en tieren, maar
deed dat volgens Astrid op een gedistingeerde manier. Hij hield erg
van zoetigheid en voor een chocolaatje kregen de verzorgsters veel
van hem gedaan
Hij kon absoluut niet tegen lawaai; als er muziek was, stopte hij zijn
vingers in zijn oren. Hij sprak niet of nauwelijks met de andere be
woners. Als zijn vroegere buren, het echtpaar Benjamin, hem be
zochten, bloeide hij weer op. want dan kon hij het weer even over de
jacht en het duingebied hebben. De andere bewoners keken ervan op
dat hij dan opeens zijn mond weer opendeed.
Ook de jonkheren Geert en Lucas Boreel zochten hem op. Om zijn
kleine kamer wat aan te kleden brachten ze een afbeelding van kas
teel Marquette voor hem mee, maar dat deed hem weinig meer. Hij
begon geestelijk wel wat achteruit te gaan, maar toen de banteng-
jacht in Ned-Indië ter sprake werd gebracht, wist hij alles nog pre
cies. Lucas Boreel vertelde hem dat hij nu was uitgenodigd lid te
worden van het Gilde van Sint-Hubert. Hij suggereerde de plaats van
zijn oom te hebben ingenomen en dat hij nu zijn zilveren hoorntje
had ontvangen als symbool van het lidmaatschap. Oom Frits ant
woordde daarop dat dat onmogelijk waar kon zijn, omdat hij een gou
den hoorntje had gehad.
Ze vroegen hem: Oom heeft u nog ergens spijt van gehad in uw le
ven"Na lang nadenken kwam zijn antwoord; "Waar ik spijt van heb
gehad is, dat ik nooit beslissingen heb durven nemen. Ik ben altijd
bang geweest en heb altijd alles uitgesteld en daar heb ik mijn leven
mee vergooid."
"Maar u moet toch ook een fijne periode in uw leven hebben gehad
"Ja, de mooiste jaren waren toen ik op een plantage op Java werkte."
Na nog geen twee jaar in 'Egberts Duin' te hebben gewoond is de
jonker op 2 mei 1984 op 93-jarige leeftijd overleden. Bij zijn crema
tie in Driehuis waren twee personen aanwezig: notaris Stuart, exe
cuteur testamentair en Vunderink, de trouwe kontaktpersoon van zijn
bank. Noch zijn broer en schoonzuster, noch anderen werden in de
gelegenheid gesteld afscheid te nemen. Zijn resterende kapitaal, meer
dan drie miljoen gulden, heeft jonkheer Gevers vermaakt aan de
Vereniging Natuurmonumenten en aan het Wereldnatuurfonds.
Niek Kaan
Verantwoording:
Bijzondere dank aan jhr. Lucas Boreel voor zijn medewerking en de
beschikbaarstelling van foto's uit de nalatenschap van jhr. Frits Gevers.
Voorts dank aan: de heer K. Aardenburg, de heer L. van de Berg.
mevr. N. Benjamin-Bunschoten, mevr J. Zelfelder-Benjamin de
heer A. Bleyendaal, jhr. G. Boreel, de heer R. Eykmans, de heer en
mevr. Th.J. de Hoop, mevr. J.Idsinga, de heer P.J.C.M. Janssens,
mevr. KKuys-Wiendelsde heer Hde Kruyff, de heer KMaassen
de heer J.A. Marsman, de heer C. Mooij, de heer A. Schellevis, de
heer J.W.H. Vunderink, de heer mr. Vrijland, de heer en mevrouw
K. Westland.jkvr. P.A. Wiendels-Gevers. mevr. A. Willems.de heer
J.G.A. Zentveldt en de heer S.P.A. Zuurbier.
Overige bronnen:
Indisch familie archief.
Nationaal Archief
Rijksarchief Noord-Holland
Archiefdienst voor Kennemerland
Gemeentearchief Amsterdam
Gemeentearchief Utrecht
Centraal Bureau voor Genealogie
Iconografisch Bureau
Kadaster Alkmaar
Regionaal Archief Alkmaar
Stichting Ons Bloemendaal. mevr. Joan Patijn
Scottish Tourist Board
Jelles, ir. J.G.G., Geschiedenis van Beheer en gebruik van het
Noordhollands Duinreservaat, Arnhem 1968.
Groesbeek. mr. J.W., Heemskerk onderweg van verleden naar he
den. Heemskerk 1978
Jonker Frits in het verzorgingshuis Egberts Duin in Wijk aan Zee.
63
