dames reageerden met de woorden: "Oh meneer u moest eens we
ten hoe hij achter ons aan zat op Marquette.Toen ik dat aan de jon
ker vertelde lachte hij en zei: "Mooie tijdmooie tijd geweest.
Van mij mocht hij in de zaak niet vloeken. Ik weet wel dat hij voor
taan eerst om zich heen keek of ik uit de buurt was, voordat hij zich
weer eens liet gaan.
De laatste jaren heb ik hem gehaald en gebracht. We hadden toen
een Plymouth en daar reed hij graag in. Op de Geversweg zei hij dan
langzaam, langzaamen nu gas en dan gvd wat een autoIk had
het idee dat hij maar moeilijk rond kon komen, maar dat bleek later
wel wat mee te vallen
Als de jonker geld nodig had belde hij naar de contactpersoon van
zijn bank in Haarlem. Johan Vunderink. die dan 's avonds bij hem
langs kwam. Vunderink nam altijd een thermosfles koffie mee en
ook melk en suiker. De jonker hield wel van koffie maar hij zette het
nooit zelf en hij had de ingrediënten ook niet in huis. Sinds de jon
ker hem een glas 'vruchtensap' had aangeboden, wat bessenjenever
bleek te zijn. nam hij geen risico meer. Ook de jonge jenever, aan
gelengd met water 'anders was het te sterk', kon hem niet bekoren.
Vunderink was ongeveer 15 jaar contactpersoon van de bank en er
ontstond in de loop van de tijd min of meer een vertrouwensband met
de jonker. Op een keer belde de jonker of hij met spoed de volgen
de dag om 11.00 uur langs kon komen omdat hij iets belangrijks wil
de bespreken. Al spoedig bleek toen dat de jonker hem te pakken had
gehad. Hij was gevallen met zijn fiets en in het ziekenhuis moesten
er hechtingen worden verwijderd. Het was de bedoeling dat Vunderink
hem er naar toe zou brengen.
In de middaguren begaf de jonker zich bijna dagelijks naar Johanna's
Hof voor een kopje koffie en een borreltje. Hij zat dan graag aan de
ronde tafel dichtbij de ingang en kon van die plaats de gaande en ko
mende man bekijken. Hij hield ervan een praatje te maken met de
toenmalige eigenaar de heer en mevrouw De Hoop. De jonker vond
het erg prettig als ze even bij hem kwamen zitten. De drukte in de
zaak maakte dat niet altijd zo makkelijk.
Intrekking rijbewijs en jachtakte
De grote grijze Cadillac, waar de jonker zich af en toe in voortbe
woog, begon wat mankementen te vertonen en de jonker had zich la
ten overtuigen dat hij die auto maar het beste kon inruilen. De heer
Zentveldt herinnert zich de aflevering van de nieuwe auto nog goed:
"Mijn kennismaking met jonkheer Gevers was een zakelijke: net ge
start als verkoper bij de Opelgarage Lute medio 1974, moest ik de
nieuwe Opel Kadett Coupe' bij de jonker afleveren. Mijn baas Bal
Lute had de transactie gedaan en er hoefde niet over geld gepraat te
worden: de Cadillac van de jonker was ingeruild voor genoemde
Kadett. Een afspraak was gemaakt op een ochtend om 10.00 uur.
Aankomend bij het jachthuis stond jonkheer Gevers bij het hek en ik
mocht op het terrein komen gebaarde hij. "Zet deze automobiel maar
daar naast de garage. De auto moest afgesloten worden en uitleg
hoefde de jonkheer niet. "Kom maar naar binnen Zethoven"Jonker
de naam is Zentveldt."Ja ja.De buitendeur van het jachthuis werd
van het slot gedraaid en ik moest blijven staan totdat de tussendeur
van het slot ging. De jonker ging mij voor naar zijn sober ingerich
te woonkamer en hij vroeg mij plaats te nemen.
"Zo Zentkamp we nemen nu eerst een glaasje rood op de nieuwe au
tomobiel.
Jonker ik drink niet overdag, doet u mij maar een glaasje fris."
"Nee, nee op al mijn automobielen heb ik een stevige dronk uitge
bracht en u meneer Zenthoven doet daar aan mee want dat brengt
geluk.
"Oké jonker een klein glaasje dan."
Hij ging naar een ander vertrek en ik keek wat rond naar zijn zeer
stoffige curiosa uit de Oost. Voorzichtig pakte ik één van zijn bij-
De prachtig gepoetste Cadillac van jonker Frits voor Marquette.
De foto is gemaakt door zijn nichtje jkvr. Paula Gevers die daar
toen samen met haar oom Frits op bezoek was.
zondere krissen op en legde hem vlug weer terug in zijn door stof ge
vormde geultje.
Onderhoud werd duidelijk niet gepleegd, maar wat mij wel opviel
was het perfect glimmend jachtgeweer naast de openslaande tuin
deuren. Inmiddels was de jonker gearriveerd met een limonadeglas
tot de rand gevuld met iets roods en voor mij een borrelglas vol.
Prosit op de nieuwe automobiel.In gedachten zag ik hem met z 'n
nieuwe auto van het jachthuis naar Hotel Komman en terug rijden.
De Cadillac had in zijn lange levensduur nog geen 10.000 km op de
teller staan, dus met de nieuwe automobiel zou zoveel niet gereden
worden: de jonkheer was toen al ver over de 80.
Glaasje rood is op en ik vroeg de jonker:Waarom heeft u hier zo'n
uitstekend onderhouden jachtgeweer staan De tuindeur werd
opengemaakt, de leunstoel gedraaid en het geweer dat binnen hand
bereik stond, gepakt, geschouderd en na wat richten sprak de jonk
heer: Er komt op mijn terrein geen enkele verdomde kat, begrijp je
Zentkamp."
Na gevraagd te hebben of de jonkheer alsnog uitleg over de nieuwe
auto wilde hebben, werd ik vriendelijk doch dringend gevraagd om
de Cadillac mee te nemen. Hij wilde duidelijk weer van mij af. Na
opnieuw de ceremonie van het openen en sluiten van tussen- en bui
tendeur werd ik naar de Cadillac gebracht en mocht ik het terrein
verlaten."
Veel geluk heeft het glaasje rood de jonkheer niet gebracht. Na on
geveer anderhalfjaar werd de garage gebeld door de politie met de
vraag de Opel van de jonkheer weg te slepen van de Soomerwegh en
hemzelf naar huis te brengen. Een weg met gescheiden rijbanen was
een nieuw verschijnsel in het dorp. Jonker Frits was spookrijder ge
worden en frontaal op het tegemoetkomende verkeer gebotst. Hij
werd door Zentveldt naar zijn huisarts gebracht. Vanaf die dag mocht
hij zelf niet meer rijden en hij wilde het zelf ook niet meer.
Het terrein om het jachthuis was heilig voor de jonker. Zonder zijn
nadrukkelijke toestemming mocht daar niemand komen. De uitda
ging voor jongens uit het dorp om daar toch te spelen was des te gro
ter. Menigmaal heeft hij jongens vloekend van zijn terrein gejaagd.
Op een avond waren er jongeren die op de houten wanden van zijn
huisje bonkten. Getergd greep hij zijn jachtgeweer en loste enkele
schoten. Een van de jongens werd door een schot hagel behoorlijk
geraakt. Een huisarts heeft er nog heel wat werk aan gehad om de ha
gel uit zijn lichaam te peuteren. De politie werd uiteraard ingescha-
