Knelis
Nieuwe fiets
S3
IE®
CS
Voorzitter het is tijd, klonk het vaak op stipt 8 uur als we
’s avonds een vergadering hadden van onze historische
vereniging. Omdat de voorzitter wist dat secretaris
Henk gesteld was op orde en regelmaat restte hem
dan niets anders dan een klap op tafel te geven en de
vergadering te openen. Wie daarna nog binnen kwam
werd met een laagdunkende blik ontvangen. Je snapte
dan meteen, dat welke smoes je dan ook verzon, deze
niet als excuus aanvaard zou worden, dus ging je stil
zwijgend zitten om de orde zo min mogelijk te versto
ren. Altijd alles perfect voorbereid en tot in de puntjes
verzorgd dat was onze secretaris wel toevertrouwd.
En hij probeerde die eigenschappen ons ook bij te
brengen, maar ja? Met de feiten tot bijna voor Christus
uitgeplozen kwamen er indrukwekkende artikelen van
zijn pen in ons blad te staan waar de geïnteresseerden
van genoten, terwijl anderen het zware kost vonden.
Altijd keek Henk het werk van medeschrijvers als
een schoolmeester na en corrigeerde de taalkundige
fouten. Ook gaf hij goed bedoeld advies voor aanpas
singen als de inhoud hem niet historisch verantwoord
leek. Zo kwam er ieder halfjaar weer een verantwoord
blad “t Is mooi weest” uit.
Dat Henk naast dit werk zich ook nog inzette voor de
kerk, het dorp, de muziek en schoolwerk, kwam naar
voren in het in memoriam in de krant van 16 januari
2021.
’t Veld had een lange weg met an weerskante een paar landpade weer een boertje of een tuindertje hun spul
hadde. An ien van die landpadde weunde an de noord kant Knelis. Knelis was al vroeg weduwnaar en most
zijn tuinderijtje met een paar koetjes draaiende houwe. Knelis kon allemachtig poepere en te keer gaan teuge
z’n joos als het hem niet zinde. Bij harde noorde wind konne we dat in het durp hore. Nou fietste ik met een
groepje joos naar de MULO in Alkmaar. Ik was een keer wat latig en docht dat de joos al weg ware. Maar ik
had mazzel. Ik hoorde Knelis poepere en dat betekende harde wind in de rug en kon ik de joos dus inhale.
Er ware twee bakkers, vier kruideniers, twee metselaars en timmermanne in het durp. Schuin tegen
over ons had je de Spar winkel. Vader kreeg voor z’n verjaardag een nieuwe fiets. Nou ja een
opgemoffelde. Hij ging ‘sogges te rondvrage bij de klante en are dag de boskippe weg brenge.
Nou belde een klant op van: Piet als je straks komme te rondvrage? Neem dan 10 pond bloem
mee want ik moet brood bakke. Vader ging met 10 pond bloem in de mand z’n nieuwe fiets uit
prebere. Bien over het zadel en wij stonde hem na te kijke. Maar wat beurde er? Vader slingerde
over de hele weg en viel met 10 pond bloem pal voor de Spar. De fietsemaker had vergete
het stuur vast te zetten. Wat was ie pissig. Wij moste stiekem gniffele het was
zo’n koddig gezicht.
Lokaal WestFries
(‘3
Henk Klijn, secretaris,
schrijver, corrector, verdeler.
