nieuwe gesticht de naam 'Duin en Bosch' mee te geven en een geneesheer-direkteur aan te stellen. Dat werd met ingang van 1 april 1903 dr. J W. Jacobi, arts verbonden aan het Amsterdamse Wilhelmina Gasthuis. Op basis van zijn rapport van 20 okt. 1902 is bij de bouw van Duin en Bosch gekozen voor het paviljoensys teem. Het opnemen van ca. 600 patiënten in één enkel groot gebouw was om allerlei redenen ongewenst. In 1904 was gebrek aan verpleegruimte evenwel zo nijpend-aktu- eel geworden dat dr. Jacobi benoemd werd tot direkteur van een inmiddels in gebruik genomen dependance, waarin maximaal 125 vrouwelijke patiënten konden worden verpleegd. In deze depen dance van het nog te bouwen Duin en Bosch - gevestigd in de hoofdstad aan de Zwanenburgwal in een ontruimd jongenswees huis - werden direkt al uit het Wilhelmina Gasthuis 82 vrouwen opgenomen, een kleine verlichting van de problemen weliswaar. Een oplossing was in aantocht, omdat men inmiddels in het duin gebied bij Castricum met de bouw was begonnen. Hoe had men in Castricum en Bakkum dit alles ontvangen? Het lijdt geen twijfel dat de meningen in de stille, misschien haast wat ingeslapen dorpen verdeeld zijn geweest. Natuurlijk had men van de provinciale plannen vernomen, al was er nog geen radio en televisie en voor iedereen nog geen krant. Men had ten dele de ontwikkelingen wel gevolgd, wellicht niet zonder de nodige bedenkingen en de nodige kritiek. De overwegend agrarische bevolking was waarschijnlijk ook niet vrij te pleiten van een zeke re behoudzucht. En dan zo'n groot gesticht pal naast de deur, nee niet iedereen was er blij mee... Dat bij dat alles op de achtergrond ook het taboe meespeelde, dat toen nog heerste bij alles rond de geesteszieke medemens, is welhaast zeker... Dat er overigens ook een gezonde, op de toekomst gerichte visie bestond, staat al even zeer vast. Rond de stamtafel bij Jan Koopman in De Rustende Jager zullen heel wat wijze hoofden zijn geschud, zal politiek bedreven zijn, maar zullen ook positieve standpunten met verve verdedigd zijn met als inzet een verwachte groei van de gemeente, die de vesti ging van zo'n groot ziekenhuis met zich mee zou brengen en de allure, die het aan de dorpen zou verlenen. De voorstanders ver wachtten een toenemende economische groei en zou dat niet zeer welkom zijn? Zij zouden gelijk krijgen, want langzaam maar zeker veranderde er iets en zou er van vooruitgang sprake zijn. Het inwonertal steeg van plm. 1900 in het begin van deze eeuw tot ongeveer 5500 in 1931. Duin en Bosch had met haar bevolking en personeel met hun gezinnen daartoe hijgedragen. Als tekenen van vooruitgang kwamen kort na de bouw van Duin en Bosch bijvoor beeld de school in Bakkum. het nieuwe raadhuis aan de Dorps straat, de ingebruikneming van de nieuwe Pancratiuskerk en een vervanging van de oude herberg De Rustende Jager door een modern hotel-restaurant tot stand. De tegenstanders, de sceptici, de voorstanders, hun stemmen zijn al lang verklonken... In 1902 en 1903 hadden de plannen gestalte gekregen op de tekentafels en in 1904 begon de bouw van Duin en Bosch, een karwei, dat vijfjaar in beslag zou nemen... Bouw Niemand van de Castricummers en Bakkummers van nu heeft uiteraard de bouw van het ziekenhuis bewust beleefd en Duin en Bosch zien groeien in het toen nog ruige en vrijwel ongerepte duingebied, niemand heeft gezien hoe de Duin en Boschweg met naast zich het tracé van een trambaan aangelegd werd door de Zanderij richting bouwterrein. Er zijn alleen de verhalen van enkele hoogbejaarde dorpsbewo ners, waarvan de vaders werkzaam waren bij de bouw en soms na de ingebruikneming van het geslicht, erbij in dienst traden. Een zoon van één van die vaders, de nu 89-jarige Cor de Vries, wist nog veel te vertellen over de bouwperiode, steunend op de verha len van zijn vader. Hij vertelde van de bouwmaterialen, hoofdza kelijk steen en dakpannen, die per schip vanaf Akersloot via de Schulpvaart op het Schulpstet werden aangevoerd en van daar met wagens en karren langs de Stetweg, Bakkummerstraat en Peper straat (nu Dr. Jacobilaan) naar de bouwplaatsen werden gebracht. Het bracht bedrijvigheid en vertier in Bakkum en Ab Zoon zag in die jaren in zijn cafeetje aan de Stetweg zijn omzet stijgen... Vader de Vries bleef als klusjesman op Duin en Bosch, evenals Duin en Bosch in de beginjaren. 19

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Jaarboek Oud Castricum | 1995 | | pagina 19