hoor." „Mevrouw, dit plantje viel mij op, omdat ik dit
bloempje en deze kleuren om deze tijd van het jaar
nog nooit gezien heb. Maar ik ga nu thuis uitzoeken
hoe hij heet en waar hij vandaan komt, want dit is
ook een hobby van mij, begrijpt u." „Kom maar mee
dan kunt u achter het huis zien hoeveel er wel staan."
Nu, er stonden er wel honderden, dus was ik stom
verwonderd. „Maar," vertelde die mevrouw, „waar
wij zo verwonderd over zijn en waar u misschien een
antwoord op weet is dat als we hier aan het tuinen zijn,
we tientallen botjes vinden van dieren en ook schedels
van vogels en andere beesten." Dat was voor mij een
simpele vraag en de oplossing is dat een van de vorige
eigenaars die hier heeft gewoond een „kippenskos"
was, dus een handelaar in pluimvee. Deze familie
heb ik zelf ook gekend en het is wel zeker dat zij veel
kippen, konijnen en ook wel geiten hebben verorberd
in de loop der jaren. De naam was Jan Kok
Toen we zo terugliepen, zag ik ook een behoorlijke
hoop stenen liggen: geen metsel- of straatstenen,
maar allerhande modellen keien soms ook hele oude.
„Ja, dat is mijn man zijn hobby om bijzondere stenen
te verzamelen die hij heeft gevonden op het eiland
Wieringen vooral op Oosterland." Een paar stappen
verder loop ik over een grafsteen en dat was nog wel
een steen van een priestergraf met het gehele op
schrift. „Dit komt nog van een ruiming van een kerkhof
en moest vernietigd worden, maar dat vond mijn
man zonde. Dus ligt het nu hier." Inmiddels was haar
man ook gekomen. Breed lachend zei hij: „Die mooie
stenen waar je op loopt, liggen andersom want dat zijn
ook grafstenen. Het waren heel aardige mensen en ze
vroegen ook nog om de uitslag van het onderzoek van
het plantje, want daar waren ze nu ook naar benieuwd.
Enkele dagen later ben ik daar weer naar toegegaan.
Toen had zij voor ons een grote verrassing. Ten eerste
kon zij vertellen dat er vroeger in dat kleine huisje ook
nog een paar koeien op stal hebben gestaan. Deze
inlichting hadden ze gekregen van de familie Vlaming.
Dit was nog waar ook, want ik heb dat ook van de
dochter Riet Kok gehoord. Zij had in haar slaapkamer
tje stenen gezien, die aan de rand van de mestgroep
waren gebruikt. Ook had ze voor mij een hele lijst met
de namen van alle vorige bewoners. Zo vind je dan
een stukje historie op je fietstocht. Ook ontdekte ik
wat nog wel meer oud-Zijdewinders weten dat aan
het einde van het dorp nog een woonwagenkamp is
geweest. Dit kamp is opgeheven tijdens de aanleg
van de Provincialeweg in 1934 en verplaatst naar de
Tolkerdijk in de gemeente Schagen.
De naam van het plantje was VALKRUID.
Alle gegevens kunt u vinden op internet.
t
°P h6t BX Kerkhof te
ber/lZiedZ J V00r onze dler"
1. P. v.d. Fluit, 2. Piet Kok, 3. Piet Glas later J. Ligthart, 4. W. Bierman, 5. C. Siijkerman nu v.d. Stoop en Kruijer.
Ter gedachtenis aan
JOHANNES KOK
echtgenoot van
Antonia Bleaker
Pft6il0re" te Oude Nledorp 15 april
1904. Overleden 2 juli 1957 Zijn
lichaam legden wij ter ruete in af
wachting van de Opstanding de 5e
Ji!sf?n 'SQsn mofgen Is hl! ver-
H(J was een bekende figuur In onze on
Mnachouwen van het ongeechsoen
licht, waar Be0n «renen en geen droefheid
Pjftewe vrouw en kinderen, bluft rnet el
Ml/n Jezus, bermhartigheid.
Onze Vader Wees gegroet.
