ge haar uitspraak: Oude dag? Ik haat dat gezeur over de 'oude dag'
Lieve hemel. Het zijn de jaren waarin je alles kunt doen, wat een
weelde"Over haar schilderwerk waarmee ze toen al lang bezig was
zei ze: "Ik hoop altijd dat het me een beetje lukt daarin iets te ver
tolken, niet slechts 'net echt' maar het 'wezen' dat ik er aan beleef'.
Schilderen
Had zij aanvankelijk alleen met potlood en tekenpen gewerkt, ze
waagde zich al gauw aan het schilderen met olieverf, waarvoor ze de
grove lijnen met potlood uitzette om die thuis met olieverf verder uit
te werken, een techniek waarmee ze rond haar veertigste jaar begon.
Haar werk bij het onderwijs stond haar niet zo veel vrije tijd toe als
ze wel zou wensen, maar ze buitte die vrije avonden en weekenden
dan ook wel helemaal uit. Naast uitbundige stillevens, die ze met een
forse penseelvoering op het doek bracht, waren het soms portretten,
later bijna uitsluitend landschappen, die van haar hand kwamen. Ze
koos daarvoor uit de rustige tinten in groen, grijs, geel, blauw en rose,
die haar schilderijen kenmerkten. Vaak afhankelijk van haar stem
ming. Haar ideaal, schilderen in Zuid-Frankrijk, kreeg na de oorlog
in 1946 gestalte in haar eerste reis naar Antibes, Menton en Cagnes-
sur-Mer waar ze inspiratie opdeed. Ze doolde door de vele kleine,
soms vervallen dorpjes en stadjes en maakte - bezeten - schetsen van
wat haar schildersoog trof in de oude huisjes en op de pleintjes, waar
vóór haar zo veel impressionisten en expressionisten hun onderwer
pen hadden gezocht en gevonden. Ze had een mateloze bewondering
voor hen, vooral voor Van Gogh, Picasso en Chagall. In hun voet
Een van haar vele stillevens van een vaas bloemen.
spoor bleef ze elk jaar - meestal in september of oktober - naar het
zuiden reizen, waarbij ze na die eerste keer in 1946 schetsboek en
potlood of tekenpen thuisliet en haar schildersgerei inpakte.
Tijdens haar onderwijsperiode in Alkmaar werd ze lid van de teken
club "Kunst zij ons doel' waarvan ze zich later met een aantal ande
ren afscheidde en overging naar de groep 'Doorwerken'. In deze
groep voelde ze zich kennelijk kunstzinnig beter thuis.
Exposities
In 1952 begon in de Jan Hobergstraat een nieuwe fase in haar leven,
een periode waarin ze het ene werk na het andere schilderde. Kort
daarvoor had ze nog in 1951 ter gelegenheid van het Sint-Nicolaasfeest
de gemeente Castricum een schilderij aangeboden, dat een boerde
rij in de buurt van de Breedeweg voorstelde. Het kreeg een plaats in
het toenmalige raadhuis in de Dorpsstraat en is nu nog in het nieuwe
raadhuis te zien.
Lide Tulp bleef haar hele leven ongetrouwd. Ze was niet zonder vrien
den en kennissen en had een hechte band met haar 'broeder in de
kunst' Cor Heeck en zijn vrouw Kitty en het echtpaar Groesz, dat in
de Burg. Mooijstraat een kunst- en antiekzaak dreef, waar haar schil
derijen soms in de etalage een plaatsje kregen. Toen de Culturele
Werkgroep Castricum in 1973 onder de naam 'Lide Tulp en 40 an
deren' een grote tentoonstelling organiseerde, exposeerde ze daar sa
men met Cor Heeck. Hun beider werk trok grote belangstelling.
Ook buiten Castricum trokken de schilderijen van haar de aandacht
zoals bijv. in 1980 bij het Kunstgenootchap 'Pictura' in Groningen.
Een smal straatje in Frankrijk. Vele landschappen zijn door Lide
Tulp geschilderd.
31
