Marianne Volkerts. In het najaar van datzelfde jaar had Forento te
kampen met een groot tekort aan manlijke spelers. Om die reden werd
er gekozen voor het stuk 'Acht vrouwen',dat in februari 1994 ten to
nele werd gebracht onder leiding van regisseur Carl Slotboom. Kort
daarna speelde Forento met succes de eenakter 'Aardbeien met slag
room voor veel publiek tijdens de Culturele Manifestatie van de ge
meente Castricum.
Begin 1995 werd de eenakter Somberman's dag' opgevoerd, geba
seerd op het boek van Remco Campert en geschreven door Frank
Edam. Spoedig volgde het stuk 'lk zie, ik zie, wat jij niet ziet'. In een
recensie daarvan werd gesproken over sterk spel, formidabele decors
en fantastisch grimewerk, licht en geluid. In dat jaar ontving Chris
de Groot in verband met zijn 25-jarig jubileum de zilveren toneel-
speld. Hij is inmiddels met 33 jaar het langst spelende lid van Forento.
Ook vanaf 1995 gaf Forento een aantal malen acte de présence op
eenakterfestivals in de regio. De jeugd werd ondertussen ook niet
vergeten en kon in september 1995 getuige zijn van het gloednieu
we toneelspel 'Tovertomaat'Onder regie van Frank Edam werd in
februari 1996 het stuk 'Bedden', geschreven door Dimitri Frenkel
Frank, op de planken gebracht. Daarop volgden in 1997 'Een Dame
uit de provincie' en 'Maak plaats voor Mevrouw' in 1998.
Het bekende verhaal 'Scrooge' van Charles Dickens werd tijdens de
kerstdagen van 1998, als jubileumstuk ter gelegenheid van het 35-
jarig bestaan, sfeervol en mooi gespeeld onder leiding van de toen
zeer jonge regisseur Jordi van Venrooij.
Vanaf 2000 doet Forento ook aan de zogeheten 'theatersport'. Deze
theatervorm is gebaseerd op improvisatie, waarbij het publiek be
paalt wat er op het toneel gebeurt.
Op 9 juli 2000 overleed Bas Bruinsel op 75-jarige leeftijd en het hoeft
geen nadere toelichting wat dit voor vele leden en oud-leden van
Forento betekende.
In het voorjaar van 2003 stond de vereniging stil bij het 40-jarig be
staan. Op 8 maart vonden er eerst 's middags twee kindervoorstel
lingen plaats van 'De getemde heks' en 's avonds werd 'De getem
de feeks' voor de volwassenen gespeeld. Beide stukken waren be
werkingen van verhalen van Shakespeare. Vooral met het stuk voor
de volwassenen verraste Forento volgens een krant, waaraan werd
toegevoegd dat deze vereniging er ook de komende veertig jaar weer
volop tegenaan kan. 'De getemde heks' werd omgezet in een echt
kinderstuk door Marie Louise Middelhoff. Haar conclusie na 40 jaar
Forento was dat deze vereniging langzaam maar zeker is uitgegroeid
tot een toneelgroep met lef. Dat houdt in dat de huidige 24 leden het
aandurven mooie stukken te spelen, excentrieke regisseurs aan te ne
men, elkaar te bekritiseren en niet terug te deinzen voor een uitda
ging-
Anekdotes
Evenals bij Pancratius hebben zich bij Forento allerlei grappige, maar
soms ook pijnlijke gebeurtenissen rond de toneeluitvoeringen voor
gedaan, zoals blijkt uit de volgende anekdotes.
In 1966 zou er op een zomerse dag een opvoering worden gegeven
van het kinderstuk 'De Wonderslojfenvoor de patiënten op Duin en
Bosch. Egbert Tates.een nog jonge speler, die een van de hoofdrol
len had, was tien minuten voor aanvang nog niet gearriveerd. Iedereen
was in paniek en de regisseur wilde de rol al overnemen met het tekst
boek in zijn hand. Zover hoefde het echter niet te komen, want de
toenmalige penningmeester was ondertussen met zijn auto naar de
woning van Egbert gereden en kon hem op de hoek van zijn straat
staande houden. Hij had een badlaken achterop zijn fiets en was op
wegnaar het strand. De voorstelling begon vijf minuten te laat
en Egbert speelde de sterren van de hemel.
Helemaal in de ban van haar eigen rol zat Marie-Louise Middelhoff
eens in een uitvoering naar haar medespelers te kijken met de ge
dachte: "weet nu niemand zijn tekst meer, moet ik dit allemaal al
leen doen?"Dit duurde tot Frank Edam vroeg wat zij met haar tekst
bedoelde, waarop zij uitgebreid haar hele dialoog nog eens verdui
delijkte. Toen sprong men in, omdat bleek dat Marie-Louise degene
was die de verwarring had veroorzaakt door met een tekst te begin
nen die vier bladzijden verder stond. Zij vond dit ronduit gênant om
dit achteraf van haar medespelers te moeten horen.
Forento speelde een thriller bij Borst. In het derde bedrijf steeg de
spanning ten top. De ontknoping naderde. De zaal zat ademloos te
wachten op de opkomst van de inspecteur die de misdadiger zou moe
ten ontmaskeren. Toen ging het voordoek dicht. Een speelster met
een piepklein rolletje, die dus maar een enkele repetitie had meege
maakt, dacht namelijk dat het stuk afgelopen was en trok aan het
touw. De hoofdrolspeler verplaatste zich vertwijfeld met het bewe
gende doek naar het midden van het toneel om niet geheel uit beeld
te raken. Net op tijd kreeg men het koord van de gordijnen te pak
ken om het weer te openen. Even later hing het doek weer stil en
kwam de inspecteur op.
Bij de uitvoering van 'Celia' in 1975 gebeurde er iets totaal onver
wachts. De helft van de snor van speler Wim Eichelsheim, die een
klap kreeg van Trees van Diepen, raakte zoek en dat veroorzaakte
een zodanige hilariteit dat de spanning niet meer terug te krijgen was.
Het stuk was geschreven als een thriller, maar het publiek besloot het
als blijspel te beleven. Wim had er echter duidelijk moeite mee, want
hij kon niet zien wat er gebeurd was en daardoor begreep hij niet
waarom er soms volkomen ten onrechte werd gelachen.
EXPRESSIE
Gouden tijden
Wie dacht dat Castricum met de komst van Forento wel was verza
digd wat het amateurtoneel betreft, had het mis. Men durfde het na
melijk in het najaar van 1982 aan om de oprichting van een nieuwe
toneelvereniging aan te kondigen. In januari 1983 kwamen de be
langstellenden bij elkaar en toen bleek men te beschikken over een
complete groep, bestaande uit spelers met of zonder ervaring, een re
gisseur die al 25 jaar in het vak actief was, een grimeur/decoront
werper en enkele technici. De oprichting was dan ook snel een feit.
Gekozen werd voor de naam 'Expressie' en in april 1983 werd het
eerste stuk, de klucht 'Geluk brengt schervenvier keer op de plan
ken gebracht. Het stuk werd gespeeld in zaal Borst en in het
Parochiehuis St.-Maarten in Limmen. Bovendien werd er speciaal
voor de jeugd een voorstelling van dit stuk gegeven in het Bonhoeffer
'Scroogevan Charles Dickens werd tijdens de kerstdagen van
1998 sfeervol en mooi gespeeld. Op de foto v.l.n.r. Bert Wiggers,
Frank Edam en Chris de Groot.
31