Wegens problemen met zijn gezondheid neemt hij in 1907 op 49-ja-
rige leeftijd ontslag als burgemeester/secretaris. Hij blijft wel lid van
Provinciale Staten van Noord-Holland van 1896-1919 en in 1915
wordt hij voorzitter van de commissie van advies voor de exploita
tie en de ontginning van het landgoed Bakkum. Verder is hij jager-
meester in buitengewone dienst van Koningin Wilhelmina. In 1911
gaan de vele bezittingen van zijn ouders, waaronder het Castricumse
duingebied op hem over.
Plotseling, op 21 maart 1921tijdens een buitenlandse reis overlijdt
hij in Cannes. Er wordt gefluisterd dat de jonkheer zelfmoord pleeg
de omdat hij bankroet was. Hij had zijn vermogen o.a. belegd in aan
delen van de Russische spoorwegen, die na de revolutie van 1917
niets meer waard waren. Ook Frits heeft zijn twijfels over de dood
van zijn vader, waarbij hij zelfs moord niet helemaal uitsluit. Het zo
onverwachte overlijden is moeilijk te aanvaarden.
Jonkheer Hugo Gevers en jonkvrouw Paulina van Lennep zijn direct
na hun huwelijk in 1889 op het kasteel Marquette komen wonen.
Marquette was door overerving eigendom van Hugo's vader, Jan
Hugo (1829-1891) geworden. Deze Jan Hugo was getrouwd met
Paulina Johanna Rendorp van Marquette. Sinds de achttiende eeuw
was Marquette al bezit van de familie Rendorp. Door dit huwelijk
kwam het kasteel in handen van de familie Gevers. Omdat de fami
lie Gevers ook banden had met de familie Deutz van Assendelft, ei
genaren van kasteel Assumburg, werd ook dat kasteel hun eigendom.
Twee kastelen was wat teveel van het goede, vanwege de hoge on
derhoudskosten. Daarom werd Assumburg in 1911 aan het Rijk ver
kocht voor het symbolische bedrag van 1 gulden.
De vier (heems)kinderen
De vier kinderen van jonkheer Hugo Gevers en jonkvrouw Paulina
van Lennep zijn afgezonderd van de rest van de Heemskerkse ge
meenschap opgegroeid. Zij krijgen privé-onderwijs op het kasteel tot
hun tiende jaar. Het spreken van de Franse taal is in adellijke krin
gen de gewoonte en daar wordt dus veel aandacht aan besteed.
Correspondentie met familieleden gaat meestal in het Frans en ook
voor bijvoorbeeld menukaarten wordt de Franse taal gebruikt. Logisch
dat Hendrik Jan door de familie Henri wordt genoemd, wat overi
gens door de buitenwacht wordt vertaald in Harry.
Frits leert heel goed pianospelen. Hij is daar later mee gestopt toen
hij een koetsiershand kreeg; een vergroeiing waaraan hij wel geope
reerd is, maar die nooit helemaal verholpen is. Hij is bepaald geen
lieverdje en hij is zelfs een plaag voor de inwonende gouvernantes:
strooit knikkers op de trap of haalt kikkers uit de slotgracht om die
in hun bed te verstoppen.
Het gezin Gevers is geen warm en harmonieus gezin, maar veel span
ningen blijven achter de dikke muren van kasteel Marquette verbor
gen. De Heemskerkse meisjes die als dienstboden op het kasteel wer
ken, laten natuurlijk wel eens wat los. De relatie van vader en moe
der Gevers is nogal vrijblijvend. Zo eten ze ieder in hun eigen ka
mer. In hoeverre er hier sprake van is geweest, is uiteraard niet be
kend, maar in adellijke kringen werden huwelijken nog wel eens ge
arrangeerd ter wille van materiële belangen. De wat meer afstande
lijke mevrouw Gevers is op zijn zachtst gezegd niet geliefd bij het
personeel, terwijl haar man op handen wordt gedragen.
Familie Gevers
De stamboom van de familie Gevers gaat terug tot 1563, het
jaar waarin de stamvader Henrick Gevers, schout van
Grevenbroich en daarna van Wachtendonk, werd geboren. Zijn
zoon en kleinzoon waren kaarsenmakers in Rotterdam.
Abraham Gevers uit de 6e generatie (1712-1780) bekleedde
een groot aantal functies, waaronder burgemeester en be
windhebber van de VOC. De oudste zoon uit zijn huwelijk
met Keno Deynoot was mr. Paulus Gevers (1741-1797) die
ook in Rotterdam schepen was en lid van de vroedschap, di
recteur van een verzekeringsmaatschappij enz.. Zijn zoon mr.
Hugo Gevers was burgemeester van Dordrecht, vice-president
van de nationale conventie van 1796-1798 en raadsheer van
het Hooggerechtshof en van de Hoge Raad.
Hugo's zoon Abraham geboren in 1795 wordt koopman en
landeigenaar in Batavia. Koning Willem II verheft hem en zijn
nakomelingen op 27 oktober 1842 in de adelstand. Op de te
rugreis uit Ned.-Indië, aan boord van het fregatschip de Anna
en Elize, overlijdt hij op 30 juni 1844. Uit zijn huwelijk met
Suzanna Cornelia Tiedeman wordt dochter Suzanna geboren
die met Frederik Albert Govert graaf van Limburg Stirum
trouwt.
Haar broer jhr. Jan Hugo Gevers 1829-1891trouwt op 7 juni
1855 op kasteel Marquette met Paulina Johanna Rendorp, vrou
we van Heemskerk en Marquette (1829-1909). Joachim
Rendoipeen van haar voorvaderenheeft het kasteel in 1717
gekocht. Zij erft in 1896 ook het duingebied in Castricum.
Het echtpaar Gevers-Rendorp woont vele jaren op het kasteel
en ook op huize Leeuwenhorst te Noordwijk.
De vele bezittingen gaan over op een van hun zoons jhr. mr.
Hugo Gevers 1858-1921die trouwt met jkvr. Paulina Adriana
van Lennep (1869-1947). Zij krijgen vier kinderen: Frits, Henri,
Daan en Corry, waarvan jonker Frits (1890-1984) de oudste
is. Zij zijn allen overleden. Er is nog wel een dochter van Henri
in leven: jvr. Paulina Agnes Gevers geboren in Soerabaja op
22 april 1936. Zij is het enige kind van Henri uit zijn tweede
huwelijk met Antoinette Charlotte Jacobs en de laatste adel
lijke nazaat van deze tak van de familie Gevers.
Al was de familie Gevers dan niet van oude adel, aan de titels
werd veel waarde gehecht. Vader Hugo heeft altijd zorgvul
dig twee geschriften bewaard, waarin de genealoog J.Bicker
Caarten het bewijs leverde dat via vrouwelijke en mannelijke
lijnen de Geversen afstamden van grote figuren uit de vader
landse geschiedenis. Met de rechtsgeleerde en staatsman Hugo
de Groot (1583-1645) en Kenau Simons Hasselaer (1526-
1589), beroemd wegens haar optreden bij het beleg van Haarlem
door de Spanjaarden, zouden er aantoonbare familiebanden
bestaan. Van beide personen hebben er geschilderde portret
ten in kasteel Marquette gehangen.
Het wapen van de familie Gevers sinds 1842 toen Abraham
Gevers in de adelstand werd verheven. Vertaling van de wa
penspreuk: 'de tijd gaat snel'
54
