ig aan de
ooij straat
maar ver
uit van de
Vlient ge-
urant 'De
'or Heeck
tondde in
Het jonge
ar in 1938
am en het
enverdie-
de oorlog
igd. Toen
tderd wo-
tmersweg
mersfoort
nnen naar
7. de resp.
teer Witte
Hij woont
le na-oor-
eg gevon-
iruit kreeg
tdheid als
;eziene ft-
tonderden
e weg aan
ig van Cor
fij had een
ld. Hij liet
je niet zijn
'n inbreng
m thuis op
r het voor-
'ven. Daar
n zijn Iton-
uarellen in
hap onder
'onden zijn
van wie ik
ee bepaald
isitie in het
op Duin en
Bakker uit
te herinne-
Cor Heeck
ken en be-
jn benade-
:ijn leerlin-
n hein heel
ateurschil-
blij mee".
:ntehuis, in
ghe.
Van Boxtel.
Voorbeeld van een aquarel van Cor Heeck van zijn zoon Roeland uit
1972.
staat, door de jongste zoon Kier ontworpen en vervaardigd.
Bij zijn dood schreef Jessica Keppel in 'Palet en Tekenstift' van sep
tember/oktober 1992 een mooi artikel, waaruit het volgende: "Daarbij
trok hij meer dan eens de volgende conclusie: Mensen zijn uiterst
boeiende wezens. In hun werk zie ik hoe ze de wereld zien en ver
beelden. Door het kijken kan ik ook meer over mijzelf leren. Heeck
leefde bij zijn werk. kon er de hete dag naar kijken en aan doorwer
ken. Besteedde veel tijd aan een schilderij of aquarel en was niet snel
tevreden met een vluchtig resultaat. Meest kenmerkend voor zijn werk
was het streven naar perfectionisme van de techniek, de juiste sfeer
en het licht in de compositie te vereeuwigenHij hield van goede ge
sprekken en felle discussies en kon met veel aandacht luisteren. Vaak
had hij het over zijn broer -geen echte broer, maar 'zijn andere ik'.
Typerend waren zijn inwendige discussies daarmee, waarbij hij ver
scheidene kanten van een probleem tegen elkaar afwoog. Hij zei dan
hardop: "Ik wil dat nu wel zo. maar mijn inwendige broer zegt: 'nee
Keessie. dat moet je anders zien"
Jaap Glastra
Zijn clubs
De Castricumse schilder- en tekenclub 'Perspectief' lag hem heel na
aan het hart en zijn zelfportret, hoog aan de zuidmuur van de oude
school aan de Van Oldenbarne velt weg. al weer een aantal jaren het
domein van Perspectief, houdt bij de leden van die club. die er hun
hobby bedrijven, de herinnering aan de oude leermeester levendig.
Overigens was Perspectief niet de enige club. o nee. in de oorlogs
jaren had hij samen met de huisschilder Jan Dekker in Heiloo de club
'Tintoretto' opgericht (genoemd naar de grote Italiaanse schilder uit
de Renaissance). Hij gaf les bij een club in Zaandam en leidde in
Beverwijk een groep amateurs rond de predikantsvrouw Vis. In
Amsterdam bezocht hij een club, gericht op schilderen naar model.
Wij spraken als jongens spottend over 'vaders blote billenclub"al
dus zijn zoon Kier. die met warmte over zijn ouders vertelt: "Mijn
vader en moeder hadden in onderling overleg in het huis aan de
Stetweg de taken verdeeld. Ieder had zijn eigen terrein afgebakend
Vader had weinig of geen belangstelling voor geld en financiële za
ken. dat vond hij gewoon niet zo interessant. Moeder ging over hel
geld. de uitgaven en de huishoudingHaar domein was de woonka
mer achter in het huis. Vader had zijn werk in het voorste deel. Hel
gezinsinkomen was maar al te vaak laag en toen pa zijn eerste AOW
kreeg juichte hij: 'Zie je nou wel, nou word ik rijk"Het was Cor
Heeck ten voeten uit.
Naast zijn clubs was hij ruim veertig jaar verbonden aan de Alkntaarse
uitgeverij 'Arti' en haar fraaie tijdschrift 'Palet en Tekenstift' waar
voor hij menig artikel schreef. Hij corrigeerde het werk van een schrif
telijke tekencursus van dat blad en jureerde samen met Jessica Keppel
bij prijsvragen van dat tijdschrift. Hij schreef een boek over karika
turen en verzorgde illustraties voor de VPRO-gids, ja wat deed hij
niet. Tot op hoge leeftijd was hij bezig, de bescheiden man, in zijn
Bakkum een nauwelijks weg te denken verschijning met zijn karak
teristieke alpino op het hoofd, een schetsboek onder de arm en zijn
onafscheidelijke sigaar tussen de lippen, de bewoner van Stetweg 27
en de geduldige leermeester van vele amateurs, de voorbereider en
gids voor hen, die van de beeldende kunst hun beroep maakten.
Eén van hen was onze oud-plaatsgenoot Joggem de Graaf, zoon van
Cor en Annie de Graaf (Electronica uit de Torenstraat). Uit de Franse
Ardêche. waar hij zich na een docentschap aan de Groninger
Kunstacademie Minerva om gezondheidsredenen ging vestigen, laat
ik hem even aan het woord: "Bij de familie Rommerts werd ik ge
confronteerd met het werk van Cor Heeck. Zij kochten dingen van
hem aan en hadden regelmatig wisselwerk in bruikleen. Het contact
met Cor ontstond toen ik definitief besloot geen muzikant, maar kunst
schilder te worden en ondanks zijn bedenkingen dat het leven van
artist economisch gezien so-wie-so niet bepaald aantrekkelijk was -
hij sprak uit eigen ervaring - ben ik toegelaten tot de academie in
Groningen. Hij was een goed en bevlogen docent. Hij was blij als
'zijn jongens' de 'techniek' in gingen en een écht vak leerden en wat
mij betreft had hij gelijk: het is het mooiste vak ter wereld en je kunt
er heel oud mee worden. Ik financierde mijn studie aan de
Rijksacademie met werken op Duin en Bosch, in de Jellinek-kliniek
en in de horeca. In die periode was Cor Heeck een inspiratiebron,
een steun en een praatpaal, maar in feite ben ik nooit leerling van
hem geweest. In de tijd dat ik in Hoorn woonde en bevriend was met
zijn zoon Roeland, die in Schellinkhout een pastorie verbouwde, kwam
ik 'opa' Heeck weer wat vaker tegen".
Zo wees Johannes Cornelis Heeck de weg aan talloze amateurs, die
plezieren voldoening beleefden aan hun hobby en was hij een steun
en stimulator voor hen. die zich na zijn onderricht zijn 'collega's'
mochten noemen.
In 1992 overleed hij bijna eenentachtig jaar oud, in het Verzorgingshuis
'De Santmark'. Zijn vrouw Kitty stierf er in hetzelfde jaar.
Castricum verloor twee heel bijzondere inwoners op wier graf op
'Onderlangs' sinds kort een bescheiden, maar sierlijk gedenkteken
Bronvermelding
Tijdschrift 'Palet en Tekenstift'.
Gesprekken met Kier Heeck (Pernéstraat 43), Meine Krist
(Santmark 807) en Cees Bakker (Geelvinckstraat 23).
Joggem de Graaf (Frankrijk).
Foto's Roeland Heeck (Amsterdam).
49
