PB
6
Mi
Dit is deel drie, tevens het laatste deel van de geschiedenis van Landmans Welvaren, de beroemde pleisterplaats
in Zijdewind. De voorgaande delen betrof de periode 1817 tot en met juni 1999 met de families Ligthart, Steenman,
Klaver en Post. In het laatste deel alles over Theo en Leni Braber-van den Haak die de laatste uitbaters waren.
Theo en Leni Braber-van den Haak
juli 1999 - april 2006
Voor zij Landmans Welvaren overnamen in 1999, heb
ben Theo en Leni Braber verschillende zaken gehad.
In de Tempelierstraat in Haarlem een goedlopende
snackbar. Na een aantal jaren namen zij Het Wapen
van Kennemerland, in de volksmond 'De Stinkende
Emmer' genoemd, over. Twaalf jaar later moesten zij
noodgedwongen deze gelegenheid verlaten en ver
trokken zij naar het plaatsje Bigonville in Luxemburg.
Hier hebben zij zeven jaar hard gewerkt. Luxemburg
raakte als vakantieland uit de gratie. Het werd tijd om
in Nederland naar een geschikte locatie uit te zien
waar Theo zijn vakmanschap als timmerman en Leni
haar creativiteit achter de kachel kwijt kon.
Deze locatie vonden zij in Zijdewind bij Landmans
Welvaren. Per 1 juli 1999 namen zij de zaak over
van Piet en Tiny Post. Het was midden in de zomer
en de bridge-, klaverjas- en biljartclubs hadden hun
zomerstop. Pas in september kwamen die op gang.
De eerste acht weken kwam er geen klant in de zaak.
Een geboekte bus met dagjesmensen wilde afbericht
geven, maar Theo liet het er niet bij zitten en ging
naar de onderneming toe om de mogelijkheden te
bepraten; de bus kwam. Zij lieten een folder drukken
en hebben die overal in de bus gedaan. Langzaam
maar zeker kwam er loop in het café.
Als eerste werd de opkamer aangepakt. Alle wand- en
plafondbeplating werd weggehaald en Theo maakte
er een prachtig restaurantgedeelte van, met een open
haard en fraaie lambrisering. In het weekend brandden
Van ïerralde Valk
tot Landmans Welvaren
n
