Marianne Volkerts. In het najaar van datzelfde jaar had Forento te kampen met een groot tekort aan manlijke spelers. Om die reden werd er gekozen voor het stuk 'Acht vrouwen',dat in februari 1994 ten to nele werd gebracht onder leiding van regisseur Carl Slotboom. Kort daarna speelde Forento met succes de eenakter 'Aardbeien met slag room voor veel publiek tijdens de Culturele Manifestatie van de ge meente Castricum. Begin 1995 werd de eenakter Somberman's dag' opgevoerd, geba seerd op het boek van Remco Campert en geschreven door Frank Edam. Spoedig volgde het stuk 'lk zie, ik zie, wat jij niet ziet'. In een recensie daarvan werd gesproken over sterk spel, formidabele decors en fantastisch grimewerk, licht en geluid. In dat jaar ontving Chris de Groot in verband met zijn 25-jarig jubileum de zilveren toneel- speld. Hij is inmiddels met 33 jaar het langst spelende lid van Forento. Ook vanaf 1995 gaf Forento een aantal malen acte de présence op eenakterfestivals in de regio. De jeugd werd ondertussen ook niet vergeten en kon in september 1995 getuige zijn van het gloednieu we toneelspel 'Tovertomaat'Onder regie van Frank Edam werd in februari 1996 het stuk 'Bedden', geschreven door Dimitri Frenkel Frank, op de planken gebracht. Daarop volgden in 1997 'Een Dame uit de provincie' en 'Maak plaats voor Mevrouw' in 1998. Het bekende verhaal 'Scrooge' van Charles Dickens werd tijdens de kerstdagen van 1998, als jubileumstuk ter gelegenheid van het 35- jarig bestaan, sfeervol en mooi gespeeld onder leiding van de toen zeer jonge regisseur Jordi van Venrooij. Vanaf 2000 doet Forento ook aan de zogeheten 'theatersport'. Deze theatervorm is gebaseerd op improvisatie, waarbij het publiek be paalt wat er op het toneel gebeurt. Op 9 juli 2000 overleed Bas Bruinsel op 75-jarige leeftijd en het hoeft geen nadere toelichting wat dit voor vele leden en oud-leden van Forento betekende. In het voorjaar van 2003 stond de vereniging stil bij het 40-jarig be staan. Op 8 maart vonden er eerst 's middags twee kindervoorstel lingen plaats van 'De getemde heks' en 's avonds werd 'De getem de feeks' voor de volwassenen gespeeld. Beide stukken waren be werkingen van verhalen van Shakespeare. Vooral met het stuk voor de volwassenen verraste Forento volgens een krant, waaraan werd toegevoegd dat deze vereniging er ook de komende veertig jaar weer volop tegenaan kan. 'De getemde heks' werd omgezet in een echt kinderstuk door Marie Louise Middelhoff. Haar conclusie na 40 jaar Forento was dat deze vereniging langzaam maar zeker is uitgegroeid tot een toneelgroep met lef. Dat houdt in dat de huidige 24 leden het aandurven mooie stukken te spelen, excentrieke regisseurs aan te ne men, elkaar te bekritiseren en niet terug te deinzen voor een uitda ging- Anekdotes Evenals bij Pancratius hebben zich bij Forento allerlei grappige, maar soms ook pijnlijke gebeurtenissen rond de toneeluitvoeringen voor gedaan, zoals blijkt uit de volgende anekdotes. In 1966 zou er op een zomerse dag een opvoering worden gegeven van het kinderstuk 'De Wonderslojfenvoor de patiënten op Duin en Bosch. Egbert Tates.een nog jonge speler, die een van de hoofdrol len had, was tien minuten voor aanvang nog niet gearriveerd. Iedereen was in paniek en de regisseur wilde de rol al overnemen met het tekst boek in zijn hand. Zover hoefde het echter niet te komen, want de toenmalige penningmeester was ondertussen met zijn auto naar de woning van Egbert gereden en kon hem op de hoek van zijn straat staande houden. Hij had een badlaken achterop zijn fiets en was op wegnaar het strand. De voorstelling begon vijf minuten te laat en Egbert speelde de sterren van de hemel. Helemaal in de ban van haar eigen rol zat Marie-Louise Middelhoff eens in een uitvoering naar haar medespelers te kijken met de ge dachte: "weet nu niemand zijn tekst meer, moet ik dit allemaal al leen doen?"Dit duurde tot Frank Edam vroeg wat zij met haar tekst bedoelde, waarop zij uitgebreid haar hele dialoog nog eens verdui delijkte. Toen sprong men in, omdat bleek dat Marie-Louise degene was die de verwarring had veroorzaakt door met een tekst te begin nen die vier bladzijden verder stond. Zij vond dit ronduit gênant om dit achteraf van haar medespelers te moeten horen. Forento speelde een thriller bij Borst. In het derde bedrijf steeg de spanning ten top. De ontknoping naderde. De zaal zat ademloos te wachten op de opkomst van de inspecteur die de misdadiger zou moe ten ontmaskeren. Toen ging het voordoek dicht. Een speelster met een piepklein rolletje, die dus maar een enkele repetitie had meege maakt, dacht namelijk dat het stuk afgelopen was en trok aan het touw. De hoofdrolspeler verplaatste zich vertwijfeld met het bewe gende doek naar het midden van het toneel om niet geheel uit beeld te raken. Net op tijd kreeg men het koord van de gordijnen te pak ken om het weer te openen. Even later hing het doek weer stil en kwam de inspecteur op. Bij de uitvoering van 'Celia' in 1975 gebeurde er iets totaal onver wachts. De helft van de snor van speler Wim Eichelsheim, die een klap kreeg van Trees van Diepen, raakte zoek en dat veroorzaakte een zodanige hilariteit dat de spanning niet meer terug te krijgen was. Het stuk was geschreven als een thriller, maar het publiek besloot het als blijspel te beleven. Wim had er echter duidelijk moeite mee, want hij kon niet zien wat er gebeurd was en daardoor begreep hij niet waarom er soms volkomen ten onrechte werd gelachen. EXPRESSIE Gouden tijden Wie dacht dat Castricum met de komst van Forento wel was verza digd wat het amateurtoneel betreft, had het mis. Men durfde het na melijk in het najaar van 1982 aan om de oprichting van een nieuwe toneelvereniging aan te kondigen. In januari 1983 kwamen de be langstellenden bij elkaar en toen bleek men te beschikken over een complete groep, bestaande uit spelers met of zonder ervaring, een re gisseur die al 25 jaar in het vak actief was, een grimeur/decoront werper en enkele technici. De oprichting was dan ook snel een feit. Gekozen werd voor de naam 'Expressie' en in april 1983 werd het eerste stuk, de klucht 'Geluk brengt schervenvier keer op de plan ken gebracht. Het stuk werd gespeeld in zaal Borst en in het Parochiehuis St.-Maarten in Limmen. Bovendien werd er speciaal voor de jeugd een voorstelling van dit stuk gegeven in het Bonhoeffer 'Scroogevan Charles Dickens werd tijdens de kerstdagen van 1998 sfeervol en mooi gespeeld. Op de foto v.l.n.r. Bert Wiggers, Frank Edam en Chris de Groot. 31

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2003 | | pagina 31