bescherming tegen de zon met een wit laken afgedekt. Het veilen
van de aardbeien gebeurde apart naast de andere groenten, meestal
rond het middaguur. De tuinders waren dan in de gelegenheid om
's morgens -vaak al voor dag en dauw- de aardbeien te plukken. In
vergaderingen wordt er regelmatig op aangedrongen om toch
vooral goede produkten te leveren. In dit verband was er een uit
drukking 'lopen mei de bak'. Dit was een maatregel om de kwali
teit van de gehele slof te controleren. Daarbij moest men de slof
aardbeien in een bak omkeren. De kooplieden konden zich er op
die manier van overtuigen, dat ook de onderste aardbeien van een
goede kwaliteit waren. Aardbeien moesten ook vooral schoon, dus
vrij van zand zijn.
De aardbeien werden geveild voor zowel de binnenlandse markt
als de export naar vooral Engeland en Duitsland. Zo werd op 1 juli
1925 het feit herdacht dat 25 jaar geleden de eerste spoorwagon
met aardbeiden naar Berlijn vertrok. In vergaderingen kwam de
concurrentie met Russische en Bulgaarse aardbeien ter sprake. Op
de binnenlandse markt gingen de aardbeien ook naar de conserve-
nindustrie. zoals de Gebr. Docter in Beverwijk. Maatschappij De
Betuwe in Tiel (u weet wel van Flipje) en Hero Conserven in
Breda.
De aardbeiencampagne duurde elk jaar enige maanden. Men
kende ook nog het onderscheid in vroege en late aardbeien. Om
een indruk te geven van het belang van de aardbeiencampagne,
volgt hierna een overzicht van jaaromzetten van de veiling en
daarin het aandeel van de aardbeien.
Jaar
Omzet
Waarvan aardbeien
1925
268.976,-
175.688.-
1930
- 113.097,-
- 70.225,-
1932
- 83.481,-
- 33.687,-
1936
- 90.872,-
- 39.610,-
1938
- 132.981,-
- 86.000.-
1939
- 125.028.-
- 61.806,-
1943
- 168.509,-
- 27.578,-
1946
- 598.277,-
- 170.015,-
1949
- 716.418,-
- 270.975,-
1951
- 508.828.-
- 227.144,-
1952
- 589.440,-
- 179.169,-
1953
- 572.227,-
- 191.900.-
Maar o wee als
gelukkig.
Dirk Stuifbergen in 1967 met zijn aardbeien
voor de nieuwe veiling. Links de keurmeester.
Aardbeientijd
Als je 's zomers in de aardbeientijd om twaalf
uur uit school kwam dan was het in de
Kramersweg en op de Dorpsstraat vreselijk
druk. Heel veel wagens en handkarren stonden
in lange rijen te wachten op hun beurt bij de vei
ling. Onder de witte lakens die tegen de zon over
de sloffen waren gelegd, geurden de heerlijkste
aardbeien, meestal Amazones en 'Molleroezen
Moulin Rouge).
De meisjes zeurden aan de tuinders om een paar
van die lekkere rijpe aardbeien en de jongens
loerden altijd op een gunstig moment om een
handvol onder de lakens vandaan te pikken. Dat
moment was dan als de tuinders druk met elkaar
stonden te praten over het weer of de prijzen,
ze het zagen, dan waren de jongens nog niet
Het is wellicht aardig om dit stukje over Castricum als aardbeien
dorp af te sluiten met een beschrijving over de aardbeientijd van
wijlen de heer Q. de Ruijter W. Jzn. in diens boek "Schippers van
't Stet, vertellingen en herinneringen uit Castricum en Bakkum".
I)e neergang
In kranteberichten van 1953 komt men de twee volgende koppen
tegen: "Nieuwe veiling in Castricum bevalt uitstekend" en "Ook in
Castricum mort de tuindersbevolking"Het eerste bericht luidt
verder ."Door de uitstekende accommodatie en de ruimere neerzet-
veiling nam de omzet dit jaar (1952) voorat van de winterproduc-
ten sterk toe en hebben de tuinders uit Castricum en omgeving
getoond alle waardering te hebben voor de moderne wijze waarop
de veiling thans is gehuisvest. Hetzelfde kan gezegd worden van de
kopers"
Het tweede bericht spreekt over het feit dat een groot gedeelte van
de Castricumse inwoners en vooral het agrarisch gedeelte niet
gerust is over de gang van zaken in hun gemeente. Op politieke
vergaderingen en bijeenkomsten van vakorganisaties kwam dit
reeds meerdere malen tot uiting. Voornaamste grief was de
gemeentelijke uitbreidingsplannen in gebieden waar veel tuinderij
en lagen.In 1953 was er nog sprake van 1200 ha cultuurgrond,
waarvan bouwland 110 ha, grasland 910 ha en tuinderij 180 ha.
Van de tuingronden werden er 25 ha met aardbeien beteeld, 80 ha
met bloembollen en de resterende 75 ha met diverse andere pro
dukten. In de zestiger jaren besloten veel tuinders -al of niet
gedwongen- om er mee te stoppen. Velen gingen bij de Hoog
ovens werken. Zij kregen zo een geregeld en minder zwaar leven
en waren verzekerd van een regelmatig -en vaak hoger- inkomen.
Desondanks hebben velen met pijn in het hart afscheid genomen
van hun tuinderijen.
De agrarische betekenis van Castricum is sindsdien drastisch ver
minderd. Met alle gevolgen vandien.
Opheffing
En zo is er dan de uitnodiging aan de leden van 'Ons Belang' voor
een buitengewone ledenvergadering op woensdag 14 juni 1967 in
de zaal van hotel Borst in Bakkum. Belangrijkste punt op de agen
da is het voorstel van hel bestuur de vereniging te ontbinden. In
zijn openingswoord wijst de voorzitter Jan Groentjes erop dat er
niet meer gesproken kan worden van een goed functionerende
groenteveiling. Door inkrimping van de tuinbouwgronden, welke
ten offer zijn gevallen aan de woningbouw, is de aanvoer aan de
veiling sterk teruggelopen.
Blijkens de notulen telde 'Ons Belang' toen nog 56 leden. Hiervan
