Dit laatste moet ook de huidige ijveraars voor het behoud van schaal
en karakter van de Dorpsstraat als muziek in de oren klinken, maar
het lijkt erop dat het initiatief van Anton de Rooy om een pand weer
zoveel mogelijk in de oude staat te restaureren, toch tot de uitzon
deringen blijft behoren.
Na het overlijden van Anton de Rooy in 1991 zette zijn zoon Ton de
Rooy het bedrijf nog enkele jaren voort, waarna het werd verkocht.
Het pand waarin thans de fa. De Graaf Tegels Sanitair is geves
tigd, is sindsdien van buiten nog steeds in dezelfde staat.
PEN-huisje (nr. 38)
Dorpsstraat 38 is een klein, wat naar achteren gelegen, stenen ge
bouwtje. Waarom het een afzonderlijk huisnummer kreeg toebedeeld,
is niet duidelijk. We noemen dit gebouwtje voor de volledigheid,
maar hebben over de geschiedenis verder geen informatie. In 1930
wordt het in een stratenlijst het PEN-huisje genoemd. Later wordt
het ook wel als transformatorhuisje aangeduid en dat is het nog steeds.
Van veiling tot Italiaans restaurant (nrs. 40 en 4ÖA)
Hoewel van binnen een geheel, blijkt het pand Dorpsstraat 40, waar
in het Italiaanse restaurant 'La Trattoria' is gevestigd, bij nadere be
schouwing twee panden te omvatten, het grootste links en direct er te
genaan een kleiner pand, dat wel als 40A werd aangeduid. Het linker
gedeelte kreeg in 1917 zijn eer
ste bestemming als veilingge
bouw van de Rooms-Katholieke
Tuinbouwvereniging 'Ons
Belang'Het werd gekocht van
Antoon van Benthem, toen de
eigenaar van het naastliggende
Foto genomen ca. 1980 met
links het voormalige veiling
gebouw Dorpsstraat 40, hier
in gebruik als café-biljart, met
daarnaast op 40A winkel 'De
Kijkdoosen tenslotte het
hoekpand Dorpsstraat -
Mooijstraat, waarin toen was
gevestigd bloemenhandel 'De
Kn'yJT-
café, die het kort daarvoor had laten bouwen. Of het rechtergedeelte
(40A) ooit bij de veiling betrokken is geweest, is niet duidelijk. Uit de
latere geschiedenis krijgt men de indruk dat het lange tijd een zelf
standig pand is gebleven. Volgens de overlevering zou het door Van
Benthem en zijn opvolgers als opslagruimte zijn gebruikt.
De oprichting van de veiling was het gevolg van een regeringsmaat
regel uit 1914, die bepaalde dat alle groente en fruit aan de veilingen
moesten worden aangevoerd. De geschiedenis is in 1996 uitvoerig
beschreven in het artikel 'Castricum en zijn groenteveilingen' (19e
jaarboekje). De veiling functioneerde een aantal jaren uitstekend.
Ook tijdens de bezetting bleef de veiling bestaan. In deze periode,
onder het oog van de bezetter die in vrijwel alle omliggende panden
was gehuisvest, fungeerde de veiling nog al eens als nachtelijke ver
blijfplaats voor onderduikers, die niet het slachtoffer wilden worden
van razzia's voor tewerkstelling in Duitsland. Zij doken weg onder
de banken, waarop gewoonlijk de groentekopers zaten. Ondanks een
beperkte plaatsruimte verbleven ook in het naastliggende elektrici
teitsgebouwtje (nr. 38) wel onderduikers.
Het zich uitbreidende veilingbedrijf - illustratief is een verviervou
diging van de omzet in de periode 1939 tot 1951 - veroorzaakte op
veilingdagen in toenemende mate overlast in de drukke Dorpsstraat.
Daarom kwam het veilingbestuur in 1951 met plannen om een nieuw
veilinggebouw te stichten, waartoe aan de gemeente een ruil werd
voorgesteld van het gebouw aan de Dorpsstraat tegen grond voor
nieuwbouw aan de Kramersweg.
Foto genomen ca. 1960 van het voormalige veilinggebouw
Dorpsstraat 40, hier in gebruik als magazijn voor het Rode Kruis
en de BB. Het nevenpand op 40A toont op de deur de letters NP
(Niet Parkeren) en was waarschijnlijk in gebruik als garage.
Drukte voor het veilinggebouw van 'Ons Belangaan de
Dorpsstraat
51
