Strandgezicht met
badhotel 'Armeria
in 1937.
De eerste strandtent van Dirk Bakker met daarvoor de kiosk van
Piet Vader.
uit de jaren dertig, die al een ruime keuze in dranken aan
geeft. Voor een advocaatje met slagroom betaalde men in
die tijd 35 cent. De spijslijst beperkte zich tot wat sneetjes
brood met kaas. vlees of ei. Het paviljoen werd na het zo
merseizoen van 1940 gevorderd door de Duitsers en mocht
in de vier daarop volgende zomers niet meer op het strand
worden geplaatst. Direct na de bevrijding verklaarde bur
gemeester Smeets dat het strand weer zo spoedig mogelijk
geopend moest worden. Ook de Nederlandsche Vereeniging
van Forensen te Castricum en de bewoners van kampeer
terrein Bakkum drongen hier in juni 1946 schriftelijk op
aan bij het gemeentebestuur. Daarvoor moest er echter met
man en macht worden gewerkt aan het opruimen van ver
sperringen en mijnen. Nadat een stuk strand van enkele
honderden meters was schoongeveegd en afgezet, kon Dirk
Bakker weer als eerste aan de gang om zijn zaak op te bou
wen. Althans, er was toen nog geen plank te krijgen en zo
en Schotvanger werd samen 227.50 per jaar in rekening gebracht.
De laatste twee beklaagden zich in 1929 bij het college over een on
rendabele exploitatie van hun bezit door een te hoge pachtprijs en de
gunstige gelegenheid van baden op het zogenaamde vrije strand.
In 1931 splitste de gemeente de exploitatie in Noord en Zuid. Noord
betrof het gedeelte van het strand aan de voet van het nog door Kockx
te bouwen hotel en Zuid omvatte de verdere exploitatie van het strand.
De pachtprijs voor een kleine tent bedroeg toen 50,- per jaar en
Bakker betaalde ƒ200,- per jaar gedurende een periode van 5 jaar.
Overigens bestaat er al sinds 1938 een overeenkomst tussen de ge
meente en de 'Staat der Nederlanden' (later 'Inspecteur der
Domeinen'), op grond waarvan de gemeente een strook strand huurt
oorspronkelijk voor het plaatsen van badkoetsen en tenten ten gerie
ve van de baders. Deze overeenkomst werd gesloten met burgemeester
Mr. C. van den Clooster. baron Sloet tot Everlo, en de huur bedroeg
ƒ50.- per jaar.
Badkoetsen en draagstoelen werden gebruikt om een dame van haar
strandplek naar zee te brengen om discreet te kunnen baden. Zij ver
kleedde zich namelijk in de koets of zoals hierbij afgebeeld in de
stoel, en werd bij het water neergezet. De dragers mochten echter
niet blijven kijken. Na het poedelen werd de dame teruggebracht en
kleedde zij zich ondertussen weer om. zodat er van de ontblote li
chaamsdelen vrijwel niets te zien was.
'Zee- en Strandzicht'
Het eerste paviljoen dat Dirk Bakker in 1924 op het strand neerzet
te. stond rechts van de strandafgang en droeg de naam 'Zee- en
Strandzicht'. Later verhuisde het naar de plaats waar nu paviljoen
'Zeezicht' staat. De familie Bakker beschikt nog over een prijslijst
Een goede stranddag voor de familie Bakker in 1947.
Een baadster wordt in een draagstoel naar zee gebracht in 1923.
19
