Jan en Mien hewwe zurge over 't hooi op 't land.
De maand juli is slechtzodat 't hooi niet an droge toe komt.
"En de vooruitzichte benne ok slecht Jan,zoit Mien.
"Kans op regen en onweer.
"Wat moete we nou? "zoit Jan. "Oigelijk hewwe we nog een dag of wat zon nodig
voordat 't hooi nei binnen ken. Nei lang wikke en wege gaat Jan tóch maar om volk uit.
De are ochtend gaat 't peerd voor de kar en 't hooi gaat toch de skuur in. 't wordt een
zwere dag. 't is broeierig weer, maar 'eivens is de klus klaard. 't hooi leit tot de hanebal-
ken an toe. Jan zoit: "We zalle hope dat we spaard bloive voor broei, want 't is nét boi't
gat of."
Maar in September vertrouwt Jan de lucht in de skuur niet.
De hooisteker moet komme en die koikt bedenkelijk.
Hoi steekt de lange pen in 't hooi en keurt nag 'rs.
"Over een dag of wat kom ik terug Jan,zoit ie.
Nei de volgende proef moet Jan steke om brand te voorkomen.
Ok de buren komme helpe.
De platte wagen met 't peerd 'r voor staat in de dars.
De wurft staat vol met nuwskierige mense.
De bovenste laag hooi wordt ofstoken en op de kar wegreden.
Laag nei laag, kar na kar.
De walme vliege boven de wagen uit as ie weer naar buiten komt.
't Ofstoken hooi wordt al donkerder en al heiter.
't Wordt al angstiger.
De manne buffele deur tot de brandheerd uitdiept is.
't Is verbai, de wurft is leeg, de spanning is verdwenen.
Ofpoigerd en verhouwen koikt Jan nei Mien.
"We benne spaard bleven Jan" zoit ze.
"Ja Mien, maar we zalle heel diep in de buul bleize moete,
want 'r moet wél voer komme van de winter voor de koeie.
HOOIBROEI
