aantal boeren o.a. Henk Twisk, Cor Twisk en ikzelf stak de koppen bij elkaar en er werd een plan gemaakt voor de watertoevoer uit de Schulpvaart. Het plan werd in 1947 uitgevoerd. Eerst werd er proef gedraaid met een tijdelijke pomp en later is een vijzelgemaal aan geschaft. De kosten werden op basis van eigendomsgrootte omge slagen. Ik was de penningmeester van dat project. Het is een groot succes geworden, dankzij de medewerking van heel veel belangheb benden. In die tijd waren er nog tientallen boeren in Bakkum-Noord. Kraakman was een voortrekker van het vervolg van het irrigatiepro ject richting landerijen rond de Zanddijk. Hij had zich verdiept in de materie en samen met Cor Huysmans uitgebreide hoogtemetingen ver richt. Het water moest daar nog belangrijk hoger worden opgestuwd en een tweede vijzelgemaal was nodig. Het Lange Kond heeft het hele project, dat van levensbelang is voorde agrariërs, nu overgenomen. Epiloog Op 23 oktober 1977, nog maar een maandje tachtig jaar, stierf Jaap Kraakman aan een hartinfarct. Hij was al jaren hartpatiënt en afhan kelijk van medicijnen. Indrukwekkend was dat heel veel pachters hem de laatste eer bewezen en bij het afscheid aanwezig waren. Kraakman werd in Alkmaar begraven in het graf van zijn ouders en grootouders. De tekst op het bidprentje luidde: "Nu is Jaap dan heengegaan en heeft een bijzondere leegte achtergelaten bij allen, die hem van nabij moch ten kennen. Het kleine paradijsje De Doornduyn, dat zijn schepping was, was vaak voor velen een rustpunt in deze woelige werekl. Hij is nu thuis gekomen in het hemelse Paradijs. Voor hen die achterbleven rest slechts een mooie onuitwisbare herinnering. De Doornduyn bleef nog bijna twee jaar onveranderd, omdat in het testament was opgenomen dat er niets mocht worden veranderd, zo lang huishoudster juffrouw Kelderman er nog woonde. Ook Cor Huysmans bleef gewoon in dienst. De pachters van de landerijen had den het eerste recht van koop en velen hebben die kans ook gegrepen. De erfenis werd verdeeld onder zo'n veertig verre familieleden en an dere erfgenamen. Alleen al de successierechten van Kraakmans lan derijen. huizen en overige bezittingen bedroegen 61 miljoen gulden. Tenslotte was het in 1979 dan toch gedaan met de oude staat van De Jaap Kraakman geportretteerd achter zijn bijzondere schaakstukken. Doornduyn. Mevrouw Kelderman vertrok naar een woning in Castricum. De nieuwe eigenares mevr. Kloes-Freitag moderniseer de het bestaande deel van de villa grondig en bouwde er bovendien een nieuw stuk aan, grotendeels overeenkomstig het eerste nooit he lemaal uitgevoerde plan van architect Cijffers. Weinig later werd het landgoed doorverkocht aan de heer Singh. In 1993 brak er brand uit, waarbij de hele bovenverdieping afbrandde en de eigenaar zodanige brandwonden opliep dat hij in het ziekenhuis moest worden opge nomen. Nog in hetzelfde jaar heeft de familie Van der Velden het pand overgenomen. De wederopbouw van de uitgebrande villa nam bijna anderhalfjaar in beslag. De in latere jaren gerealiseerde aan bouw werd afgebroken en weer opgebouwd met speciaal in de juis te kleur vervaardigde Brabantse handbakstenen. Het deels verbran de parket werd aangevuld met gelijk gekleurd hout. Gaandeweg ont stonden de contouren van het huis dat architect Cijffers ooit voor ogen moet hebben gestaan. Een brede villa die half verzonken in de heuvels ligt, waarbij het geaccidenteerde landschap terugkomt in de met dakkapellen gesierde glooiingen van de rieten kap. Het natuur park wordt zorgvuldig onderhouden, waarbij nog steeds dankbaar gebruik gemaakt wordt van planten die worden gekweekt door de nu 83-jarige Cor Huysmans. De schepping van Kraakman is voltooid in een vorm zoals hij zelf nooit heeft kunnen aanschouwen. Toch zal het voor velen altijd het huis van die bijzondere meneer Kraakman blijven. Niek Kaan Bronnen: Archief gemeente Castricum Rapportage over De Doornduyn van Jurriaan Geldermans in het Noordhollands Dagblad van 2 febr. 1999 Mondelinge informatie van mevr. Melitta Dorbeck en mevr. Visschers en de heren Cor Huysmans. Siem Mooij, Joh. Duijn. Joop van der Steen en Th.L.G.M. Keesorn.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 2002 | | pagina 63